[Zoe's POV]
Last thing I knew is that I was beaten to death. I can hear Kalista's muffled laughter while she beat me with a whip. Para akong nahuhulog, para akong nanlalamig at nalulunod sa isang malalim at madilim na tubig. Di na to bago sakin. When I was just five years old, na kidnap rin ako. Kalista's doing can never compare kung ano ang na experience ko noong na kidnap ako noon.
Nakatakas nga ako sa mga kidnappers pero nahulog ako sa isang malalim na bangin at tubig na malalim ang kinabagsakan ko.
I closed my eyes and started to cry that's when I noticed, Kayn was right there by my side.
Kayn: *hinaplos ang buhok ko* Shhhh don't cry...
Me: *sobs* Kayn, I'm.... I'm truly truly sorry... For all of the troubles I've caused you. Kasalanan ko ang lahat.
Kayn: Wala kang ginawang masama Zoe, KC was one of the girls na nagtayo ng fanclubs para sakin noong nag tatrabaho pako bilang isang model sa Odyssey. But I quitted of course.... Because... I liked someone at ayokong may kahati siya sa atensyon ko.
He wiped my tears with his hands. Hinawakan ko ang mga kamay niya. Marami siyang sugat! Now... I'm feeling very very guilty. He got hurt because of me.
Me: Nang dahil sakin, nasusugatan ka. Nang dahi sakin, nasasaktan ka... Now... I'm even more confused!!! Di ko alam kung mahal kita o hindi pa o hindi talaga... I'm.... I'm....
Kayn: Ngayon, hindi mopa masasabi na mahal mo talaga ako, pero I'm willing to wait Zoe. I'm not that type of guy na i f-force ang sarili ko sa isang babae. Remember the deal?
Me: If I fall for you, you'd keep me... But if I won't... Then...
Kayn: You'd be free to choose someone else. I promise. I can keep my word Zoe.
Tumalikod ako mula sa kanya pero pinigilan niya ako at hinarap niya ako sa pagmumukha niya. Noon, masasabi ko na para talaga siyang bad boy dahil sa mataas niyang buhok, maskuladong katawan at mala-hunk na postura pero ngayon, as I saw a light big scar on the left side of his face, I can tell...
He's like me at all... Pero siya...
Had a scar na maaalala niya dahil parati niyang nakikita.
Me: Anyare sa mukha mo?
Kayn: My father... Beated me noong five years old pa ako. Ayaw niyang nakikisama ako sa mga commoners since napaka wealthy ng mga Atienza.
Me: Why? What happened?
Kayn: Mayroong anak ang hardinero namin noon. He was friendly and smart and curious kaya nga gustong gusto ko siya.
Me: o-o at nabading ka?
Kayn: What the f*ck? It's not like that -_-/
Me: Eh eh.... Ano ba kasing nangyari?
Kayn: To cut the long story short, dinala niya ako kasama ng ibang mga boys na galing sa labas para manguha ng isda sa tabing ilog at para maligo. Inenjoy ko ang bawat moment kasi nga hinding hindi ko pa naranasan na makalabas sa hacienda nor play with other children as well... Pero nung nalaman yun ni Dad... He... Beat me to death.
Me: That's sad... Kayn. I'm sorry. Kaya ka pala nagmumukhang masungit dahil masyado ka lang tahimik. People never knew... The real you.
Kayn: It's okay Zoe. They do not need to know... Come on. Tumayo ka diyan. May ipapakita ako sayo'.
Me: *tumayo* San tayo pupunta?
Kayn: It's a very special place.
Bumangon na kami ni Kayn mula sa pagkakahiga at sinundan ko siya patungo sa isang pintuan na nasa end ng hall ng mansion.
Me: An laki pala talaga ng mansion niyo ah wala kabang kalaro kahit multo?
I jokingly said.
Kayn: *nakatingin nang nakakaloko* Actually Zoe, meron akong kalaro. Nasa likod mo oh! >:)
Me: waaaaaaaa! *tumingin sa likod, wala namang tao* Wag mo nga ako tinatakot ng ganyan ah! It's not funny! -_-/
Kayn: Joke nga lang. Tara. Dito...
He opened the door and paglabas namin, tumambad samin ang napakaraming rosas. It was the most majestic place I have ever seen.
Me: Totoo ba to? May rose garden kayo?
Kayn: Ito lang ang nagbibigay saya sa mundo kong malungkot. Ito ang secret garden namin ni Mom noong di pa nag-asawa ulit si Dad. My real Mom died of Lupus and my step mom never really cared for me like my Dad. Pareho silang walang panahon sakin.
Me: Kawawa ka naman. I didn't know that your Dad remarried.
Kayn: There are things that happen behind closed doors Zoe tandaan mo yan.
Me: So the real reason that parang galit ka sa mundo dahil sa mga naranasan mo noon paman?
Kayn: Oo.
Me: Would it be okay if ilabas mo na lahat? Lahat ng hinanakit mo sa mundo? *umupo sa isang marble bench and tapped the other end of the bench* Iiyak mo lang lahat, yesterday you were there for me... Now, I'm here for you...
Kayn: *tears rolling on his face*
Umupo si Kayn sa bench katabi ko and he gave me a passionate yet shaking hug. Batid na batid ko ang feelings niya.
The sorrow, the pain, the confusion... He's like a child in my arms.
Me: Just cry Kayn... Alam ko matagal mo nang itinatago yan... Nakakasama yung itinatago yung totoong nararamdaman.
After a minute, ikinalas niya ang pagkakayakap sakin and wiped his tears.
Kayn: I'm fine now Zoe. Salamat. Salamat at nandito ka.
Me: I'm glad that I helped.
Tumayo si Kayn at pumitas ng isang rosas with his bare hands. Nakita kong dumugo pa yung kamay niya habang pinipitas ito. The blood fell into the pure white rose. Nakapanlulumo. Parang hinuhugot yung puso ko while I watched him holding the rose and picking off the thorns away with his bare hands.
Inilagay niya ang rosas sa buhok ko... Parang nadudurog ang puso ko.
Kayn: For a girl like you to understand me, is very impossible but you made the impossible, possible Zoe.
Hindi ko napigilan ang emotions ko. There was something in the back of my mind na parang gusto ko siyang yakapin. I hugged him...
Under the thorny rose vines na nakalibot sa garden, I hugged a man whose very very broken.
A hug can't heal a broken heart but I was glad na nakatulong ako... Kahit papaano.