SELENA's POV:
im Selena, 30years old.. im married to Guy Deguzman, we was so happy for 5years kahit wala kameng anak because both of us have problems, ako mahirap daw para saken ang magkaanak, pareho kasi kaming mababa ang egg counts but still were very much happy and contented with each others arms.. till one day, everything changed.. He had a car accident that make his legs paralyzed, the doctor said na pwede lang syang makalakad uli kapag nagpunta sya sa amerika at para doon sya magpatherapy and stuff.. Umalis sya dahil kelangan kahit maiiwan akong mag-isa dito, the money is not the problem may negosyo na kaming naipundar kaya kahit iwan nya ako magiging maayos ang lahat.. gusto ko mang sumama kaso hindi pwede, mahina ang loob ko sa ganyan, isa pa magiging liability nya lang ako imbes magpalakas ng loob nya saka wala din maiiwan sa negosyo, kaya naiwan ako dito total saglit lang naman sya eh.. we can always chat and email each other.. mahirap pero makakaya naman.. Kaya lang hindi ganun ang nangyari.. i thought he will be gone for 2-3 months pero hindi pala ganun kadali ang gamutan nya.. he must stay there for 1 year.. wala akong nagawa, kelangan nya manatili doon para gumaling na sya.. im so excited to chat and see him everytime na magoonline sya.. how i missed him.. then one day i go out to have some fresh air, hindi na kasi ako umaalis ng bahay kakaintay kung online na ba sya o ano na, magisa lang kasi ako sa bahay ayoko ng may katulong gusto ko kasi ako ang mag aasikaso ng lahat kay Guy..
nagwiwindow shopping lang ako then may biglang humablot sa bag ko, hindi nya pwedeng kunin yun.. lahat ng pera kanya na wag lang yung wallet ko kasi nandun lahat ang alaala ni Guy, lahat ng mga pictures namen.
"WAAAAAAAAA! MAGNANAKAW! TULONG! TULONG!"
sigaw ako ng sigaw pero tinitignan lang nila ako.. umiiyak na ako.. hindi pwedeng mawala yung mga alaala namen.. matagal pa bago sya umuwi 7months pa ang iintayin ko kaya kelangan maibalik saken yun bigla nalang may dumating na lalaking hinabol yung nagnakaw ng bag ko..
umiiyak lang ako kung saan ako nakatayo kanina.. hindi na ako makagalaw, ayaw ng gumalaw ng mga paa ko.. bigla nalang..
"Miss, oh wag ka ng umiiyak, sige ka papanget ka nyan.. ang ganda ganda mo pa naman.."
tinignan ko kung sino yun sya yung lalaking humabol sa magnanakaw ng bag ko.. nakangiti sya saken habang pawis na pawis.. his cute
"eto na yung bag mo buti nahabol ko yung mga snatcher na yun, hay may nakaabang pa pala syang kasama.." nakangiti pa din nyang sabi
then nakita kong dumugo yung tagiliran nya kaya niyaya ko sya sa clinic pero ayaw nya daplis lang daw yun kaya sa bahay ko nalang sya dinala, para gamutin ang mga sugat nya at lutuan na din sya ng masarap, pasalamat ko lang sakanya..
(FastForward)
pinagluto ko lang sya ng piniyahang adobo, kumaen kame at nagkwentuhan.. mabuti may nakilala ako na kagaya nya na willing makinig sa mga hinaing ko.. kinwento ko yung nang yari sa asawa ko at marami pa kameng pinagusapan.. nag exchanged numbers na din kame
"hindi ko pa pala alam ang pangalan mo, im Selena Deguzman and you are?"
"Jon Reyes" he said while smiling
as i stretch my hand to him bigla na lang syang hinimatay kaya tumawag agad ako ng doctor at pinapunta sa bahay..
"medyo napagod lang sya kaya sya hinimatay just let him rest and healthy food and in no time babalik na din yung lakas ng asawa mo at maging ok na sya.."
