ATHENA
Tatlong buwan. Tatlong buwan na ang nakalipas simula ng mangyari ang aksidente. But still, I can't still forget it. Hindi ko ba alam. Parang napakalaki kasi ng impact sa akin nun. Especially when Cyril confessed.
Kahit sa sarili ko nagulat din ako. I never expected na ganun pala kalawak ang pang unawa ko. Ang totoo niyan, hindi ko pa talaga alam kung anong klase ba talagang tao si Cyril o kung anong trabaho niya but I already accepted the fact that his job have nothing to do with reports and business meetings.
After that day, hindi na muli nagsalita si Cyril about sa ginagawa niya. Even though I already said that I won't leave him, I think, he's still scared. Natatakot parin siyang iwan ko siya o kamuhian ko siya. But I know that I won't. Mahal ko si Cyril. At kahit ganun ang nalaman ko, alam kung may dahilan. Alam kung hindi niya yun gagawin dahil gusto niya lang. He is nice. He's not a bad person and definitely not a monster.
"Mahal! Where are you?!"
Nilingon ko ang pinanggalingan ng boses. At nakita ko si Cyril na pababa ng hagdan. Nakasibangot siya at parang pinagbagsakan ng langit at lupa.
Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa akin. Akala ko kung anong gagawin niya yun pala magpapalambing lang. He hugged me from behind.
"You scared me! Don't do that again!" maririnig ang pag aalburuto sa boses niya.
"What did I do?"
"You left me alone. I woke up and you're not by my side." habang tumatagal humihina rin ang boses niya. Hindi ko napigilan ang ngumiti.
Oo nga pala, in the past three months magkatabi na kaming natutulog. In his room. But that is that! Wala kaming ibang ginagawa. Natutulog lang kami. Maybe he would hug me and kiss me goodnight but that's it! Hindi na sumusobra doon. And I warned him. I told him that he should have limits. Yes, we might love each other but still, hindi parin kami kasal.
And I want to give that to him as my wedding gift.
"I was just making you a coffee." pag papaliwanag ko. Bigla naman siyang dumungaw sa gilid ko. "Coffee?"
"Yeah, ayaw mo ba?"
He shakes his head. "No, it was just..." he stopped for a second. "it was the first time that you made a coffee for me."
Tumawa naman ako ng mahina. Totoo yung sinabi niya. Halos maglilimang buwan na rin simula nung dito kami tumira at ngayon ko lang siya nagawan ng kape. And about kay Manang, tinawagan ko si Mommy para sabihing pag bakasiyonin muna ito.
I want to practice on how to be a house wife.
Gusto kung subukan kung paano alagaan si Cyril ng ako lang mag isa. I want to be independent. I want to learn the things that a house wife should do.
"Pwes masanay ka na. Wala si Manang dito kaya ako ang bahala sayo." may determinasyon sa boses ko.
He hold my waist and make me face him. "Why are you doing this?"
Umirap ako sa sinabi niya. "Ano pa ba? I want to be a perfect wife for you. Gusto kung matutunan kung paano ka alagaan ng maayos so you won't leave me."
His expression softened as he pulled me closer and wrapped his arms possessively around my waist.
"You're already perfect for me." malambing na bulong niya. "And remember this baby, I will never leave you. Napaka imposibleng mangyari nun. Mawala ng lahat sa akin...wag lang ikaw."
Mahina ko siyang pinalo sa braso at namasa ang gilid ng mata ko. "You're making me cry."
He chuckled. "I love you Athena. Mahal na mahal kita."
Tears fall from my eyes. "Te amo." and then I smiled.
We stared at each other until he slowly comes near me. Habang pumapatak ang oras, palapit din ng palapit ang mukha niya sa akin.
And slowly, he closes his eyes and lay his lips on top of mine. Passionate and loving, that's the way he kiss me. His hands are softly and slowly rubbing my waist while my hands are still on his nape.
I thought kissing him is the most amazing feeling but I was wrong. Agad kung itinagilid ang ulo ko ng dahan dahang bumaba sa leeg ko ang halik niya.
And the next thing I knew was him, kissing, licking and nipping my neck.
"Hmm..." I softly moaned. "Cyril..." nagsimula ng lumalim ang paghinga ko. "S-Stop."
And at my surprise, he really stopped. Minulat ko ang mata ko at nakita ko siyang nakatingin sa akin. He's smirking. "Good morning."
