Blood XLVIII: Eye of the Storm
Zedrick's Point of View
[Naniniwala ka ba? Naniniwala ka bang may isa pang mundo maliban sa mundong kinatatayuan natin? Ang Parallel Universe.]
If vampires do exist, pa'no pa kaya ang kabilang dimensyon ng mundo?
[Then, are you familiar with the lives of people in that universe?]
What?
[Through dreams, we can interact or connect with the Parallel universe. And these universe are all inside a Macroverse which is the collection of universe-- Everything that existed anywhere for eternity, and beyond.]
But outside Macrowave is the void...
[This void exist things that we cannot comprehend. Our minds simulates worlds based on our imagination. But sometimes, we apply our imagination and make it for real.]
Wait, what do you mean?
[Your desire is to be human. If you want to have this kind of life, just close your eyes and vision the things that you wanted. I will grant your wishes.]
Ginawa ko kung ano ang sinasabi niya, ni hindi ko nga naalala kung bakit ako nandito sa blanko at madilim na lugar. Ang alam ko nga, tumatakbo lang ako kanina sa field.
"Zedrick! Zedrick!" I opened the both of my eyes as if like someone is poking my cheeks. Bumungad sa akin ang nakangiting si Savannah. Nakahiga ako sa kanyang kandungan habang nakatambay kami sa mahangin na lugar dito sa tuktok lang din ng building namin--rooftop.
Umupo ako mula sa pagkakahiga at nilingon si Savannah na ngayon ko lang nakitaang mag tirintas. Madalas kasi, nakalugay lang siya o kaya magtatali lang sa ponytail. "Sino gumawa niyan sa 'yo?" Turo ko sa tirintas nitong buhok.
Kumunot-noo ito at ngumuso. "Tulog ka pa rin ba? Ikaw gumawa nito sa 'kin." Ako naman ang kumunot-noo. Nagtataka sa sinabi niya. Never pa nga akong gumagawa ng ganyan tapos ako?
Kumamot na lang ako sa ulo ko at hinayaan na lang, 'di bale na nga lang. Baka niloloko lang niya ako.
Kaso paano kami napunta rito? Wala akong maalala.
Hinawakan ni Savannah ang kamay ko't hinila papunta sa kanya upang yakapin ako, hindi ko malaman kung ano ang nangyayari pero napapaawang bibig ako dahil sa ginawa niya. Pati pintig ng puso ko ay sobrang lakas kung tumibok. "S-Sav--" Mahigpit niya akong niyakap.
"Why are you still calling me by that name? Hindi ba't sinabi kong tawagin mo 'kong August?" Nguso pa nitong tanong na nagpanibago sa akin. I have no idea that she knows how to pout!
Tumawa ako ng pilit. "A-August. Y-yeah." Tango kong sambit na nagpangiti sa kanya saka ako inihiga sa simento. Umangat siya nang kaunti para makapatong sa bandang tiyan-an ko. Pilit ko siyang pinapaalis dahil baka may makakita sa amin pero dahil sa mapang-akit nitong hawak sa dibdib ko ay hindi ko magawa.
"Hey, kiss me." Malambing nitong sabi nang mailapit ang mukha sa akin. Nanginginig ang mata ko habang nakatitig sa kanya. Sandali! Ano ba'ng nangyayari?! Talaga bang ganito si Sav?!
Hinawakan ko ang magkabilaan niyang balikat at inurong siya nang kaunti palayo sa akin. "Wait, are you okay?" Paninigurado ko. "P-parang hindi ikaw." namumula kong tanong.
Itinabingi niya ang ulo niya na tila parang nagtataka sa kinikilos ko. "Weird, why are you blushing for? Matagal na natin 'tong ginagawa bakit ngayon ka pa mahihiya?" umiling-iling ako. Nalilito ako sa sinasabi niya.
"S-sorry, pero a-ano 'yung sinasabi mong ginagawa?" Naguguluhan kong tanong.