"thanks doc.." i never had the chance to correct the doctor that he is not my husband, im not cheating with him either.. basta natulong lang naman ako diba?
pagkagising nya umalis na din kagad sya sabi nya babalik na lang daw sya dito kaya eto mag isa nanaman ako..
dumaan ang mga araw na magkaphonepal kame, kung minsan nagpupunta din sya dito sa bahay para ipagluto ako.. medyo hindi na ako masyadong nangungulila kay Guy ngayon, nasabi ko na din kay Guy yung tungkol kay Jon.. natuwa nga sya at meron na din akong ibang nakakausap..
malaki naman tiwala saken ng asawa ko ganun din ako sakanya kaya naman hindi sya nababahala..
isang araw nagling distance call saken si Guy sabi nya hindi daw muna sya pwedeng tumawag o magchat habang itini therapy na sya masama daw ang radiation sakanya kaya titiisin ko nalang kasi after 1month and 2weeks andito na sya.. its almost been 6months habang tumatagal mas namimiss ko na yung kasama ko si Jon kaysa ang makasama si Guy alam kong mali, alam kong hindi dapat pero sa tingin ko..
~BOOOGSH!~
Isang malakas na kalabog ang bumigla saken kaya dalidali akong bumaba ng hagdan at nakita kong bigla nalang bumukas yung pinto at niluwa nito si Jon na lasing na lasing..
"SELENA, ASAN KA? PLEASE MAGPAKITA KA SAKEN, KELANGAN KITANG MAKAUSAP!"
agad akong bumaba ng hagdan upang lapitan sya, mukha kasi syang problemado.. at saka isa pa namiss ko din naman syang makita..
"oh Jon bakit? anong nangyayari sayo? may problema ba? bakit lasing ka?"
sunod sunod kong tanong sa kanya.. 3 araw na din kasi syang di nagpapakita saken at di tumatawag kaya nga aalala ako sakanya ngayon.
"Selene, im not drunk, i know na meron ka ng asawa but please just listen to me then after this im gone.. para kasing sasabog ang dibdib ko kapag hindi ko nasabi sayo, just please listen.." sabi nya na nakayap saken.. all i can hear his sobs and our fast heartbeats, synchronizing, wala akong masabi hinihintay ko lang yung sasabihin nya.. he slowly removed his arms on me.. now i can see his face pero di nya pa din ako binibitawan..
"Selene... i know its wrong.. alam kong wala akong karatapan.. kung sana ako ang nauna.. kung sana mas nauna mo akong nakilala.. siguro.." then he started crying, his tears are flowing nonstop.. im paralyzed i cant say nor do a thing..
"Selene.. i know.. but i didnt mean to.. but.. Selene, iloveyou!"
jon
"SELENA, I LOVE YOU! I LOVE YOU!"
my heart skipped a beat. Alam ko naman na i also do.. dahil naramdamab ko na to dati.. kay Guy.. but..
he keeps shouting it, for how many, i dont know, basta yung boses nya lang naririnig ko at ang mabilis na pagtibok ng puso ko.. then he stops shouting and look at me
without letting go of me..
"i know di mo masusuklian ang pagmamahal ko dahil may asawa ka na, pero masaya ako at nakilala kita tatandaan mong mahal na mahal kita and when you needed me ill be always here waiting for you no matter how long.. bye Selene.. ill just watch and love you from afar.."
then he kissed me on my forehead.. then he ler go of me, parang pinipiga ang puso ko seeing walking away from me..
pero.
can i? should i? i dont know what to do..
nalilito na ako..
"Jon! wait"
i shouted before i can even stop my mouth to.. hindi tama eh, pero can i stop my feelings for him? Can i hurt my husband?
he just stop and didnt turn around..
