The coldness I feel on my back stung like fire and my head still feels light. Bawat galaw ng mata ko ay dumodoble sa paunti-unting ilaw na nakikita ko.
I could feel my breath and it was cold like ice. Sa pagkakatanda ko kakaumpisa pa lamang bumagsak ng snow, imposibleng ganito na kalamig. I forcefully opened my eyes even if I see doubles.
Paunti-unti nang bumabagsak ang mga niyebe mula sa madilim na kalangitan. I could really enjoy this sight but I'm freezing.
Sinubukan kong tumayo ngunit hindi ko makaya. I tried to move my hand but the chain around it would not even budge. My heart rattled in fear. Alam kong nasa bingit nang kamatayan ang buhay ko. But what else can I do?
I'm useless.
Though my body quiver in horror, all I could blame is myself. For not listening, for being pathetic and for being arrogant.
Gusto ko nang sumuko. Ngunit paano na lang ang mundong nakasasalalay ang kaligtasan sa kapalaran ko.
I pity myself. Sana namili na ako noon pa, bago pa ako nahanap ng mga kalaban. But now, I know it's too late. All I can do is to lay at this below freezing bed-like stone in the middle of a snow field.
"Esmé,"
A familiar voice called out my name. Agad akong lumingon sa kung saan ko narinig ang tumawag sa 'kin.
"S-sino ka? M-magpakita ka!" I shouted with all my strength.
The man was hiding in the dark side of the snow field. I could see his figure in black but it was not human. Is that wings I see?
"Mabuti naman at nagising ka na. I thought you're dead."
With my breath fogging, limiting my sight. I saw him moved towards the gleam. What I saw is certainly not human, its black wings flowering on his back. This is not like the man I used to know.
"R-rocco?"
Sa paglalakad niya patungo sa 'kin halos hindi ko na siya makilala. His eyes struck in hunger, eyeing me, ripping my body to feed him. As he moves closer and closer to me, I could feel my body respond to him.
"You gave me the perfect opportunity to seize you." He said lowering to my gaze.
"I can't wait to make you mine." He leaned on next to my ear, I shudder in his cold breath.
Did I heard that right? He want me. All this time I loved Rocco. Aamin na sana ako sa nararamdaman ko para sa kanya kung hindi lang nagulo ang buhay ko dahil sa dugo nang cosmos. I scanned his face and whole image. Isa rin ba siyang Henki?
Then that only means one thing, he wants me for my powers. And not because of me being me.
"Pakawalan mo ako." I demanded almost in tears. Sa loob nang mahabang panahon, ginugol ko ang oras ko ng may malaking respeto sa kanya. Minahal ko pa nga siya pero ang lahat ay kasinungalingan lang. Kinuha lang niya ang loob ko, ginusto niya lang akong makilala para makuha ang cosmos.
"Sorry Esmé, hindi pwede. Hindi na ako makapaghintay na maangkin ka!"
Nilapad nito ang kanyang mga itim na pakpak at lumipad patungo sa harapan ko. Sa pagpatong nang kanyang katawan sa dibdib ko'y biglang uminit ang kaloob-looban ko.
Anong nangyayari sa 'kin?
Uminit ang tiyan ko na habang dumaraan ang mga segundo'y kumakalat sa buong katawan ko. The coldness I felt disappeared in an instant that it even left me sweating. The heat made my body trembles asking me to release it's power restlessly.
"Wala pa akong ginawa pero nanginginig na ang laman mo." Ngumiti si Rocco pero hindi katulad noon. Natakot ako sa maari niyang gawin. Natatakot ako sa kanya.
Wala akong laban sa lakas niya, kahit pa hindi ako nakatali ay siguradong hindi rin ako makakatakas sa kalapastanganang gusto niyang gawin sa 'king katawan.
"I like how your body respond to me. Lalo akong umiinit!"
In an instant I saw my clothes ripped by his hands rooted with sharp claws, exposing my bra and breast skin. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang nakalantad kong balat. His faced shined maliciously, licking his lips as he looks at my breast.
"Ahh... you smell so sweet my dear Esmé." He said detecting the scent of my skin. Sinusubukang kong pigilan siya pero ang katawan ko'y hindi ko mautusan. I could feel the power wants to get out of my body.
"H-huwag R-rocco please."
Ang pagmamakaawa na lamang ang kayang kong gawin upang mapigilan siya. Bumuhos ang luha mula sa 'king mga mata. Pero ang lahat ay binalewala niya, hindi na siya ang Rocco na nakilala ko. Ang kaharap ko ay isang demonyong uhaw sa kapangyarihan.
I closed my eyes and silently prayed, begging God to save me.
"Madalang lang akong makipag-usap sa 'yo o Diyos, at sa madalang na iyon madalas humihingi lang ako nang tulong sa 'yo. Patawarin niyo po ako, dahil narito ulit ako ngayon para humingi nang tulong sa inyo."
My body hardened as I felt his lips touching my skin, tracing every inch of it.
"Diyos ko! Pabalikin niyo po ang dalawang nilalang na kilala ko at handang sagipin ako sa sitwasyon kong ito. Ibalik niyo po sina Orion at Titus sa mundo nang mga tao."
At sa pagtapos ng aking panalangin ay nanlambot ang katawan ko. Sa estado kong ito, malayang-malaya ang halimaw sa harapan ko na gawin kung ano man ang naisin niya.
Ang init nang aking katawan ay unti-unting lumabas sa 'king balat. Kitang-kita ko ang lalo niyang pagka-uhaw sa kanyang nakikita.
"Akin ka na Esmé. Akin ka lang!"
Tuluyan niyang winasak ang suot kong pantalon at naiwan na lamang na nakasuot ang dalawang panloob ko. Tumingin ako sa malawak na paligid, hindi makakatulong ang pagsigaw sa ganitong kalawak na lugar. Sa palagay ko rin naman, walang tao sa balibot nito.
Sumuko ako sa paghihintay sa tagapagligtas na hiniling ko. Handa na akong sumuko sa kalaban. Handa ko nang ibigay ang cosmos sa kanya nang sa isang iglap, tumilapon si Rocco at nawala sa 'king harapan.
Malakas na pwersa ang humawi at nagpatilapon sa kanya sa malayo. Kitang-kita kong namaluktot ang kanyang mga pakpak maging ang kanyang mga kamay at paa. Bumulwak ang dugo niya sa puting niyebe.
"Salamat po at tinugon ninyo ang kahilingan ko." Muli akong nagdasal at nagpasalamat.
Sa pagtapak ng aking tagapagligtas sa liwanang, ang ngiting gumuhit sa 'king labi ay muling nawala. Binalot muli ako nang takot at pangamba. Dahil sa pagkakataong iyon, alam ko, naramdaman ko ang nilalang na nasa harapan ko ay ang tinatawag nilang, Prime Kreeper.