CLARA is seating next to Cole. Nasa mansyon silang dalawa ng kanyang mga magulang. Napagkasunduan nilang sabay na harapin ang kanyang mga magulang. Tita Ivy ask her politely to talk to her parents. Tried to ask their opinion about her feeling towards Cole. And She ask Cole to come with her. She needs him to calm her down. Baka maghari na naman ang emosyon niya at may masabi siya sa mga magulang. Nagulat siya ng pinapasok sila kanina ng kanyang magulang. Hindi niya iyon inaasahan lalo pa nga at kasama niya si Cole ng mga sandaling iyon.
"Are you okay?"
Napatingin si Clara sa binatang katabi ng marinig ang tanong na iyon mula dito. Ngumiti siya kahit pa nga kinakabahan siya ng mga sandaling iyon. Parang sasabog na ang puso niya sa sobrang bilis ng pintig. She is scared to see the reaction of her parents. Oo nga at pagkakaibigan lang ang meron sila ni Cole pero iba pa rin ang dating ng pagpunta nila doon.
"I'm scared. I don't want to hear another painful words from them, Cole."
Ginagap nito ang kamay niya at pinagsalikop ang kanilang mga daliri. Napatingin siya doon bago ibinalik ang mga tingin kay Cole.
"I'm here, Clara. Hindi kita iiwan. Tatanggapin ko lahat ng masasakit na sila nila pero wag lang masasakit na salita patungkol sa iyo. I won't let them hurt you." Hinalikan ni Cole ang likuran ng kanyang kamay.
Clara suddenly feels calm. Bakit ba siya natatakot kung si Cole ang kasama niya? Mula noon at hanggang ngayon ay hindi siya nito iniwan. Kahit na nawala ito sa tabi niya ng ilang taon ay nanatili ang pagmamahal nito. Walaman pormal na salita sa pagitan nilang dalawa pero alam ng bawat isa ang nilalaman ng kanilang puso. The love they feel toward each other didn't fade even years has been past. Kahit pa nga na sinubok ang pag-ibig nila ay nanatili iyong matatag. Ang puso nila ang mas nakakilala sa bawat isa.
Natigil ang pagtitigan nila ni Cole ng makarinig ng malakas na pagtikim. Sabay silang napatingin sa dalawang tao na ngayon ay nakatingin sa kanila. Sabay din silang tumayo. Walang emosyon ang kanyang mga magulang habang nakatingin sa kanila ni Cole.
"Good evening, Sir and Madam," bati ni Cole sa kanyang mga magulang.
"Good evening." She greets them as a polite way.
Tumungo ang kanyang mga magulang at sumiyas na pwede na silang umupo. Sinunod naman nilang dalawa. Cole assists her to seat. Nakahawak ito sa kanyang braso. Ngumiti siya sa binata sa simpleng gesture nito. Gentlemen as ever. Nang maka-upo na silang dalawa ay hinarap nila ang mga magulang na nanunood sa kanilang dalawa. Clara swallow her saliva.
"Mom..." Una niyang tinawag ang ina.
"How's Jewel?" biglang tanong ng kanyang ina.
Nagulat siya ng ito ang unang nagtanong. "She is doing fine." Sagot niya.
"Bakit hindi mo siya kasama pumunta dito?"
Tumingin siya kay Cole bago ibinalik sa ina ang tingin. "Nasa kay Tita Ivy po siya ngayon. Nagpa-iwan po siya sa Pampangga."
Nakita niyang tumaas ang kilay ng kanyang ina. Tumingin ito kay Cole. "Kung ganoon ay kasama siya ng ina mo?"
Tumungo si Cole. "Wag po kayong mag-alala, Madam. Mom can take care Jewel."
Tumaas lang muli ang kilay ni Mommy bago siya naman ang hinarap. "Bring Jewel next time you visit us. Namimiss na namin ng Daddy mo ang bata. Jewel is also my granddaughter, Clara."