"i.. i.. i love you too.."
i whispered
then he came to me, running, and then hugs me.. i know its not right pero hindi ko na din kayang pigilan ang nararamdaman ko i know i love him.. then he started kissing me, feels like my first kiss with Guy.. i just kissed him back..
then it was a wonderful night.. yes we did it..
some may call me a whore or stuff.. but how can i stop my feelings for Jon?
weeks and months passed.. im so happy.. so very much happy.. araw araw kameng nasa bahay nila or nagoout of town para magkasama kame ng mas matagal.. ayaw ko kasi sa bahay kame, nagloloko na nga ako kay Guy, gagamitin ko pa yung bahay nya.. alam kong mali pero ive never been this happy for ages.. sasabihin ko na kay Guy ang totoo once na bumalik sya.. lahat lahat sasabihin ko sa kanya and im ready for the consequences, kahit saktan nya pa ako o sumbatan.. as long as i have Jon by my side.. sabi din ni Jon his ready to whatever come after this..
pag nakipaghiwalay si Guy, ill just say sorry at tatanggapin lahat ng masasakit na sasabihin nya..
nagemail saken si Guy sabi nya the day after tomorrow na daw ang dating nya.. matatapos na ang fairytail namen ni Jon at haharapin ang dapat harapin.. but im ready.. we are.. kaya ngayon at bukas susulitin nanamen yung pagsasama nameng dalawa..
ginabi na nga kame sa kakapamasyal at kung anu-ano pang ginawa namen.. syempre kelangan namen sulitin ang araw na to.. palubog na ang araw at dinala nya ako sa isang amusement park at sumakay kame sa ferris wheel nung nasa taas na kame, nagsalita sya at sabi nya:
"whatever happens Selene my love always remember na mahal na mahal kita.. alam kong mali pero di ko kakayanin kapag iniwan mo ko.. di ko kakayanin kapag nawala ka.. mas nanaisin ko pang maging kahati ni Guy, maging kabit o kalaguyo kesa ang mawalay sa piling mo.. mas pipiliin kong maging masama sa tingin ng tao kesa ang hiwalayan ka! mahal na mahal kita.."
lumapit sya saken at hinagkan ako.. mas mahal ko na talaga si Jon.. di ko din kayang mawala pa sya.. pagdating ni Guy sasabihin ko na ang lahat sa kanya di baleng magalit sya saken pero di ko din kayang mawalay kay Jon.. sya na ang buhay ko..
ginabi na ako ng uwi,dahil may dala akong sasakyan di na ako nagpahatid pa kay Jon sabi ko magkikita nalang kame bukas.. pagbukas ng pinto biglang nagbukas ang ilaw at nagulat pa ako ng makita ko si Guy, bigla syang tumakbo palapit sa aken at hinalikan ako pero hindi ko na kayang magresponse.. di ko na kayang tumugon..
"Oh, parang di mo ako namiss ah.. hindi ka man lang natutuwa na andito na ako.. parang ako lang ang masaya na nagkita na tayo ha.." sabi ni Guy na biglang bumitaw saken alam ko sa puso ko mahal ko pa din sya pero mas matimbang pa din ang pagmamahal ko kay Jon di ko na alam ang gagawin ko nakatitig lang ako kay Guy gusto kong isiping panaginip lang to.. sana di na sya bumalik na sana nakahanap na lang sya ng ibang mamahalin dun.. habang iniisip ko yun napaluha ako di ko na mapigilan sobrang nalilito na ako sa lahat..
"Ano ka ba syempre namiss kita, nagulat lang ako sa pagdating mo."
"Para syempre isurprise ang mahal ko. May pasalubong ako para sayo dyan. Saan ka nga pala galing?" Guy asked habang paakyat kame ng hagdan dala nya ang maleta nya
"Namamasyal sa labas, nagkita nga kame nila V at Louisa, baket di ka nagpasabing darating ka sana nasundo kita o nakapaghanda man lang ako para sayo" sabi ko ng makapasok na kame sa kwarto at inaayos ang mga gamit nya
"Bukas na yan. Namiss kaya kita." Then he started kissing me. And i felt that familiar feeling i missed thats why i responded to his kisses and touch.
kinabukasan..