I stared at him in disbelief. "Really?" sarkastiko kung saad. He laugh. "Well, indeed a really good morning."
Wala akong nagawa kundi ang mapailing at mahinang matawa. "Ewan ko sayo.." birong sabi ko at muling humarap sa kape na ginawa ko.
Hinawakan ko yun at napasibangot ako ng hindi na yun mainit. "Hindi na tuloy mainit!" humarap ako sa kaniya at tinuro siya. "Ikaw kasi!"
He raised his both hands, still smiling. "What did I do?"
"Tsk!" asar na sabi ko bago siya iniwan doon. Baka ayaw niya na yun, hindi na kasi mainit paano pa magiging kape yun?! Asar talaga!
Padabog kung ibinagsak ang katawan sa couch at naiinis na pumikit. Si Cyril naman kasi! If he didn't distract me, the coffee won't become cold. Kauna unahan kung ginawa na kape tapos papalpak pa.
"Aish!" naiinis na bulong ko ng maramdaman kung lumubog ang tabi kung side ng couch. Hindi ko simulat ang mata ko. Hinayaan ko siyang umupo doon. Bahala nga siya.
But I immediately opened my eyes when I felt him touch my hand. I gaze at him, confused. "Wh-"
"Galit ka ba?"
"What?" I asked, shocked.
He's staring at me deeply. "Nagalit ka ba dahil sumobra ako? Did I cross the limit? If I did, I'm sorry. I'm really sorry. I just couldn't control myself. Please don't leave me."
Napatulala ako sa sinabi niya. He... He is begging. And fear is visible in his eyes.
"I'm not leaving." mahinang bulong ko. Pinatong ko ang kamay ko sa kamay niyang nakahawak sa akin. "Cyril hindi ako aalis. Hindi kita iiwan. I promise."
He looked away. "Promises are meant to be broken."
Tinaas ko ang kamay ko at hinawakan ang pisngi niya para ipaharap siya sa akin. "Not always. And I keep my promises. Trust me, Cyril. Hinding hindi kita iiwan."
"But I'm a gangster."
"What?" napakurap kung sabi. "Gangster?"
"Y-Yeah." he sounds so frightened and doubtful.
"So...tama nga ako." bulong ko kaya napatingin siya sa akin. Nagtataka ang mga tingin niya. I chuckled. "Nung magkwento ka sa akin, pumasok na agad sa utak ko yan. That maybe you're a part of some underground doing or groups. Gangster or something like mafia? And because I'm curious, I even searched in the internet about gangsters. And yeah, they are killing people but not innocent people."
"Yun naman ang ginagawa mo, diba?"
He nods. "Yes. But still, I'm still killing people."
I took a deep breath before continuing. "Bad people. At sa nabasa ko din, wala naman kayong ginagawa sa ibang tao basta hindi kasama sa underground world. You have your own world and the outside aren't involve."
He again nod. "Yeah. Hindi kami pwedeng manakit ng iba maliban na lang kung may koneksiyon ba sa underground society o mga kalaban naming gangster."
I know that he's wants to continue kaya hindi ako nagsalita. "It's forbidden to tell you this but I'm still doing it. Bawal naming ipaalam sa iba ang nangyayari o mga tungkol sa underground society but I don't want to hide anything from you."
"In underground society, we have our Highnesses. The King and the Queen. They are the rule maker, the judge and the most powerful person. They own the throne and as far as I know, wala pang may gustong kumalaban sa kaniya. We are too scared. Sa pagkakaalam ko din, wala pang nakakakita sa kanila except their own people. Tuwing nagpapatawag sila ng meeting, hindi namin sila nakikita. It's always their peoples who's explaining and doing it."
"Next, are the Heads. The peacemaker in the underground society. They execute the rules. Sila ang nagmomonitor and nagpaparusa sa sumisira sa mga patakaran. They are the least person that you want to mess with. Marami silang connection, outside and inside. Madalang rin silang magpakita. Only on important manners."
"And lastly are the Groups. Kami yun. Their are hundred of group that joining the society every year. But not all stays. We have a rank in our society. And who ranks lower that 300 have to be kicked out and they should never tell a single word about the society or else they won't like what will happen. They will be killed if they speak about the society without them being part of it. Groups usually fights for their rank. Lower ranks challenge the higher ranks and the one who wons will get the place. If the lower rank won then they will take the place of the higher rank but if the higher rank won then nothing will change. They will stay at their position. The higher your rank is, the more benefits you get."
