Download Chereads APP
Chereads App StoreGoogle Play
Chereads

Sweet Savour

🇵🇭CliveJensen
--
chs / week
--
NOT RATINGS
7.1k
Views
Synopsis
Contains matured scenes not suitable for young readers. All Rights Reserved © 2019
VIEW MORE

Chapter 1 - Chapter One

–Oleya–

"Oleya Saavedra!"

Gusto na niyang magpalamon sa semento nang marinig ang sigaw ng kaniyang boss. Kanina pa siya nagdarasal na sana ay hindi nito mapansin ang natapunan na mga documents na itinago niya sa pinakailalim ng kaniyang office table. Pero nakita pa rin pala nito at ngayon nga ay tinatawag na siya. Paniguradong iba't ibang klase na naman ng masasakit na mga salita ang matatanggap niya rito. Hindi lamang masasakit na mga salita, baka tuluyan na siya nitong sisantihen sa trabaho. Ilang beses na siya nitong pinagbibigyan sa kaniyang kapalpakan sa trabaho at binigyan na siya nito ng palugit.

Dahan dahan siyangg naglakad papasok sa office nito, nananalangin na sana ay hindi siya i-fire ng kaniyang boss. Habol ang hininga na napahawak siya sa aking dibdib nang pagbukas pa lamang sa pinto ay isang lumilipad na plastic bottle ang sumalubong sa kaniya. Napaatras siya at nanlalaki ang mga mata na tiningan ang kaniyang boss. Pero nagkamali siya, dapat pala ay hindi na siya tumingin dahil ang nagbabagang mga mata nito ang nakita niya.

"What the hell did you do? Don't you know that these documents are very important to me, you idiot?" asik nito sa kaniya. Para siyang jelly ace sa sobrang lambot dahil sa kaba.

Markus Fuentabella is one of the famous business man around the world because of his hardwork and dedication to his work. While her, she's just a secretary trying to make good things on her boss but always ended up a mess.

"Sorry, Sir. Hindi ko naman po sinasadya. Gusto ko lamang naman–"

"I don't need your fucking sorry. What I need are these documents!" Putol nito sa kaniyang sasabihin. Nanlilisik ang mga mata na ibinagsak nito ang mga documents sa ibabaw ng table.

Napakagat-labi siya. Hindi naman niya talaga sinasadya ang nangyari, nagkataon lamang na biglang pumasok kanina ang kaibigan ng kaniyang boss at ginulat siya. Ang gusto lang naman niya ay maibigay lahat ng pangangailangan nito pero sa tuwing ginagawa niya 'yon ay minamalas siya. Nagdala siya kanina ng kape sa office nito dahil kita niya ang pagod nito dahil sa trabaho. He's been working non-stop. He's overdoing his body and she can see how tired he is. She arrived here at exactly 7 a.m and already saw her boss working his ass off and now, it's already 5 p.m and he's still working.

"Do something about it. I want it back in my office exactly 5:45 p.m. I need them later for the contract signing," utos nito.

5:45? Hindi naman niya kayang ayusin iyon at ibalik sa dati nang maayos sa loob lamang ng halos isang oras. Lalo na at masiyadong perfectionist ang kaniyang boss.

"What are you still doing here? Go out! Leave!" sigaw nito na ikinatalon niya. Nagmamadaling kinuha niya ang mga documents sa table nito at nanakbo palabas ng office.

Hinihingal na napasipol siya at pinaypayan ang sarili. Akala naman niya ay masesesanti na siya, mabuti na lamang at ipinapaayos lamang ang mga documents. Muli niyang tiningnan ang mga hawak at gusto nang maiyak. Paano naman niya maayos ang mga ito? Nangingilid ang mga luha na dinalaa niya iyon sa photocopy at printing machine. Kailangan na niyang simulant na baguhin ang mga documents dahil mamaya ay kailangan na nag mga ito ng kaaniyang boss.

Tumagal ang pag-aayos niya dahil hindi halos ilang pages din ang uulitin niya bago i-photocopy.

"I'm done!" sigaw niya.

Nag-unat muna siya ng mga kamay bago inayos ang mga documents sa isang folder. Pero nanlaki aang mga mata niya nang mapatingin sa orasan. One and a half hour na ang lumipas. Wala sa sariling nanakbo siya papunta sa office ng kaniyang boss. Pero bago pa makarating ay natisod siya dahil sa taas ng suot na heels.

"Damn you for being so clumsy!"

Ang inaasahan na pagbagsak sa semento ay hindi nangyari. She felt strong arms wrapped on her waist. She looked up and saw blue-colored eyes, thick eyebrows making a straight line, pointed nose and luscious lips. Gusto pa sana niyang pagmasdan ang magandang tanawin nang maramdaman niya ang sakit sa puwetan.

"Stop fantasizing me, you head bird."

Tsaka niya lamang naansin na ang kaniya palang boss ang sumalo kanina sa muntikan na niyang pagbagsak. Pero ibinagsak siya nito ngayon sa semento. Nakangiwi na tumayo siya at pinagpagan ang suot na damit. Agad niyang iniabot ang hawak na mga documents nang maalala na iyon nga pala ang ipinunta niya rito.

"Put it into the shredder, I don't it anymore. The deal was rejected. Thanks to you, Saavedra," sabi nito. Nakanganga na nilampasan siya nito.