Nagtatanghalian na kame ngayon ni Guy hindi nya ako binibitiwan na para bang alam nya na mamawawala na ako sa tabi, tinanghali na kame ng gising dahil sa ilang beses nyang pag angkin sa aken, and i can feel his love... pero kahit na sinisigaw ko ang pangalan nya si Jon naman ang nasa isip ko.. sasabihin ko na sakanya.. pagkatapos daw namen kumaen magpupunta kame sa mall para bilhin kahit anong gusto ko.. wala akong ibang gusto kundi ang makasama si Jon.. yun lang..
"kanina ka pa tahimik ah, sabi ko naman sayo sa labas na tayo kumaen para hindi ka na napagod sa pagluto.."Guy
"wala to, saka anuman lang yung mapagluto kita at mapagsilbihan" kahit sa huling pagkakataon na makakasama mo ko..
"ang sweet talaga ng asawa ko, sabi ko na hindi ako nagkamali ng pagpili sayo mahal ko.. ikaw lang at ikaw lang talaga ang pipiliin ko kahit bumalik pa tayo sa nakaraan.." Guy
said while hugging my waist.. kahit nakain sya nakayap pa din ang isang kamay nya saken.. hindi ko naman sya masita dahil alam kong miss nya lang ako saka pa namiss ko din naman ang asawa ko, mahal ko pa din naman ang asawa ko kaya lng mas matimbng na talaga si Jon..
ngumiti lang ako sa kanya.. alam kong mali pa ang patuloy akong magsinungaling..
~DING DONG~
Si Jon yun.. may usapan nga pala kame, nakalimutan ko na syang tawagan kahapon..
tatayo na dapat ako kaso naunahan ako ni Guy..
"ako na mahal, ako na ulit ang magsisilbi sayo ngayong andito na ako.. hindi kita pababayaan.. para mahalin mo ako muli.." tapos mabilis syang lumapit sa pinto para buksan ang pinto, nagulat ako sa huling sinabi nya sa tingin ko narararamdaman nya na yung panglalamig ko sa kanya.. at may laman ang huling sinabi nya.. naguguluhan na ako gusto ko ng magpakalayo na lang.. malayo dito at malayo sa kanilang dalawa..
"mahal, may lalaking naghahanap sayo dito" agad akong tumayo at lumapit.. si Jon nga nakikita ko sa mga mata nya ang sakit at panibugho ng akbayan ako ni Guy..
"sya si Jon mahal, yung kinikwento kong lalaking nagligtas saken.." sabi ko na nakatingin lang kay Guy hindi ko sya kayang tignan.. alam kong nasasaktan si Jon ngayon.. mas lalo naman ako..
"ah ganun ba pards.. ako nga pala si Guy yung asawa ng bukod tanging napakaganda sa balat ng universe.. pasok ka, sakto nakaen kame.. alam mo bang napakasarap magluto ng asawa ko.. grabe ang sarap nga ng bagong pinag aralan nyang recipe, magugustuhan mo pasok ka dali na wag ka ng mahiya.."
di nya alam na ung bagong recipe na yun ay isa sa mga paboritong ulam ni Jon kaya nga niluto ko..
"salamat nalang pards pero mukhang kelangan nyo pa ng bonding time ng asawa nyo eh mauna na ako" at mabilis syang naglakad tumalikod..
"hindi ah, sige na pasok na.. feel at home.." sabi ni Guy habang iganagaya si Jon papasok ng bahay
pinipilit nya ang isang taong pumasok sa alam nyang magiging impyerno ang lahat para sa kanya.. sabagay hindi alam ni Guy yun.. kame lang pala ni Jon ang nakakaalam..
"o sige maupo ka na dyan ako na kukuha ng plato mo at ang aking mahal na asawa na ang nagluto ayoko naman masyadong mapagod"Guy proudly smiling
"salamat pards"Jon
said with a bitter smile
ng magtungo na si Guy sa kusina.. agad nagsabi si Jon..
"kahit dalawa kame, ayos lang saken Selene, basta mangako ka saken, na hindi mo ko hihiwalayan.. hindi ka man maging aken, ang buong ikaw, kahit ang puso mo nalang.."Jon said na halos maiiyak na sya sa sinabi nya..
and i also feel his pain.. nasasaktan at nahihirapan din ako..