"What...the...hell..." that is my reaction after hearing all he explain. I...I never thought that the society he belongs are that big. They even have a king and a queen, for hell's sake.
"Indeed, what the hell." then he laugh. "And you know what's more surprising?"
My eyebrows meet. "What?"
"Your baby is the leader and my group owns the first and highest rank."
Tuluyan na akong napatulala sa sinabi niya. T-They own the highest rank? Ibig sabihin ganon kagaling at kalakas si Cyril at ang grupo niya.
Damn! I should be frightened but why do I feel proud?! I'm proud of him and the thought of him, ordering and leading his team makes him so...hot.
Hindi ako nagsalita. Tinitigan ko lang siya. I'm damn speechless. My love is the boss? How hot is that, right?
"W-Why are you staring at me...like that?"
Umiling ako at ngumiti sa kaniya ng pagkatamis tamis. Mukha namang nagulat siya. "It's because that my baby is such a badass!"
"H-Hindi ka natatakot sa akin?" may takot sa boses na tanong niya. Umiling na naman ako. "Bat naman ako matatakot sayo? Diba sinabi ko na sayo, I will accept everything about you. Everything."
Then I chuckled. "Tsaka isa pa, ang cool mo kaya! Parang gusto ko tuloy makita kung paano lumaban ang mahal ko."
And finally, he smiled. "I may be bad but I'm good at fighting, baby."
Tumawa ako ng mahina bago may naalala. "Wait, didn't you said that what you just told is forbidden to expose? Bakit sinabi mo parin sa akin? And what is the punisment?" bakas ang pag aalala sa boses ko.
He sighed beforr closing his eyes and leaning at the couch. "I don't want to hide anything from you. I don't want to lie to you. You are my light, baby. My everything. Kaya hangga't sa maaari, gusto kung sabihin sayo ang lahat ng tungkol sa akin."
Then he opens his eyes. "And about the punishment..." he stopped and took a deep heavy sigh. "Don't worry about it. No one can know. Unless you-"
Mabilis akong umiling. "Hindi ko sasabihin. I won't. I promise."
He smiled before caressing my hair. "I trust you, baby. And please stop worrying. Wala akong paki kung parusahan man ako. Ang importante, wala na akong tinatago sayo."
"Thank you."
"For what?"
"For trusting me and telling me all of this."
He chuckled. "Ikaw pa ba, eh malakas ka sa akin. Tsaka mahal kita eh."
"Mahal din kita." sagot ko. "Nga pala, about the coffee, ininom mo ba?"
At sa gulat ko. Tumango siya. "Yes, of course."
"Bakit? Hindi na yun mainit, wala na ring kwenta-"
He stopped me from talking by putting his index finger in my lips. "Shh! I love it. Masarap yun kahit hindi na mainit at tsaka iyon ang pinaka unang coffee na ginawa mo para akin, I just can't throw that away."
Tinanggal ko ang kamay niya sa labi ko. "But-"
"No buts, love." tigil niya ulit sa akin. Hindi ko tuloy mapigilang mapairap sa kaniya.
By the way, today is Sunday and just one month from now, gragraduate na kami sa college. And finally! Makakapagtapos na rin ako!
Humarap ako sa kaniya. "What are your plans after we graduate?"
Tinignan niya naman ako. "Of course, marry you."
Hindi ko alam kung bakit bigla akong nabilaukan kahit wala naman akong iniinom. "Hey, are you okay?" tanong niya.
I nodded. "Oo. Nagulat lang ako."
"Saan naman?"
"Of what you just said!"
His forehead creased. "What's shocking about that? I'm your fiance and I love you. And I already promise to myself that I'll marry you after we graduate."
"I know! Nagulat lang talaga ako! Binibigla bigla mo naman kasi eh!"
"Why? Don't you want to marry me?"
I look at him in disbelief. "Seriously? Where is that question coming from? Syempre gusto kitang pakasalan. Nag pre wedding na nga tayo diba. Nagulat lang nga kasi talaga ako."
"Okay." tanging sagot niya at umiwas ng tingin. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagsimangot niya.
Tumawa ako ng mahina at binatukan siya. "Baliw! Bat ka nakasimangot diyan? Gusto nga kitang pakasalan! Wag ka na nga magtampo. Nagulat lang talaga ako."