She coughed when she realized what he had said. Hindi na niya ito hinabol dahil baka lalo lamang itong magalit sa kaniya. She tilted her head, dahil sa kaniya ay hindi na-close ng kaniyang boss ang isang deal na mahalaga para sa company nito. Dahil sa katangahan niya. dahil sa pagiging iresponsable niya. Tuluyan nang tumulo ang kanina pa pinipigil na luha. She felt hopeless and worthless. Wala na siyng nagawang maayos.

•••

"Where's Saavedra?"

Naibuga niya ang iniinom na tubig nang marinig ang boses ng kaniyang boss. Mabilis niyang itinago ang baso ng tubig at inayos ang sarili bago sumilip sa kaniyang cubicle. Mula sa front desk kung saan nakaupo ang isang assistant nito, nakapamaywang ang kaniyang boss at kitang-kita niya ang nakakunot nitong noo.

"S-Sir?" nag-aalangang sabi niya. Lumingon ito sa kaniya.

"You're late. You did something yesterday and now, you're late? You're really trying my patient. In my office," sabi nito na obvious namang nagpipigil lamang ng gaalit sa kaniya. malalaki ang mga hakbang na tinungo nito ang office.

"Saavedra! Where's your brain, really? In my office, now!" he shouted again, giving me so much nervous.

Patakbo na sumunod siya rito. Mabuti na lamang at naisipan niyang mag-flat shoes ngayon. Pabagsak nitong isinara ang pintuan kaya muntikan na siyang tamaan sa mukha. She swallowed hard. This is it!

She opened the door. She saw her boss sitting impatiently on his chair. Staring at me. She can see anger and irritation on his face.

"All I need is you to do something for me but you can't at least do it right. I already said that you have only limited chance," he started.

Napalunok siya. Ramdam niya na may gustong iparating ang kaniyang boss. "I'm sorry, Sir."

"Send your resignation later to the HR. I don't want to see again working on my company."

Parang sumabog ang mga salitang iyon sa kaniyang utak. Did he really fired me now? Mariin siyang pumikit dahil nagsisimula na namang mangilid ang kaniyang mga luha. Hindi siya pwedeng masisante ngayon dahil kailangan niya ng pera. Kailangan niya ang trabahong ito.

"S-Sir, don't fire me please. Give me one more chance," she begged. With her eyes looking on her own shoes.

"I always gave you a chance, Saavedra. but I need new secretary which capable doing her task. And that is not you."

"I need this job, Sir. Give me a chance. I'll do everything just let me keep my job here," sabi niya. Pinagkrus niya ang mga daliri na nasa likuran.

She looked up, she faced him with a begging eyes. Kumunot ang noo nito patarang hindi naaniniwala sa sinabi niya.

"You better think hard about that," he said. Siya naman ang nagtaka sa sinabi nito. Why is that?

"I'm serious, Sir. Just let me stay," she answered.

He smirked. A playful smile formed on his lips. "What do you want, Saavedra?"

She let out a deep sigh. "My job, being your secretary. How can I prove to you that I'll do my job right?"

The way he grinned is creating goosebumps on my body. He stands up and went near her. He winked at me. Is her boss trying to flirt with her?

"Listen carefully, Saavedra. That's the first rule to prove your words."

She shivers when he leaned down on her, making their gap very close. She almost stops her breathing when she felt her lips near my earlobe. A dark tension clenches on their not so intimate moment. His gesture makes her knees weak.

He dropped me sudden on the chair in front of them with his hands on my shoulder. Then he turned around, not facing her. And she's thankful for that because her face is already scorching red. She doesn't know what he's trying to do. He just stands up back-face on her.

She can see this moment to beg more on him to let me stay. Not minding he's action way back, she spoke, "Let me stay. I will do everything what you say. Just let me keep my job."

With that, he faced me with a playful smile again. He went near me and his legs were on splayed either side of her. Binalot siya ng kaba dahil maling galaw nila pareho ay makakaharap ng kaniyang mukha ang bukol sa pantalon nito. She swallowed again and looked up on him only to see his blue eyes with hunger. What's happening?

"I'm really serious, Sir. I will do everything to be a role employee." Her hands slip-up on the hem of her skirt.

Bahagya siyang napaatras nang dumukwang ito sa kaniya, ang mga kamay nito ay nasa magkabilang tagiliran ng kaniyang balikat at nakapatong sa table. She knows he's making fun of me but it's the other way around for her. She's sarting to like this moment. With her boss leaning down on her face and her looking up on his handsome face. She can feel her warm-mint smell breathe.

"Please?" she begged not knowing what she's begging now: him, letting me stay on her job or him, to kiss her now.

He cupped my chin, tilting more near him. She's captivated by his small touch on her skin. She licks her lips thinking what else he will do. But he's just staring on her.

"One chance. Just one chance," he said while grinning. Even his voice now is affecting her.

"Come to my penthouse tomorrow, 8 a.m sharp. You have one week to prove yourself and obey me. I'll decide if you'll stay or not based on you being obedient on me," he said with a firm voice. She shivers when his fingers trail on her bare arm.

Naramdaman niya ang isa pang daliri nito na umakyat papunta sa kaniyang labi. It tickles her. She knows it's not right letting her boss touching her, but why is this feels so damn hot?