"oo nangangako ako.. iyo lang ang puso at kaluluwa ko Jon, ikaw ang mahal na mahal ko!"
"oh bakit?"Guy
"huh? anong bakit?" nasa likod ko na pala sya, halos hindi namen namalayan..
"kala ko tinatawag mo ako, diba sabi mo mahal ko?"Guy umupo na sya sa tabi ko habang kaharap ko naman si Jon
"ah yun ba tinanong kasi kita bakit ang tagal mo, kaya tinawag kita baka hindi mo narinig ang sinabi ko.." palusot ko nalang
, masyado nang malaki ang damage na ginagawa ko kay Guy, lumalaki na ang kasalanan ko kaya dapat ko ng masabi sakanya.. masyadong malaki ang tiwala ng asawa ko saken kaya hindi sya maghihinala o magseselos kahit may kasama akong lalaki, ganun nya ako kamahal..
"ah yun ba hehehe hindi eh.. kain na tayo"Guy
said habang iaabot kay Jon ang plato at ngumiti lang kay Guy.. alam kong nasasaktan din sya..
Nagkwentuhan lang silang dalawa.. nagbiruan, at pag nakakatiempong mawawala sa paningin si Guy, paulit ulit sinasabi ni Jon na mahal nya ako at ayos lang kahit dalawa sila wag ko lang syang iiwan. Matapos ang araw na yun, nagsimula ang pagiging magkaibigan nila, madalas sa bahay si Jon at kung minsan ay nakikipaginuman sya.. hindi naman si Guy umiinom dati pero ewan ko kung kelan sya natutong uminom..
Nang isang gabi..
naginuman sila at sobrang napasarap ang kwentuhan nila at napadami ang inom ni Guy, kaya inakyat namen sya ni Jon sa kwarto namen at hiniga doon.. pagkababa ko.. habang tulog ang aking asawa sa taas andito kame ni Jon sa baba at naguusap, ayoko ng gawin namen ulit dito yung dating ginawa namen, nakakabastos masyado para sa asawa ko.. atleast dito, teritoryo to ng asawa ko..
Alam kong mali ang lahat pero anong magagawa ko..
Kinaumagahan..
nagising ako na gising na si Guy at nakapaghain na sya ng almusal.. palagi nalang syang ganito ang pagsilbihan ako pero huli na mahal ko na talaga si Jon, mahal ko na din sya, alam kong mas matimbang na ngayon sa puso ko si Jon, kaya dapat itigil ko na ang pagsisinungaling sa asawa ko, sya pa din ang lalaking unang minahal at pinangakuan kong mamahalin pero mas matimbang na talaga si Jon kaya ngayong araw na to mismo sasabihin ko na talaga ang lahat.. pagdating namen sa hapag at nagsimula syang kumaen..
"mahal may importante akong sasabihin sayo" kinakabahang panimula ko
"kung anu man yun, mamaya na nakaen pa tayo eh.." malungkot na sabi ni Guy na para bang alam nya na ang sasabihin ko..
We ate in silence
for 10mins, walang nagsasalita, nakakabingi ang katahimikan.. kaya hindi ko na natiis ang tensyon sa katahimikan na meron kame..
"Guy, im inlove with someone..."
"mahal na mahal kita Selena, ikaw ang buhay ko at hindi ko kakayanin ang mawala ka sa piling ko..."Guy said at bigla syang lumapit at yumakap saken, umiyak at paulit ulit nyang sinasabi yun..
"mahal na mahal kita Selena ikaw ang buhay ko at hindi ko kakayanin ang mawala ka sa piling ko..."
"mahal na mahal kita Selena ikaw ang buhay ko at hindi ko kakayanin ang mawala ka sa piling ko..."
"mahal na mahal kita Selena ikaw ang buhay ko at hindi ko kakayanin ang mawala ka sa piling ko..."
paulit ulit.. habang binubulong nya saken yan parang pinipiga ang puso ko, nasasaktan akong makitang nasasaktan sya ng ganyan..