Tumingin naman siya sa akin at ako naman ang nagiwas ng tingin. "Dapat nga ako ang magtampo sayo kasi hindi ka pa nagpropropose." bulong ko para hindi niya marinig.
Pero ganun na lang ang gulat ko ng yakapin niya ako. Napasinghap ko siya nilingon. "I live you." bulong niya sa tainga ko. Nagsitayuan lahat ng balahibo ko sa ginawa niya.
Tumayo siya at mabilis na umalis. Sa sobrang bilis niyang kumilos, hindi ko na alam kung saan siya nagpunta.
I sighed before standing up. Saan naman kaya siya nagpunta? Tanghali na. Magluluto na lang siguro muna ako ng kakainin namin.
.....
Tapos na kong magluto lahat lahat pero hindi parin bumabalik si Cyril.
Nakaupo ako ngayon dito sa dining habang hinihintay si Cyril. Nakaluto na ako ng kanin, ng tatlong klase ng ulam at kanina pa ako kain ng kain dito pero wala parin siya!
Asan na ba kasi ang lalaking yun?!
Tinignan ko ang orasang nakasabit sa dingding. What the heck?! Three o'clock na pero wala pa siya!
Naiinis akong tumayo at inilagay sa refrigerator lahat ng niluto ko. Iinitin ko na lang mamaya pag andito na siya.
Padabog akong umakyat sa kwarto niya at humiga sa kama. Nakakainis! Asan na kasi siya?! Iniwan niya na naman ako dito!
I close my eyes but immediately open it when I heard my phone rings.
Tinatamad ko yung kinuha bago sinagot ang tawag ng hindi tinitignan ang caller.
"Sino to?" bungad ko.
'Hey, it's me! Pupunta kami nila Joan diyan ngayon ang make sure that you already have take your bath, okay! Magready ka diyan at ilabas mo na rin lahat ng pinakamagaganda mong damit! Yun lang! Bye, honey! See you!' then the caller ended the call.
What the...
Mabilis kung tinignan kung sino ang tumawag at mas lalo akong naguluhan dahil si Lenia yun. Anong pinagsasabi ng babaeng yun?!
I rolled my eyes bago ko ibaba ang phone. Nagtataka man, sinunod ko parin ang sinabi niya. I took a bath at nilabas ko rin lahat ng damit kung pinakamagaganda kung damit.
Habang tinitignan ko ang mga damit na nakalatag sa kama ko doon ko lang narealize kung anong pinaggagawa ko. The heck?! Ano ba tong pinaggagawa ko!?
Padabog akong umupo sa kama at iginilid lahat ng damit. Tsk! Baka pinagtritripan lang ako ng babaeng yun.
I was about to lay down when the door at me room sprang open. Gulat akong tumingin doon and there I saw Lenia, Gary and Joan, breathing hard.
Nagtataka akong tumayo at lumapit sa kaniya. "Anong nangyari sa inyong tatlo?"
Pare parehas silang umiling bago ako sinagot. "N-Nakaligo ka na ba?" tanong ni Joan. Tumango naman ako.
Bumuntong hininga sila bago itinapon ang sarili pahiga sa kama ko. "T-Teka! Hiningal k-kami."
I walked near them. "Ano ba kasing nangyari sa inyo?" Umiling si Gary at tinignan ako. "Nothing, girl."
Saglit silang nanahimik bago tumayo. Napaatras pa nga ako sa biglaan nilang pagkilos. They are acting weird.
"Okay, girls! Let's do our work!" malakas na sabi ni Lenia bago sila naglakad papalapit sa akin at hinila ako paupong vanity table.
Ano na namang kalokohan 'to?
Nagtataka kong tinignan ang kanilang reflection sa salamin. Nakangiti silang tatlo habang may nilalabas si Lenia sa kaniyang dalang bag. Samantalang tinitignan tignan naman ni Gary and mga damit na nakakalat sa kama.
"Do you have a curler, hair spray and different hair decorations?" nalipat kay Joan ang tingin ko dahil sa sinabi niya. Nakakapit siya sa balikat ko habang nakatingin din sa akin sa salamin.
Nagtataka ko siyang tinignan pero kinuha ko parin sa may gilid ang lagyanan ko ng mga gamit. "Uhmm...yes, I guess. Bakit ba? Ano ba kasing ginagawa niyo?"