Nagtatakaman ay tumungo siya. They may not in good terms but it doesn't mean that she can't let her daughter see her grandparents. Wala ng nagsalita sa kanila kaya nagkaroon ng awkward sa pagitan ng magkabilang kampo. Clara can't take the silent.
"Mom, Dad---"
"When are you going to announce your engagement?" Putol ni Daddy sa iba pa niyang sasabihin.
Nanlaki ang mga mata ni Clara sa tanong na iyon ng kanyang ama. Naramdaman din niya ang paninigas ni Cole sa kina-uupuan nito. What are her parents taking about? Anong engagement ang sinasabi ng mga ito?
"What are you talking about?" nagtataka niyang tanong sa magulang.
"Bakit? May mali ba sa tanong ko, Clara. Aren't you here to tell us about your upcoming wedding? Are you two together, right?" sunod-sunod na tanong ng kanyang ina.
Sunod-sunod na umiling si Clara. "No, mom. Cole and I are not a couple."
Nagsalubong ang kilay ng kanyang mga magulang. Nakasulat sa mukha ng mga ito na hindi makapaniwala sa sinabi niya.
"We are not back yet together, Sir, Madam. But I'm planning to court Clara again. I just want to ask your permission first. I want to formally ask the two of you, as Clara's parents, to let me show my sincere feeling for your daughter." Seryusong wika ni Cole. Walang kakurap-kurap itong nakatitig sa mga mata ng kanyang ama.
Walang nagsalita sa kanyang mga magulang. Kahit siya ay nagulat din sa sinabi nito. Cole declared that he is planning to court her. Iyon ba ang dahilan kaya sinamahan siya nito. At that moment, she can feel her heart floating in air. May namumuong tubig sa gilid ng kanyang labi. And when Cole look at her. Her tears started to flows. She knows that Cole loves her but it was different if she heard it from him. Milyong-milyon paru-paru ang nagliliparan sa loob ng kanyang tiyan.
Cole swipe her tears. Nagbago ang emosyon na nakasulat sa mga mata nito. Those eyes that always cold suddenly become lovely eyes. Nagningning ang mga mata ni Cole at nababasa niya ang pagmamahal nito na para lang sa kanya.
"I will promise you that I will treasure her. Iingatan ko siya at aalalagan. Gagawin ko ang lahat para maging masaya siya. I will make her the happiest woman in this universe. And I will promise that I won't make her cried out of pain and frustration, she will only be cried out of happiness." Tumingin si Cole sa kanyang mga magulang. "Just let me love her freely. Just let me show how much I love your daughter."
Clara bit her lower lips and lower her face. She can't look at her parents. Hind niya kayang makita ang disappointment sa mukha ng mga ito. Hinawakan niya ang kamay ni Cole.
"Cole..." Narinig niyang tawag ng kanyang ama. "Please, take care of my daughter. Hindi namin iyon nagawa sa buong buhay namin. Pinabayaan namin siya ni Clair kaya wala kaming karapatan na harangan ang kaligayahan niya. Kung mahal ka ng anak namin ay hindi na namin kayo pipigilan pa."
Nanigas si Clara at napatigil ang mga luha. Mabagal ang galaw na tumingin siya sa kanyang mga magulang. At ng tuluyan ng nakatingin si Clara sa mga ito ay kitang-kita niya ang mga luha na dumadaloy sa pisngi ng kanyang ina.
"Mom, Dad...." Tanging salitang lumabas sa kanyang labi.
Tumingin sa kanya ang kanyang ama. Sadness, pain, regret and love are written at his face and eyes.
"I'm sorry, Clara. Patawarin mo sana kami ng Mommy mo sa mga nagawa namin. Your absence this past few weeks make us realize our mistake. Marami kaming dapat ihingi ng tawad sa iyo, Anak. Ilang beses man namin banggitin ang 'I'm sorry' ay hindi sasapat iyon para sa kamalian na ginawa namin sa iyo at kay Cole. We put you in so much pain. We make you suffer so many years. Kung maibabalik man namin ng mommy mo ang lahat, hindi namin gagawin ang mga ginawa namin. We should think about your happiness before anything else. Kaya sana ay mapatawad mo kami, anak."