"kakayanin kong tiisin ang may kahati wag ka lang mawala.. mahal na mahal kita Selena.."
nagulat man ako sa sinabi nya, niyakap ko sya at hinagod ang likod at sinabing
"oo pangako hindi ako mawawala.." nang makita ko ang mga luha nya di ko din pala sya kayang mawala sa aken, di ko din pala kaya dahil mahal ko ang akeng asawa.. bahala na..
nalilito na talaga ako..
Few days after, niyaya ako ni Guy magshopping, since the day na ipagtapat kong may mahal akong iba.. since that day, he became sweeter, mas malambing na sya at pag gabi na at matutulog na kame paulit ulit nyang binubulong saken kung gaano nya ako kamahal at gagawin daw nya ang lahat maibalik lang daw nya ang dati nameng pagsasamahan at pagmamahalan.. specifically mine.. ibabalik daw nya at iaayos lahat.. this time daw mas magiging masaya kame.. walang minuto na hindi nya pinaramadam saken na hindi nya ako mahal, mas lalo pa nga yung pagmamahal na pinaparamdam nya ngayon eh.. kaya always nakahang ang phone namen, nalilito kasi ako at nahihirapan kapag nakakausap ko si Jon dapat makabawi ako sa asawa, sa lahat ng pagmamahal na ipinaparamdam nya saken hindi tamang lokohin ko po sya.. ewan nalilito na talaga ako eh..
Here we are, shopping in the mall, kahit wala naman talaga kameng maisip bilhin.. bored na ako actually im not really bored but i miss Jon almost 2weeks na din kameng hindi nagkikita cause the day i told Guy how i feel hindi nya na ako pinalabas ng bahay.. i misses him soooo badly.. then bigla kameng pumasok sa shop ng mga baril i dont know pero bigla akong kinabahan eh..
"what are we doing here? anong gagawin mo sa baril? bibili ka? para saan?" walang tigil kong tanong habang nasa pinto pa lang kame ng shop..
"basta.." he said seriously
"eh, tara na wag ka na bumili nyan.. u dont need it anyways" pilit ko syang hinahatak palabas but he seems to be determine to buy a gun kaya hinarap ko sya and ask..
"give me a sane good reason why should i allow you to buy a gun?"
kunwa'y naiinis kong tanong pero kinakabahan talaga ako eh..
"cause we need it for our protection?" guy said
"not a san good reason besides nde naman statement yan more of a question.. so NO you cant buy one!"
nakayuko lang sya at panay buntong hininga
He just stood there in silence..
"ok just tell me why do you need a gun for, then bibili tayo..hmmm?" then iniangat ko yung mukha nya so i can see his eyes.. he is about to cry!!! PUSANG GALA TALAGA
"cause i know that someday, somehow your going to leave me and be with the guy you truly love.. pag nangyari yun paano ako??" then yumuko sya.. i can hear his sobs
he doesnt mind kung may makakakita sa kanyang umiyak dun, nashock ako sa mga sinabi nya when i was about to talk nagsalita uli sya..
"mahal na mahal kita Selena. ikaw at ikaw lang ang kelangan ko sa buhay ko! pag iniwanan mo ko wala na ding silbi ang buhay ko.. mas nanaiisin ko pang mamatay kesa hindi ka makasama. mas nanaiisin ko pang may kahati sayo kesa ang mawala ka saken. please, would you promise me not to leave my side? ill be understanding. ill do everything to make you love me again. ilove you so much!" he said while crying, doesnt care what may other people says.
then i hug him so tight at bumulong ako sa kanya..
"dont worry i promise to never leave your side. ill be with you ok? lets go na, magdadate pa tayo."
ginaya ko na sya palabas then he kissed me then we ate lunch.. then he excused himself para mag cr..
when he was in the bathroom i cant stop thinking of what he said maybe i should end my relationship with Jon sobrang mahal ako ng asawa ko, kaya gagawin ko din ang paraan para maibalik yung dating samahan namen, mamaya kakausapin ko sya or bukas bahala na
.. natatakot ako para kat Guy and besides i still do love my husband..
then he came back with a backpack.. napansin ko sa relo ko medyo 30mins din pala sya nawala, ganun din pala ako katagal nagiisp.. haaay.. ill end this complications..