She just smiled bago niya hinalungkat yun. Nalipat naman ang tingin ko kay Lenia na nakatingin na sa akin. "Okay! Let's start!"
Nanlaki ang mata ko sa inilapag niya sa table. "Anong gagawin mo diyan!?" tanong ko habang tinuturo ang mga yun. Ngumiti namab siya ng pagkatamis tamis. "Gagamitin ko sayo, syempre!"
"What?!" malakas na sigaw ko at balak na sanang tumayo pero sapilitan niya akong ipina upo.
"Wag ka ngang magulo! Just stay still, okay! Kami ang bahala sayo!" Mabilis akong umiling sa sinabi niya.
Make up at kung ano ano pa ang inilapag niya! What the heck?! Ano ba kasing trip nila? What now? She's a freaking makeup artist?!
"Tigilan mo ako, Lenia!" banta ko sa kaniya pero inirapan niya lang ako. "Hays! Just listen to us, best friend. I swear, you are gonna thank us later!"
Binatawan niya ang balikat ko at tatlong beses na pumalakpak. "Hey, girls! Mag umpisa na tayo! We have 1 hour to do this so let's be fast and not waste any more second!" kuha niya sa atensiyon nong dalawa na agad namang sumaludo.
Again, what the heck is happening?
....
One hour! Freaking one hour!
Kung ano anong pinaggagawa nila sa akin! In my hair and in my face! Si Lenia ang nangialam ng mukha ko while Joan did my hair and when they finished, may agad na pinasuot si Gary sa akin.
Now, Gary's putting some earring in my ear. "And...done!" she said before clapping.
Lumayo silang tatlo sa akin and they stared at me from head to toe. Agad na nagsalubong ang kilay ko sa ginawa nila.
And when I meet their eyes, they are gasping. Nagtinginan silang tatlo bago nagtatalon at nagsisigaw. "Perfect!" Lenia said. "Ang ganda niya." sabi naman ni Joan and Gary said, "I know right! And we're so galing talaga!"
I rolled my eyes and take a step to look at myself from the mirror.
"W-Wow." I whispered to myself.
"Told you! Gosh, you're so gorgeous, girl!"
Hindi ko magawang sumagot sa sinabi ni Gary. Ilang beses akong napakurap habang nakatingin sa sarili ko. I'm... I'm breathtaking!
Alam ko namang maganda ako. Alam ko yun, matagal na. But today is different! Geez, mas lalo pa akong gumanda! Dyosa!
Natauhan lang ako ng pumalakpak si Lenia. "Tama na yan! Mahuhuli na tayo!"
Bigla na lang nila akong hinila palabas ng kwarto ko. Hanggang sa tuluyan na kaming nakalabas ng bahay. Bumungad sa paningin ko ang puting kotse.
"Where are we going?" I asked. "To him." Lenia answered.
Him? Sinong him-
"Is it Cyril?!"
Tumawa naman silang tatlo. "Oo! Sa kaniya nga! Kaya bilisan mo na!"
Sumakay kami sa puting kotse. I ride at the back with Joan and Lenia while Gary's at the passenger seat.
Thirty minutes na kaming byumabyahe at tahimik lang ako buong biyahe namin pero sa totoo lang kinakabahan na ako. Saan naman kami pupunta at dapat ganito pa ang suot ko? Tsaka kay Cyril? Ano na naman kaya tong pakulo niya?
Ewan! Excited ako na kinakabahan na hindi ko alam! My goodness! My heart's beating so fast!
Mas lalo lang bumilis ang tibok ng puso ko ng tumigil ang sasakyan. Andito na ba kami?
Bumaba kami ng sasakyan ng hindi ako nagsasalita. I took I deep breath before talking my first step.
"Ano bang mayroon?" mahinang tanong ko sa kaniyang tatlo pero kinindatan lang nila ako at naglakad na sila ulit, kaya sumunod na rin ako.
By the way, I'm wearing a bluish white open back long gown. Sleeveless rin to at exposed talaga ang likod ko. It has a slit at my right leg and it's fitted at the waist kaya kitang kita ang curves ko.
It's gorgeous in such seductive way. And I love it.
Naka high heels din ako. It is silver and it perfectly matched my outfit. Hindi ko rin siya nahirapang ilakad kasi hindi naman ganon kataas. Just three inches.
