"ACTOR/SINGER BYUN BAEKHYUN OF EXO CAUGHT DATING"
"You wanna explain this Byun Baekhyun!?!" biglang sabi ni Suho after patayin ang TV.
Lahat ng member ng EXO ay andito sa Dorm at nag me-meeting for their new Album.
"Hay!! Hyung, hindi ka na nag bago." Tao said habang nag lalaro ng PSP.
"Wala ka ng pag asa Byun Baekhyun" Kris said while using his mobile phone.
"Problema nanaman" Manager said na umiiling na lamang.
"Tsk.. tsk.. tsk.." Sehun said habang nakatayo sa may bintana at naka cross arm pa.
"Manahimik kayo, that's nothing. Tsk.. We are getting older..." sagot naman ni Baekhyun sa kanila
"Yeah, we are, but you're still immature. We did not say na wag kang makipag - date but at least mag iingat ka, paano kung nakilala nila yung babae mo eh di sinugod na yun ng mga sasaeng fans natin...." Kyungsoo said sabay batok sa Kanya.
"Yah!! Masakit yun D.O." sigaw naman nito sa kanya.
"Makaalis na nga lang... Tsk.. Hyung okay na ba yung bago kong apartment" sabi naman nito sa Manager nila.
"Oo, okay na...." sabay abot kay Baekhyun ng isang key card.
"Lumipat ka nanaman." Luhan said while reading his script.
"Kalilipat mo lang last month diba?" Chanyeol said tapos inakbayan siya.
"Bakit kasi hindi ka na lang dito sa Dorm.." sabi naman ni Xiumin.
"I want a place of my own. And this once is for good. I have found a place, a better one...." sagot naman nito habang naka smile at naka pamulsa pa.
"You said that the last time pero lilipat ka nanaman...." sabi naman ni Lay
"haiisstt.. nakisali pa tong si Lay Hyung...." sabi na lang nya sa isip nya
"Haisst.. Bakit ba ang eepal nyo!!" Sigaw nito sa kanila.
"Layas!!!" Sabay sabay nilang sabi.
Hinatid na rin ng Manager nila si Baekhyun sa Building na pag lilipatan nito.
"Byun Baekhyun, please lang wag kang mag dadala ng babae doon.. Pupunta pa ako kay Mr. Lee Soo Man at mag papaliwanag nanaman sa kanya..." Sabi naman ng Manager while driving.
Hindi nito pinansin ang sinabi nya
"Hyung malapit na ba tayo, I want to rest.." Yun na lang ang sinabi nito para hindi na humaba pa ang usapan
Nakarati na sila, bumaba na sya ng sasakyan when the Manager speak again, "Byun Baekhyun, There are two rooms in that floor. Your neighbor is a professor, so we won't have any problem. 20004 and room mo."
"Like my jersey number. Thank you Hyung.." after saying that, he shut the door of the Van.
He wear his mask and his shades para wala na ring maka - kilala sa kanya.
He was in front of the elevator already when suddenly a lady stop in front of it as well.
She has a messy bun hair, white polo and a black jeans with a black shoes..
And then he look in her face again, "she has a long eye lashes, parang walang make up, wala man lang yatang pores to sa sobrang kinis.. wow.. daebak.." He said in his mind
"She looks like foreigner.. Pinkish skin din pala sya and has a pink lips..."
Nagulat ito ng bigla syang tumingin sa direksyon niya.. her eyes is so cold like an eternal orbs. And then pumasok na sya sa elevator and he do the same.
Pipindutin na sana nya yung 20th floor pero napindot na ng dalaga.
"Wait sya ba yung professor na sinasabi ni Manager Hyung. Ang bata naman.. Oh No.. baka sasaeng sya."
"Do you know that staring is rude?" She talked suddenly.
"Huh.." his answer
"ang tanga ng sagot mo Baekhyun!!!!" sabi nya ulit sa isip nya
"Take a picture of me, it last longer.." The woman said and exit the elevator.
"Ano daw.. wait 'Take a picture of me, it last longer..'" lumabas na rin sya ng elevator and said
"I just wanna make sure you're not a fan that's why I'm staring." he said and then pumunta na sa tapat ng bahay nito at pumasok na.
Nakaramdam ito ng inis bigla.
"Take a picture of me, it last longer, wow!! haiiissstttt!!!!!" Baekhyun said and Death heard it. Napailing na lamang ang dalaga rito.
She has a simple life. Black and white ang theme ng bahay nya, and glass tinted walls. She's living alone for almost 400 years. She owned the place since then.
It also has a veranda that can see the city lights of Seoul. But she has a private room too where she stored all the antics that she collected since she came to earth, books, paintings, old things and even awards that she received since then.
She took her journal and she remember, the first time that she step on earth.