"hey whats that? anong binili mo?" sabi ko sakanya habang papalapit sya sa lamesa
"nothing, just stuffs, for our protection and my heart" he said sadly
"ha? ano ba yan patingin na nga?"
"wag na nagdadate pa tayo diba, sa bahay nalang.." then lumapit sya saken at hinalikan yung noo ko..
"ilove you soo much Selena, your my everything, your my life" he said while hugging me
"psssh! i love you too, maupo ka na nga at kumain, pinapakilig mo lang ako eh"
oo kinikilig ako sa asawa ko at the same time nakokonsensya ako kaya ill end things with Jon
even though masakit at mahirap..
Nothing happened much, we just stroll around and watched some movies when we got home i went to the bathroom para magshower then
*KNOCK KNOCK*
"Selena, can i join you at the shower hon?"
"oooh ok saglit lang"
pinapasok ko na sya.. we shower together and we made love, kahit pagtapos namen sa banyo, we did it again.. he did everything just to make me feel that im his, that he loves me so much.. nang makatulog na sya, bumaba ako para pumunta sa library at icheck ang emails ko baka kasi nageemail na saken si Jon.. i was shock seeing i have 35 messages from him well 34 lang pala yung 1 message its from Dylan, yung bestfriend ni Jon, na tanging kaibigan nya na sumusuporta sa relasyon nameng dalawa.. kaya inuna kong binasa yung mga messages ni Jon then bigla nalang nagbagsakan yung luha sa mga mata ko.. every message puro ganito..
~i miss you babe, i need you here badly~
~babe, gusto na kitang makita, dalawin mo naman ako~
~babe mahal na mahal kita, do u still love me?~
~babe ayos lang diba, sabi ko sayo ok lang na hati kame ni Guy sayo basta wag mo lang akong iwan please~
halos lahat ng message nya ganun at ganun lang din..
im crying cause i miss him and i still love him.. oo na ako na flirt, b1tch, whore, lahat lahat na itawag nyo saken pero anong magagawa ko mahal ko silang dalawa eh?
pero i need to make a decision.. masakit din para sa aken.. pero i need to make a decision na para sa ikabubuti ng lahat, dahil alam ko may mahahanap si Jon na wala syang kahati at alam kong di kakayanin ng asawa ko kapag nawala ako.. then i read Dylan's message, mas lalo akong naiyak..
~hey, Jon's crying all day, lagi nalang syang umiinom at umiiyak kaya naman im begging you, magpakita ka naman kahit saglit lang.. mababaliw na ang kaibigan ko kakahanap sayo. Please!~
*early morning*
yawn.. hay umaga na magprepare na ako ng breakfast para pag gising ni Guy may nakahain na its my turn to serve him, saka para makaalis ako, kelangan kong makausap si Jon.. i still love him but i will do the right thing.. its to let him go even it hurts a lot..
nang matapos akong makapagprepare ng breakfast, nakita ko syang pababa na ng hagdan
"hey hon, morning.. hmmmmm.. mukhang sarap ng niluto ng asawa ko para saken ah. nagutom tuloy ako bigla" lumapit sya saken to kiss me then whisper "iloveyousomuch"
i smiled at him and said "iloveyou too, maupo ka na at kumain habang maliligo ako"
then sumunod naman sya, nang naiayos ko na yung pagkain nya paakyat na ko naalala ko palang magpaalam sa kanya para makapagusap kame ni Jon
..
"by the way aalis ako ngayon ah, may reunion kame siguro bandang hapon na ako makakauwi is it ok hon?"
nakita ko syang yumuko then he sigh then humarap sya saken with a fake smile and a teary eye
..
"o-oo naman, basta babalik ka ha? mag prepare ako ng favorite mo para sa dinner naten"
nanginginig nyang sabi..
"okay thanks hon" i smiled then sincerly said " i promise ill come home"
he smiles then a tear fell from his eyes na agad nyang pinunasan yun para hindi ko makita but i already saw it..