Habang naglalakad kami, hindi ko maiwasang mapaisip. What is Cyril planning? Sigurado kasi akong siya ang nagplano nito. Kaya ba wala siya kanina? Wait! Does it have something to do with the proposal?
Dahil sa isipang yun, napangiti ako. Ang landi talaga ng lalaking yun! May nalalaman pang paganito ganito! Well, whatever!
I stop when they also stopped walking. Lumapit sila sa aking tatlo at bigla na lang yumakap.
"I'm happy for you, sissy!" Gary said. "Just be happy and always think that we're always here for you. I wish happiness for the both of you." sabi naman ni Joan.
Humiwalay sila ng yakap sa akin. Nalipat ang tingin ko kay Lenia na hindi pa nagsasalita. She's nearly crying. "Wag mo 'kong kakalimutan ah! Kahit makasal ka na o magkaanak ka na, wag na wag mo parin akong kakalimutan! Kukutusan talaga kita pag kinalimutan mo ako!" muli niya akong niyakap. "Always remember na nandito lang ako palagi. I will always be by you side to help you, comfort you, support you, defend you and even do crazy things with you. I wish you all the happiness in the world and sana, sana si Mark na talaga ang lalaking para sayo." humiwalay siya ng yakap sa akin at ngayon, talagang umiiyak na siya.
"Sabihin mo lang sa akin pag sinaktan ka niya ah! Lagot sa akin yun! Patitikimin ko siya ng mag asawang sampal pag sinubukan niyang saktan ka." tumuturo turo pang sabi niya. "Wag ka lang talaga niya susubukang saktan dahil mapapatay ko siya. Ayun lang, I love you bestie!"
Nangingiti ko siyang niyakap. "I love you too." bulong ko bago hinila rin yung dalawa para yakapin. "Mahal ko kayong tatlo!"
"Aww!!" sigaw naman nilang tatlo. Mga baliw talaga! Bumitaw ako sa yakap at pilit kung pinipigilan ang sarili ko na umiyak. Ayaw kung masira ang make up ko. Magmumukha na akong pangit na haharap kay Cyril, I can't let that happen.
"Stop crying, Lenia. Baka madamay si Jade sayo, masisira ang make up niya! Bahala ka diyan!" suway ni Joan kay Lenia na iyak parin ng iyak. Pero ng marinig niya ang sinabi ni Joan, agad siyang tumigil at pinunasan ang mukha niyang basang basa.
"Ito na! Ito na! Sige Jade, iwan ka na namin dito. Just walk straight hanggang sa makita mo na si Mark. We'll just wait you there." nakangiti ng sabi niya bago sila mabilis na umalis sa tabi ko.
Napailing na lang ako. I took a deep breath before continuing. Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa unti unti kung naaaninag ang magandang tanawin sa hindi kalayuan.
There is a platform in the middle filled with white and blue petals of roses. Different pictures of us are hang everywhere. At dahil mag gagabi na, kitang kita ang sunset. It's... it'a too beautiful. Everything seems too magical and perfect.
Ilang beses pa akong napakurap habang papalapit ako ng papalapit. And there I saw him. Nakatayo siya sa gitna at nakangiti. He look so handsome in his suit. Bluish din ang kulay nun at parang sinadya talagang ipares sa suot ko.
Natatawa akong dahan dahan na lumapit sa kaniya. Hindi matanggal ang ngiti na nasa labi ko at ramdam kong uminit ang gilid ng mata ko.
And finally, I took my last step. Tumigil ako sa harapan niya. He looking directly in my eyes with the emotion I'm also having right now..
Happiness and contentment. Yan ang nararamdaman naming parehas ngayon.
"W-What is this?" natatawa pero naiiyak rin na sabi ko. Nginitian niya ako. "Didn't you told me earlier na nagtatampo ka dahil hindi pa ako nagpropropose?"
Wala pa! Wala pa siyang totally na sinasabing magpropropose siya pero bat naiiyak na ako? I already have the idea and I just can't help myself to be emotional.
"I already planned to do this and I'm just finding the right timing. Mahal kita at ayaw kung nagtatampo ka sa akin...so watch, love."
And in a swift, he's gone in front of me.
Kaagad kung inilibot ang paningin ko para hanapin siya pero kahit saan ako tumingin, hindi ko siya nakita then suddenly I heard a voice singing...