Clara runs to her parents and cried at her father's arms. Agad na niyakap siya ng kanyang ama. He keeps on chanting 'I'm sorry' at her ears. She didn't reply. Umiyak lang siya ng umiyak. Masakit sa kanya na hindi sila maayos ng kanyang magulang. Kahit na anong ginawa ng mga ito para pigilan ang kasayahan niya ay hindi niya matatangging magulang pa rin niya ang mga ito at mabigat sa dibdib na hindi sila maayos.
"It's o-okay, Daddy," aniya sa pagitan ng kanyang pag-iyak.
"Forgive me, anak. Marami akong nagawang kasalanan sa iyo, sa mommy mo, at kay Trixie. Kasalanan ko ang lahat ng nangyari. I should be the one to be punish, not you or Trixie. I'm so sorry, Clara. Patawarin mo ang Daddy sa mga nagawa niya."
It's already okay. She already promises to herself that she will move forward. At isa na doon sa pagpatawad sa mga kasalanan na ginawa ng kanyang mga magulang. Hinigpitan na lang niya ang pagkakayakap sa kanyang ama. Sa yakap na iyon nais niyang sabihin na okay na siya, na napatawad na niya ang mga ito.
Hindi alam ni Clara kung gaano katagal silang nasa ganoong posisyong ng ama basta natigil lang siya ng maramdaman na may yumakap sa kanyang likuran. Kumalas siya sa pagkakayakap sa ama at hinarap ang taong yumakap sa kanya kanina. Her mom is keeps on crying. Walang tigil sa pag-agos ang mga luha sa pisngi nito. Namumula na ang ilong ng kanyang ina.
"Clara, anak." Niyakap siya ng ina. Clara didn't return her hugs but after a minute, she raise her arms and hug her mother with so much tight.
"I'm sorry. I'm so sorry. Patawarin niyo sana ako ni Cole."
What her mother said suddenly makes her aware of someone special to her. Napatingin siya kay Cole na nakamasid lang sa kanila ng mga sandaling iyon. A smile slowly show up at Cole's lips and Clara can't help it but to smile too.
"Mom..."
"I know my mistake now. I done wrong. Patawarin mo sana ako. Hindi ko kayang mawala ka sa tabi namin ng ama mo. Kayo ni Jewel ang kamayaman na meron kami. Kaya sana ay patawarin mo kami at hayaan na makabawi sa iyo. Gusto kong bumawi sa iyo, kay Jewel at kay Cole na rin." Kumalas ang kanyang ina sa pagkakayakap sa kanya at tumingin kay Cole.
Bakas na bakas ang pagsisisi sa mukha ng kanyang ina. Nang tumayo ang ina at lumapit kay Cole ay sinundan niya lang iyon ng tingin. When her mother slowly lower her body and suddenly kneel at Cole's makes her gasp on shock. Nailagay niya ang dalawang kamay sa labi. Even Cole was shock with her mother sudden action.
"I'm sorry. Patawarin mo sana ako sa mga ginawa ko sa iyo, Cole. Alam kong walang kapatawaran ang ginawa kong pagkakamali sa iyo. I begging you now. Please take care of my daughter and granddaughter. Wag mo sana silang pabayaan. Mahalin mo sana si Jewel na parang totoong anak. Alam kong wala akong karapatan na humingi sa iyo ng kung ano pa man pagkatapos ng mga ginawa ko sa iyo pero mahal na mahal ko si Clara. Mahal ko ang aking Unica hija."
Unti-unting nakabawi si Cole. "Tita, please! Stand up. You don't need to kneel and beg to me. You don't need to do this." Cole tried to get her mom ups but Mom refuse too.
Her mom keep on asking forgaveness to Cole.
"Tita, It's okay now. I already forgive you. Nagkamali din po ako kay Clara kaya may karapatan kayong magalit sa akin. Kaya, please, tumayo na po kayo. Hindi niyo po kailangan na lumuhod sa harapan ko." Cole have this panic voice. He seems not to know what to do.