"Huh? Sex." Sinabi 'yan ni Savannah na parang normal lang sa kanya 'yon kung sabihin. Umakyat ang dugo sa mukha ko't iwinagayway ang mga kamay ko sa tapat ng aking dibdib.
"H-hindi! Sandali! Parang ang bilis naman no'--" Hindi ko naituloy dahil bigla bigla na lang niya akong hinalikan. Hindi rin naman kaagad ako nakagalaw dahil sa gulat. At dahil na rin sa kagustuhan ay hinayaan ko siya. Saka lang siya humiwalay noong hindi na kami makahingang dalawa.
Hinimas himas niya ang pisngi ko. "Seriously, what's gotten into you? Pa'no mo nasasabi 'yan sa girlfriend mo? 2 years na tayong magkasama, Zedrick. Napagod ka ba dahil kagabi kaya nakalimutan mo na 'yung nangyayari sa mundo?" Kagabi? Sh*t, ano ba 'tong mga pinag gagagawa ko't hindi ko alam itong mga tinutukoy niya?
But two years? Gano'n na ba katagal kaming magkasama?
Hinawakan muli ni Savannah ang mukha ko para iharap sa kanya. "Look at me, what's the matter? It isn't like you." Nag-aalala nitong tanong na hindi ko rin nagawang masagot kaagad.
Wala rin akong ideya sa kung ano ang nangyayari sa 'kin, parang nawawala ako o baka mayro'n lang akong nakakalimutang importante. Kaso dapat bang isipin ko pa iyon kung masaya akong nandito si Savannah sa tabi ko?
I smiled and shook my head. "There's nothing wrong, August." I held her nape by my right hand, pulling her closer before I kissed her thoroughly.
Someone's Point of View
Pinapanood ko lang ang ginagawa ni Zedrick mula sa ere nang mapangisi na lamang ako't unti-unting bumungisngis. "It finally works..." I said to myself as I licked my upper lips.
Umalis na ako para isunod sila Savannah, Vermione at Hades.
Zedrick's Point of View
Pilit kaming nakangiti ni Savannah kila Hades at Curtis na nag-aaway sa tabi ng bridge. Inutusan kasi kaming bumili ng materials sa darating na Sports Fest at magkakasama kami dahil marami-rami rin kaming dala-dala ngayon. Hindi ko pa nakikita si Vermione kaya hindi siya ang kasama namin. Mabuti na nga lang din kamo ay sumama sa amin si Curtis para tumulong pero ngayong pabalik na kami sa K.C.A. ay ito ang nangyari. Nakataas ang buhok ni Hades kaysa sa usual, bukas ang polo at parang siga kung pumorma.
"Who said I'd drive you?" Pagsusungit ni Hades kay Curtis habang kinukulit lang siya nito.
"What? But--"
Hades slowly shook his head, "Your illness is serious, do you think I'll wait for your boyfriend to come and fetch you? My time is precious." Wika niya't nilingon kaming dalawa ni Savannah na buhat ang pinamili namin. "Let's each go separate our ways, ako na gagawa ng map sa tarpaulin. Bye." Paalam niya't nagpamulsa na naglakad. Tiningnan naman namin si Curtis na nakatungo lamang.
Napasipa si Curtis sa batong na sa harapan bago matamlay na nagpaalam, kumaway lang kami saka siya nauna. "Hindi ba natin siya sasamahan?" Tanong ko na may pag-aalala sa aking mukha. Gabi na rin kasi, eh.
Ipinulupot lang ni Savannah ang kanyang mga kamay sa aking batok saka matamis akong nginitian. "Let her, she could take care of her self. Besides... I really want to be alone with you. Will you give me your time, please?" She sweetly asked to me. Look who's excited.
Wala akong imik at nakatitig pa rin sa kanya. Kung oras ko ang pag-uusapan, sino ba naman ako para hindi iyon ibigay sa kanya?
Sa dalawang taon, siya lang ang tanging rason kung bakit ako nandito ngayon. Wala ng ibang nangyari kundi kasiyahan, kung pwede kong hilinging manatili sa ganitong pamumuhay. Gagawin ko, huwag lang akong mawalay sa kanya.