"105 is the number that comes to his head, when he think of all the years he wanna be with you..." pag iiba ng kumakanta sa lyrics ng 'Marry Me by Jason Derulo'
Mabilis akong lumingon sa likuran ko para makita kung sino ang kumakanta and there I saw Brent. May hawak siyang gitara at nakangiti sa akin.
"Wake up every morning with you in his bed, that's precisely what he plan to do..." Nalipat sa gilid ko ang sa kanan niya ng marinig ko ang boses ni Christian. Hindi tulad ni Brent, wala siyang hawak na gitara pero may hawak naman siyang tatlong tangkay ng blue roses.
"And you know one of these days when he get his money right, buy you everything and show you all the finer things in life..." Sa kaliwa naman ako tumingin ngayon. And there's Michael, holding three blue roses too. At nakakagulat dahil tulad ng dalawa, nakangiti rin siya sa akin.
"Will forever be enough, so there ain't no need to rush..." Lumabas naman si Gary sa tabi ni Christian but unlike Christian, three white roses ang hawak niya.
"But one day, he won't be able to ask you loud enough..." And there's Joan beside Michael. Like Gary, she's holding a three white roses.
And out of nowhere, I saw Lenia walking to the center. Sa harapan ni Brent siya pwemesto and she sings, "He'll say..."
Tumutulo na ang luha sa mga mata ko na tinignan silang lahat. They are all smiling at me but I can't smile back. Puro lang ang pagtulo ng luha ko. Hindi ko na nga alam kung sira na ang makeup ko or what. Hindi ko na mapigilan eh.
At tsaka isa pa, hindi ko pa kasi siya nakikita. Where is he?
"Will you marry me?..." a low voice sang the line. "I swear that I will mean it..." and there he is, slowly and handsomely walking towards me, wearing his killer smile. "I'll say will you marry me?..."
Pero bago siya makarating sa harapan ko, may kinuha muna siya kay Lenia na kahon. It'a a red velvet colored small box.
Then after that, he stared at me sincerely. "How many girls in the world can make me feel like this? Baby I don't ever plan to find out..." slowly, he's coming near me. "The more I look, the more I find the reasons why...You're the love of my life..."
At ng nasa harapan ko na siya. Kinuha niya ang right hand ko at hinawakan ng mahigpit. I can feel his nervousness just by touching his hand. Malamig yun at namamawis. "You know one of these days when I get my money right... Buy you everything and show you all the finer things in life..." kanta niya.
Patuloy ang pagtulo ng luha ko habang nakatitig sa kaniya but now, I'm smiling. "Will forever be enough, so there ain't no need to rush... But one day, I won't be able to ask you loud enough..."
He stared at me deeply. "I'll say will you marry me? I swear that I will mean it... I'll say...."
He stopped for a second and what he did totally shock me. Napatakip ako sa bibig ko habang umiiyak na napaatras.
He kneeled with his one foot and raised the small box. Saglit ko yung tinitigan hanggang sa buksan niya, dahilan para mas lalo akong mapaiyak.
"Will you marry me?" he whispered. This time, hindi na pakanta ang boses niya. Talagang tinatanong niya na ako.
I stared at his pleading eyes. Namamasa rin ang mga yun at kitang kita ko ang kaba at takot sa mga yun. Is he scared that I will say no?
Ilang beses muna akong huminga ng malalim habang hinahabol ang hininga ko. My tears keeps on falling. "Cyril..."
"Love, will you marry this bad man but love you so much? Are you willing to wake up everyday next to me and spend your life with me? Will you give me the chance to take care of you and protect you will all I can?"
"Will you g-grow old with me, baby? Will you be my w-wife? W-Will you marry me, Jade Athena Lee?" his voice keeps on shaking and his eyes are begging. Tears slowly from my eyes.
This time, ako naman ang humawak sa kamay niya at sunod sunod akong tumango habang walang tigil parin ang pag iyak ko. "Yes! Yes! Yes! I will marry you!! "
Kaagad na sunod sunod na tumulo ang mga luha sa mga mata niya at isinuot sa aking ang singsing. It's a silver twist engangement ring and I love it!
Mabilis siyang tumayo at hinawakan ako sa batok at hinila upang halikan. I close my eyes and respond to him. I wrapped my hands on him and hug him. Gumapang pababa ang kamay niya sa beywang ko bago humiwalay sa halikan namin. But after we kissed, isinubsob niya na lang bigala ng mukha niya sa leeg ko. "Fuck. I'm shaking in nervousness."