Kaya naman tumayo na siya at nilapitan ang ina. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat. She knows her mom have a weak heart. Hindi ito pwedeng umiyak ng umiyak.
"Mom, tumayo na po kayo kung ayaw niyo pong ako naman ang magalit sa inyo." Bulong niya.
Tumingin sa kanya ang ina. Ipinakita niya dito na seryuso siya sa sinabi. Tumayo naman ang ina na siyang tinulungan nilang dalawa ni Cole. Pina-upo nila ito sa tabi ni Cole.
"Tita, I will take care of Clara and Jewel because that's my heart wants. Si Clara po ang lahat para sa akin kaya gagawin ko po ang lahat para sa kanya. I also love Jewel so much like she is my real daughter. You don't need to worry. I love Clara so much with all my life." Cole looks at her eyes. "She is my everything in this world. She is the missing puzzle piece in my life."
"Thank you, Cole. Thank you." Her mom holds Cole hands and lower her heard as if she is begging Cole again.
Cole didn't speak. Nakatitig lang ito sa kanyang mga mata. Mata na puno ng saya dahil alam nila na nakuha na nila ang basbas na hinihingi nila sa kanyang mga magulang. Hinihiling niya na sana ay iyon na ang simula ng masayang buhay sa pagitan nila. Na sana ay tapos na ang paghihirap nilang dalawa.
It's not wrong to hope for the bright future, right?
"SO, YOU'RE the one who knock my parents are?" tanong ni Clara kay Jacob.
Tumungo ang pinsan at ngumiti sa kanya. "I just want my cousin and my favorite person to be happy."
Napangiti siya sa sinabi ng pinsan. Cole who sitting at the front seat rise his hand and show his middle finger to Jacob. Tinawanan lang ng pinsan ang ginawa ni Cole.
"Thank you," aniya.
"You're welcome. Gusto ko lang na makita kayong masaya ni Cole. Pagkatapos ng mga pinagdaanan niyong dalawa, sa tingin ko naman ay nararapatan lang na ibigay nila ang basbas na gusto niyo. At saka, dapat naman talagang matauhan si Tito at Tita. Dapat naman talaga na unahin nila ang kasayahan mo kaysa sa sasabihin ng ibang tao."
Tumawa siya. "Ano bang sinabi mo kay mommy?" She is sitting at the back seat while his cousin is the one driving. Kaya sa review mirror lang tumitingin sa kanya ang pinsan.
"I just told them what I know. I show them the result of their mistake. I want to push them to think about their mistake. Ang totoo niyan ay iniisip ka na talaga nila pagkatapos mo silang talikuran. Dinagdagan ko lang para mas lumaki ang guilt nila." Nakita niya ang saya sa mukha ng pinsan.
Napa-iling na lang siya.
"What result did you show them?" tanong ni Cole.
Sinulyapan ni Jacob si Cole. "Some result."
Nandilim ang mukha ng lalaking katabi ng kanyang pinsan. "Answer me." He said in demanding voice.
Tumawa lang si Jacob at itinaas ang kamay. Ipinakita din nito ang gitnang daliri sa kay Cole. Lalong nandilim ang mukha ng binata na siyang ikinangiti. She never saw Cole talking to someone like that. He always silent and preserve. He really did chance and she like this change. Hindi lang iyon, masaya siya na malapit ito sa pinsan niya.
"Sa tingin mo, ano bang pinakita ko sa mga magulang ni Clara? Of course, I show them how you suffer in jail, Clara's life in U.S and Trixie's life history. And they feel more guilty knowing how much Trixie's mother suffer. By the way, they asking where Trixie buried and her mother also. Should I tell them?"
Nagsalubong ang kilay niya. "Bakit nila tinatanong?"
Nagkibit-balikat ang pinsan niya. "Hindi nila sinabi pero sa tingin ko ay para makahingi ng tawad sa ginawa nila. Nakaka-awa ang pinagdaanan ng mag-ina at nagsimula iyon kay Tito. I guess, Tito conscious is eating him."