[FLASHBACK]
All of them are looking for items that they can bring to their planet to experiment.
She look around on the forest, while so busy she heard them,
But she heard a noise, coming from a man
"Tulungan nyo ako!!! ---- "
"WALANG TUTULONG SAYO DITO!!! HAHAHHAHAHAHAHA.. "
In a speed of light, ay napadpad sya sa lugar kung saan nya narinig ang ingay.
She saw a man trying to kill a boy. She doesn't even want to help but another side of her is whispering that she must help the young man.
"Mamamatay ka na!! hahahahhaahhahaha" sabi ng matandang may hawak na itak.
In just a second, she stop the time and take the young boy away from the man and they went very far.
Ibinaba nya ang batang lalaki at continued the time
"Sino ka?!?" takot at pasigaw na sabi ng batang lalaki
She just stared at him and when she is about to go, she then felt that the boy is holding her hand and said "wag kang lumisan. Dumito ka lang. Samahan mo ako sa aking pag lalakbay. Wala na akong mga magulang. Sila'y pinatay ng ginoong kanina'y may hawak na itak." and the boy cried with all his heart...
Hinarap nya lamang ito at inabutan ng mansanas. Nginitian lamang sya ng batang lalaki
Lagi lamang nya itong pinapanood, matulog, kumain at nakikinig sa mga kwento nito
She never responded to him but he knows she's listening to him.
Isang umaga ng sya'y magising ay wala ang bata, she tried looking for him pero bago yun, nakabalik na ito na may dalang mga prutas. Iniabot ng bata ang isang prutas sa dalaga at pagkatapos ay nilagyan nya ito ng bulaklak sa tenga.
"Isang bulaklak sa isang magandang binibini." yun lamang ang sinabi ng binata.
Hindi iniwan ng dalaga ang batang lalaki hanggang sa nakarating sila sa bayan. Doon ay tumuloy sila sa isang kamag anak nito.
"Tiya, sya po ang aking taga pagligtas.. Wala na po sila inang at amang, pinatay po sila." sabi naman ng batang lalaki na umiiyak.
Niyakap lamang ito ng tiyahin at sila ay pinatuloy.
Sa hapag kainan, "anong pangalan mo binibi?"
She just stared at them and no answer came out of her mouth. "Hindi ka nakakapag salita?" Tanong ng batang lalaki
"Ako nga pala si Bagani. Simula ngayon ay mag kaibigan na tayo!!" sunod sunod na sabi pa nito
Kinagabihan, isang pangkat ng mga kawal ang dumating at dinakip sya. Wala siyang kahit na anong lakas na mailabas pag katapos nyang unimin ang tubig na iniabot ng tiyahin ni Bagani.
"Hulihin ang batang lalaki anak ng mag nanakaw at patayin." Sigaw ng pinuno ng mg kawal
Sinubukan nyang tumakbo at hanapin si Bagani at natunton nya ito.
Tumakbo sila ng pag kalayo layo at doon sa dulo ng bundok sila dinala.
"Binibini!!!! "sigaw ni Bagani
Wala na itong lakas ngunit pinilit nya pa ring tumayo at ilagay si Bagani sa likuran nya.
"Hulihin sila!!" Dito nya itinaboy ang mga kawal gamit ang kapangyarihan nya at ipinalutang lutang nya ang mga ito at itinapon papalayo. Marami pa rin ang natira , unti unti na syang nawawalan ng lakas.
"Binibini, salamat sa iyong pag ligtas sa akin." sabi ni Bagani at unti unting tumulo ang mga luha nito
Pilit nya itong hinaharang at inilalagay sa kanyang likuran ngunit wala na talaga syang lakas
"Binibini, isa kang kayamanan sa akin, masaya akong nakilala kita at na kasama. Sa pag kakataong ito, ako ang mag liligtas naman sayo, sanay mag kita tayo muli sa aking susunod na buhay." sabi ng batang lalaki. Umiiling lamang ang binibini sa kanya habang unti unting tumutulo ang luha ng dalawa.
"Ihanda ang pana!!!" at sa hudyat ng pinuno ng mga kawal ay pinakawalan nila ang mga pana at tumusok ito sa likod ni Bagani.
He uses his self as the shield upang hindi sya ang tamaan ng mga pana
"B... Ba.. ... Bagani!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" sa sigaw ng dalaga lahat ng kawal sa paligid nya ay nataboy.
Habang inililibing si Bagani ay nakita nya ang papalayong lumlitaw na bagay sa himpapawid.
[END OF FLASHBACK]
Looking back, she can never forget Bagani, the boy who made her happy and the same time make her heart beat again for anyone. She never forget that little boy who gave his life for her. Hindi nya pinag sisihang, maiwan sa mundong ito tuwing naiisip nya si Bagani, an ordinary person who save an extra ordinary one.