*Rafael pov*
Dalawang salita pero iisa lang ang linalaman, nakangiti kong pinapanood si Serenety mula sa tabing-dagat na naglalaro sa alon buhay na buhay ang mga tawa niya at minsan pa ay napapatingin sakin tinatawag niya akong sumabay sa kanya pero tumatangi ako dahil mas gusto kong pinapanood ang anghel na masayang nagtatampisaw sa dagat.
"Kuya! Hindi po ba kayo maliligo?" Lumapit siya sakin pero napatanga ako ng makita ko ang itsura niya.
Isang manipis na kamiseta lang ang suot niya at maiksing short, bakat na bakat ang malusog niyang dibdib napaiwas ako agad ng tingin dahil para akong nag-iinit. 'Shit! Get a grip Rafael!'
"Ma-mauna kana susunod na lang ako." Pinilit kong makapagsalita at ngumiti sa kanya pero medyo naging tabingi.
"Okay po sunod po kayo ha." Napatango na lang ako sabay takbo niya uli sa dagat para maligo.
Napahawak ako sa harap ko na nakatayo kaya kinilabutan ako sa naiisip ko ang mga sensasyon na hindi ko dapat nararamdaman sa isang bata. 'Shit!'
Tumayo ako at tumakbo papalapit sa kanya hinubad ko na lang ang t-shirt ko at lumusong sa maligamgam na tubig-dagat.
"Kuya! Dali may nakita akong maliliit na isda." Tumatawang aya sakin ni Serenety.
Napangiti ako dahil bata pa talaga siya madalas siyang nakangiti na lalong nagpapaganda sa kanya, kahit alam ko na nalulungkot parin siya sa pagalis ng ina niya ay hindi niya sakin pinapakita iyon kahit madalas ko siyang marinig sa gabi na umiiyak at tinatawag ang ina.
Yinayakap ko na lang siya at pinupunan ang pangungulila niya.
Kumakain kami ng may marinig akong parang tunog ng helicopter kaya kinabahan ako bigla hindi ko alam kung bakit.
"May tunog na nagmumula sa himpapawid Rafael." Medyo nanginginig ang boses ni Sererenety kaya yinakap ko siya at nag-isip kung ano ang pwede naming gawin malamang ay maglalanding ang eroplano dito, pinatapos ko agad si Serenety sa pagkain na agad niyang sinunod kumuha ako ng ilang damit namin at kinuha ang mahahalagang gamit.
"Sa likod bahay tayo dadaan aakyat tayo ng bundok hihintayin natin na makaalis kung sino man ang mga sakay ng helikopter na iyon" napatango siya at sabay kaming nagmadaling lumabas sa likod bahay.
Sa kweba kami mananatili pansamantala sa mga araw na nagdaan ay alam ko na ang pasikot sikot ng buong isla at ang kweba na may kalayuan dito, siguro aabot ng dalawang oras ang lalakarin bago kami makarating doon malayo pero kailangan naming lumayo dito dahil delikado kung may makakakita sa'min.
Magkahawak kamay kaming lumakad paakyat sa masukal na kagubatan, dala ko sa isang kamay ko ang traveling bag na may lamang damit namin ni Heart at ilang de-lata ay bigas na makakain namin.
"Rafael natatakot ako..." Tumigil ako sa paglalalad at yinakap siya halata naman sa panginginig niya ang takot kaya upang maibsan ito ay yinakap ko na lang siya nang mahigpit.
"Wag kang matakot nandito ako poprotektahan kita" natango siya atsaka kami nagsimulang maglakad muli.
Papalubog na ang araw ng makarating kami sa itaas ng bundok medyo mabilis ang lakad namin kaya hindi kami inabutan ng dilim.
Natatanaw ko na mula dito ang kweba, isang napakalaking tipak ng bato ang bumungad samin at sa ibabang bahagi nito ay ang kweba pababa ito at madilim.