Nagbigay ako ng distansiya sa aming dalawa at sinapo ko ang mukha niya. "Why would you be? Eh mahal na mahal naman kita."
"Still...you could have said no and break my heart."
Mahina akong tumawa bago ko halika ang tungki ng kaniyang ilong. "I love you and I promise that I will never break your heart, my love. And of course I'll be your wife."
Walang tigil ang pagtulo ng luha sa mga mata niya. "You are my everything, love." kinuha niya ang kamay kong may singsing at hinalikan yun. "I promise to love you deeply and fatefully. I will protect you and cherish you for a lifetime."
"Wooh! Sa wakas, nagkaroon na rin siya ng lakas magpropose!"
"Ya nga! Akala ko mabubulok na yung singsing sa kaniya eh!"
Hindi ko mapigilang tumawa sa sinabi ni Christian at Brent. Tumatawa rin sila Lenia habang lumalapit sa amin. Sabay sabay nila kaming niyakap bago sila sumigaw ng, "Congrats!!"
"Thank you." bulong ko pero hindi ko alam kung narinig nila. Humiwalay sila ng yakap sa akin at ibinigay ang bulaklak na hawak pa pala nila. "And here's the last three, making it twelve!" sabi ni Gary bago binigay sa akin ang huling tatlong bulaklak. In total, I'm holding a six blue and six white roses.
Masyang lumayo silang anim na aming dalawa. Iwan muna raw nila kami para magkaroon kami ng quality time. Hahaha! Mga baliw talaga.
Nasa tabi ko si Cyril at kinuha niya rin sa akin ang mga bulaklak at inilapag sa table na hindi ko alam kung kailan dumating doon. Mabigat daw kasi at ayaw niya akong nahihirapan.
Habang ginagawa niya yun, tinitigan ko naman ang singsing na nasa ring finger ko. Muling namasa ang mata ko habang hinahaplos yun. It's really beautiful. Ito na ata pinakamagandang singsing na nakita ko.
This is priceless..
"Hey, bakit ka umiiyak?" itinaas ko kay Cyrila ng tingin ko at pinunasan niya naman ang mga luhang tumutulo sa pisngi ko. "I'm just too happy." pag amin ko.
He smiled. "I'm also too happy, love. Sorry at ngayon ko lang ito nagawa. I'm just really too nervous at hindi ko alam kung saan ako magsisimula. And I want to tell you everything first before I propose so when I did, wala na akong sinayang na oras. I immediately get ready and with the help of the our friends, my proposal becomes successful."
"Thank you, Cyril. Thank you for everything." I whispered before putting a smack on his lips. "Everything for my love." he answered.
I kee on staring at him ng may mahagip ang mata ko sa hindi kalayuan, sa kaniyang likuran.
Fear creep in me when I realized what it is. Nanlalaki ang mata kung tumingin doon at kay Cyril.
And my heart stops pumping when I heard a loud sound. No!
Mabilis kung niyakap ni Cyril at pinagpalit ang posisyon namin. Kaagad akong napakapit sa kaniya ng mahigpit ng makaramdam ako ng sakit aa aking likuran. "C-Cyril..." mahinan bulong ko.
Nanlabo ang tingin ko at nahihirapan akong huminga. Mas lalong humigpit ang kapit ko kay Cyril para doon kumuha ng lakas.
Even thought my sight is blurry, I still saw how shock he was. Unti unti akong nawalan ng lakas hanggang sa naramdaman ko na lang na bumagsak ang katawan ko.
"No, Athena." I heard Cyril whispered before he makes me lay down on his thigh. Hawak niya ang ulo ko at ramdam ko ang panginginig ng kamay niya. "No, baby. Please don't leave me."
His hand caress my hair my hair while his other hand touch my back. Nanlalabo man ang tingin, nakita ko parin ang dugo na bumalot sa kamay niyang humawak sa likod ko. I tried to smiled at him "I-I think I got s-shot, baby." mahinang sabi ko.
The fear, the panic and the anger on Cyril's face slowly disappeared from my sight when my eyes starts closing.
"L-Love...I-I love y-you..." was all I can manage to say before the darkness swallow me whole.
CYRIL
No. I'm not gonna lose you, Athena. And I promise that whoever did this to you will going to pay. I swear will my whole life, I will make them pay for hurting my beloved. The war just starts and they mess with the wrong person.