Napayuko siya. Kahit siya ay hindi alam kung saan ba nakalibing ang kapatid. Nawala na iyon sa isipan niya. Huminga siya ng malalim at tumingin sa pinsan.
"Please! Tell them and also, I want to know too."
Tumingin sa kanya si Cole. "I bring you there when you are ready."
Napatingin siya sa binata. May lungkot sa mga mata nito. "You know?"
Tumungo si Cole. "Alam ko noong una pa dahil kami ng pamilya ko ang nagpalibing sa kanya. Kahit gaano pa kasama ang ginawa ni Trixie sa iyo, deserve pa rin niya ang ma-iburol at mailibing ng maayos."
Ngumiti siya sa binata. Cole is not like the cold guy they called. He is the warmest person she knows. Hindi lang talaga ito marunong ipakita iyon sa ibang tao. Tanging sa mga taong malapit lang dito. Well, Cole doesn't mind about that people said toward him.
"Thank you, Cole." Tanging nasabi niya.
Cole smiles back to her. "You are welcome. Trixie is buried next to her mom."
"Ako na ang magsasabi sa mga magulang mo kung saan nakalibing ang mag-ina, pinsan," ani Jacob.
"Thank you, cousin."
Tumungo lang si Jacob. Pinagpatuloy nito ang pagmamaneho. Malayo ang lugar na pupuntahan nila at masyado pang-traffic. Hindi naman nila pwedeng gamitin ang private chopper ni Cole dahil hindi sila papayagan sa lugar na pupuntahan nila.
"Cole..."
Muli silang napatingin sa pinsan niya. Nasa daan pa rin ang tingin nito.
"Ano iyon?"
"Tumawag ang mga Montemayor kay LJ kahapon. They are asking about Jewel."
Nanigas sa kina-uupuan niya si Clara. Napatingin sa kanya si Cole. Hearing the surname of the real father of Jewel makes her heart unease.
"What they want? Why LJ didn't call me?" Cole ask with unirritated voice.
"Hey, calm down. Wala silang balak na kunin sa inyo si Jewel. Alam nila kung saan sila lulugar. Kinakamusta lang nila ang bata? Alam mo na, Montemayor pa rin si Jewel kahit na itanggi natin."
Nakita niyang napakuyom si Cole. Hindi pa rin nito nagustuhan ang narinig. She moves close to him and hold his shoulder. Walang magagawa ang galit na nararamdaman nito. Alam niyang nais lang nitong protektahan si Jewel.
"It's okay, Cole. Calm down, okay?"
Tumingin sa kanya si Cole. Ilang sandali din silang nagtitigan hanggang sa tumungo si Cole. Huminga ito ng malalim bago humarap sa unahan.
"Ano pang sabi ng mga Montemayor at sino sa mga Montemayor ang tumawag?"
"Well, Thomas Montemayor is the one called. And they are asking for my help. Mukhang kailangan kung bantayan ang isa pang black sheep sa pamilya nila."
Nagsalubong ang kilay niya. "May isa pang black sheep sa pamilya nila?"
Tumungo ang pinsan. "Thomas Renzo James Montemayor is their black sheep. Dalawa lang ang anak ni Thomas Montemayor at si RJ ang black sheep nila. At ang isa ay si Thomas Bryan James, ito lang ang tanging matino sa pamilya."
Hindi na siya nagsalita pa. Ang pamilyang iyon ay siyang mag-aalaga sa pamangkin niya na anak ni Trixie. Magiging maayos kaya si Troy sa pamilya ni Brix. Now, she is worried of her nephew. Kahit naman na hindi niya pa nakikilala ang bata ay naaawa na siya. Pamangkin pa rin naman niya ito. Sana nga ay alagaan ng mga Montemayor ang pamangkin niya.
Natigil lang sa iniisip nito si Clara ng huminto ang kotse. Tumingin siya sa mataas na pader. Kung ganoon ay nasa destinasyon na sila. Sana ay maging maayos ang pagpunta nila doon.
"Are you ready to talk to Brix Montemayor?" tanong ng pinsan niya na puno ng pag-aalala ang boses.