"i know you will, sige na prepare na for your reunion para makapag spa ka pa" then he continue eating
i went up.. nang matapos akong maligo naghahanap ako ng damit ko sa mga drawers namen when i saw the backpack i open it at nakita kong baril yun..
"thats for my protection Selena cause if one day you will leave me i need that..." i saw Guy behind me and came closer to him, to hug him tight..
"i need that dahil pag nawala ka, wala ng silbi ang buhay, dahil ikaw ang buhay ko.. id rather die than live alone" then tears flows from his eyes continuosly wala akong magawa kundi ang yakapin sya
.. tama iting desisyong gagawin ko, kahit masakit pero sa dalawang lalaking mahal ko, para sa ikabubuti nila..
"i promise you, ill come back home ok? then magdadate ulit tayo or better we will have our second honeymoon."
he smile at me then kisses me "ok i love that idea, sige na mag-ayos ka na"
then he smiled
Dumiretso ako sa bahay nya binuksan ko yung pinto dahil meron nmn akong duplicate key ng bahay nya..
then i saw Dylan..
"Atlast your here, kala ko di ka na pupunta.. nababaliw na si Jon, alam mo bang naglaslas sya the other day buti napadaan ako dito kaya naitakbo ko sya sa hospital at konti lang ang nawalang dugo sakanya.." napaupo akong naiiyak.. so i almost lose him..
"Andun sya sa taas, kapapahinga lang, pinatulog ko, nagwawala kasi at nagiiyak ayaw pang tumigil sa paginom.." di ko na pinatapos pa si Dylan, agad-agad akong umakyat..
nakita ko sya dun nakaupo sa kama, umiiyak habang hawak nya yung picture ko then nakita nya akong papasok sa kwarto kaya tumakbo sya papalapit saken
"please wag na wag mo na akong iiwan, mahal na mahal kita"
sabi nya habang nakayakap saken at umiiyak.. paano ako kakalas sa kanya..
hindi ko na alam ang gagawin.. sinamahan ko sya dun hanggang sa makatulog sya nag prepare na din ako ng pagkaen nya.. pero nagpunta muna ako sa labas para tawagan ang asawa ko baka kasi anong gawin nya sa sarili nya kaya pinaalam ko sakanyang gagabihin ako buti at pumayag sya..
nang magising na sya nagusap kame habang magkayakap, namiss ko talaga sya..
"please Selene dont leave me, hindi ko kakayanin.. mahal na mahal kita!"
umiiyak at nagsusumamong sabi nya saken..
"i wont leave you, mahal na mahal din kita Jon"
bahala na kung paano ko to gagawin.. mahal ko silang dalawa eh.. importante sila saken, ayokong may masaktan kahit isa sa kanila..
Madaling araw na akong nakaalis sa bahay ni Jon, dahil sa ayaw akong paalisin ni Jon natatakot daw syang di nanaman akong bumalik, paulit ulit nyang sinabing mahal nya ako at ayaw nya akong mawala.. paulit ulit ko ding inasure sa kanya na babalik ako at di ko na sya iiwan pang muli..
Paguwi ko nakita ko si Guy na nagiintay saken..
"Akala ko hindi ka na babalik eh.." naiiyak na sabi ni Guy ng makalapit at makayakap saken..
"Pasensya na at madaling araw na akong nakauwi, nagkasayahan kasi ang barkada, nakalimutan namen ang oras.. pasensya na talaga.."
its been months now.. same set up whenever i wanna be with Jon sasabihin ko lang na magkikita kame ng mga kaibigan ko, buti balang talagang nakakausap at nakakatawagan ko sina V kaya alam ko ang nangyayari.. well, he already knows na hindi naman totoo yun pero hindi ko alam.. nakakapagod na yung ganito everytime i walk out their doors i see pain in their eyes.. but when im about to leave they wont let me... someday, somehow this will change, i know.. actually i really dont know when will this set up change but haaay bahala na justice league.. im an unfaithful wife.. i dont know when will this stop but i wish it will..
~~to be continued