Inilapit ni Savannah ang kanyang labi sa aking leeg, naramdaman ko rin na lumapad ang ngiti ng kanyang labi. "Blood." simpleng sambit niya dahilan para mamilog ang mata ko, marahan niya akong itinulak at kumuha ng kung ano sa bulsa. Sa pamamagitan ng panyo na kinuha niya ay ipinunas niya iyon sa bandang leeg ko. "Kinagat yata 'to ng kung anong insekto." Lumakas ang tibok ng puso ko kaya pasimple akong napahawak doon.
Inangat ni Savannah ang tingin niya sa akin para ngisihan ako. "Want me to bite you instea-- Zedrick?"
Hinawakan ko ang kamay ni Savannah kaya napatigil siya sa sinasabi niya. "Hindi naman ako nananaginip, 'di ba?" Tanong ko sa kanya na hindi lang din niya inimikan. Kinuha ko pa ang isa niyang kamay tapos hinalikan ito, I want to feel her warmth. Her existence and her soul. "You're real, right? Tell me."
Savannah lifted up her head and gave me this gentle smile that I don't even know if I deserve. "Mahal kita. Mahal na mahal, whether I am real or not, I love you. Mapunta man ako sa isang sulok ng mundo, o magkalayo tayo, mahal kita." Ipinunta niya ang kamay ko sa pisngi niya. "But believe in me, Zedrick. I am real, forget those things that kept on pestering you. You should look at me, don't look back."
I hope my voice will reach you,
Just once more, once more.
Tumaas ang balahibo ko nang marinig ko nanaman ang boses na iyon. Pamilyar pero alam kong hindi ko pa naririnig.
I hope my voice will reach you,
Just once more, once more.
"Your world is here." ani Savannah.
Savannah's Point of View
Tumulo ang pawis ko mula sa sintido habang walang magawa na nakatingin kay Zedrick. Wala siyang malay at hawak lang siya ng isa sa normal vampire na sinasadyang ipapanood sa akin kung paano niya inumin ang dugo niya.
Natumba ang mga bagay na pinaghirapan ng mga estudyante gawa ng ilang labanan namin sa isang bampirang na sa harapan ko ngayon. Malakas na umiihip ang hangin habang parating nanaman ang isa pang malakas na ulan. Bagsak din sila Hades at Vermione at sa ngayon ay parehong mga walang malay.
Nagsimula ito noong nagpa-patrol ako at may laro sina Zedrick. Nag-uusap kami ni Vermione noong marinig namin ang pagsabog mula sa Track and Field area kaya dali-dali kaming pumunta para tingnan iyon. Napagtanto na inaatake nanaman kami.
Samantalang hindi gumagalaw ang mga estudyante gawa ng isang pamilyar na abilidad-- Chronokinesis.
Naningkit ang mata ko habang hindi pa rin umaalis sa pagkakaluhod ang kaliwa kong tuhod. "Not goin' to let me win, ha?" Sambit ko na nginisihan lang niya. Inilahad ang mga kamay na parang inaaya akong sumama sa kanya.
"Come with us, Princess." anito kasabay ang pagbaba ng hoodie niya noong malakas na umihip ang hangin. Ngayon ay nakikita ko ang panibagong kalaban.
Nagpakita pa ang isa niyang kasama, wala siyang suot-suot na hoodie cape at nakasuot lamang ito ng school uniform ng K.C.A. Bumagsak na ang ulan kasabay ang pagkidlat ng malakas. Same scenario bago siya mawala sa condominium ko.
I gritted my teeth and stood up as I positioned my double-handed gun towards her. "Why…?" Naguguluhan kong tanong sa kanya.
Inangat niya ang mga kamay niya sa tapat ng kanyang dibdib at nagpaliyab ng itim na apoy. She's girl who has the ability to control black fire-- Pyrokinesis. "Curtis..."