Imposible na makita ang loob ng kweba o bungad nito dahil masukal ang lugar at aakalaing bato lang.
Hinawi ko ang mga ligaw na damo at akay-akay ko si Heart na bumaba sa butas ng kweba.
"Sandali sisindihan ko ang gasera" napatango siya at kita ko ang paglibot ng mga mata niya sa paligid.
Kataka takang malinis ang bungad nito mula dito sa loob, tama ang sinabi ni Aling Nely na madalas sila dito noong hindi pa nila ako natagpuan dahil may mga mangingisda na dumadaong sa isla at dito sila nagtatago.
Nang masindihan ko ang gasera ay nakita ko ang paligid ng kweba, may suluan pala sa bawat panig ng kweba kaya lumapit ako dito at isa-isang sinindihan ang mga suluan na nakakabit sa bawat dingding ng kweba.
Sa may bandang dulo ay nakita ko ang kawayang papag na marahil ay tinutulugan nila may unan na nababalutan ng makaking sako iyon ang tinangal ni Heart, sa may bandang gilid ay ang lutuan may isang kawayang may kahabaang upuang kawayan uli at may mga nakalagay na kagamitan tulad ng kaldero at kawali, plato kumpleto ito.
Sa kabilang panig naman ay upuang kawayan uli na may sandigan. Parang bahay pala ito at nakakamanghang mayroong ganitong lugar dito masasabi kong magaling gumawa ng mga ganito si Aling Nely.
"Nagustuhan niyo po ba ang lugar." Napatingin ako kay Heart na nakatingin sakin napalunok ako dahil sa itsura niya naka kamison lang siyang puti at tanging ilaw lang ng mga sulo ang nasa buong kweba pero ang babaing nasa harap ko ay parang nimpa napalunok ako.
"Oo hindi ko alam na may ganitong lugar dito" napatingin akong muli sa paligid maliwanag dahil saga sulo sa paligid.
"Ginawa namin ito noon buhay pa si Lola kaya nagawa namin ang mga kawayang papag. Sa tuwing bumabagyo o kaya ay mga mangingisda na dumadaong dito ay dito kami pumupunta dahil sabi ni Nanay ay ligtas ang lugar na ito." Umupo siya sa papag kaya sumunod ako sa kanya bagp iyon ay inilapag ko sa paanan ang bag na dala namin.
"Bakit hindi kayo nagpapakita sa mga taong napupunta dito?" Tanong ko sa kanya kahit tinanong ko na iyon kaya Aling Nely ay hindi ko parin maintindihan.
"Ligtas daw kami kapag iyon ang ginawa namin, ligtas sa mga taong gustong manakit samin" kita ko sa mga mata niya ang pangamba ng tumingin siya sakin.
Pinalapit ko siya sakin at yinakap siya na tinugunan naman niya, tahimik lang kami at tanging huni lang nang kuliglig sa paligid ang maririnig at ang pang gabing hini ng ibon at sumasabay dito.
"Rafael bakit ang lakas ng tibok ng puso ko sa tuwing yakap mo ako?" Maya-maya niyang tanong kaya napatingin ako sa kanya, mahina akong napatawa at hinaplos ang mukha niya kaya napapikit siya.
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at bigla ko siyang hinalikan, ang dampi lang ay nauwi sa malalim na halik napahawak ako sa baywang niya at sa isang iglap ay nasa kandungan ko na siya at pinagsasaluhan na namin ang masarap na halikan...
Author's note: Okay medyo natagalan ako dito dahil nag-iisip pa ako kung ano ang isusulat ko. Sa mga nagbabasa pala alam ko na may malalim na salita dito pero sinadya ko iyon.
Mahirap siyang unawain pero kung maiintindihan mo ang bawat salita sa pahina ay maiintindihan mo ito katulad ko.
At aayusin ko ito kapag natapos ko na siguro to.
LanaCross
Enjoy reading.😊😊