Eloisa's Point of View
I really enjoyed our stay at Boracay. Lalo na't kasama ko siya. I never imagined a romantic happenings in my life. Like ever! Pero ang hindi ko naisip sa mga iyon ay nangyari ito. Paglalakad sa buhangin tulad ng mga nasa movie. Hindi ko talaga inakalang magiging posible ang ganitong pakiramdam dahil sa kaniya.
Nandito na kami sa kotse niya, ni Paolo. Kanina pa kami nakababa sa eroplano ngayon ay pauwi na kami sa aming condominium. Gabi na ng kami ay makauwi.
He decided na umuwi na rin sa kaniyang condo. Ilang araw rin siyang hindi umuwi dito.
Before we left the beach yesterday. Sa harap ng paglubog ng araw mayroon siyang ibinigay sa aking shell.
"This resembles my love for you Eloisa Ramos. Kapag nawala mo 'to. Parang itinapon na rin ang pagmamahal ko." pagbananta niya. Tinawanan ko siya sa sinabi niyang iyon.
"I would never. Here." sambit ko pagkatapos makita ang shell sa aking tabi. There's lot of it everywhere. "This resembles my love for you, Andrei Paolo Scott. Kapag nawala mo 'to. Parang tinapon na rin ang pagmamahal ko." panggagaya ko sa sinabi niya. Tinawanan niya rin ang aking sinabi. "Corny 'di ba?" tanong ko. He nodded while laughing.
Dahil mahal kami ni Mr. Craeven. We're excused tomorrow. Thank goodness. Kahit na kami pa iyong nagsaya ng tatlong araw at dalawang gabi, bibinigyan niyapa rin kami muli ng isa pang araw upang magrelax sa pagsasaya.
Nang makarating kami sa parking lot ng MLC pinagbuksan niya ako ng pintuan. Inilahad niya pa talaga ang kaniyang kamay para alalayan ako.
Napangiti ako. Weird. Hindi siya ganito.
"You want a gentleman guy huh? Okay, I'll give it to you," kinunutan ko siya ng noo sa sinabi niyang iyon.
I want a gentleman guy? What is he talking about?
Pumasok kami sa elevator. Nipress ko ang numero ng palapag ng aming unit.
May ngiting bumakas sa aking labi ng may maalala ako.
"I'll try to get a long with your cousin. He's nice and a gentleman too."
"Are you jealous of your cousin?" tanong ko. I remember saying that Trevor's seems like a gentleman. Nung bago ako magcollapse at dalhin niya sa ospital.
Tumango siya habang nakanguso.
"Kadiri! Hindi bagay!" pagsisinungaling ko kahit na ang cute talaga ng pag-pout niya.
Umirap siya. How can be a god-like human being live like this. Ang cute niya!
"Gaytard!" panunukso ko sabay tawa habang kawak-hawak ang aking tiyan.
His face blank. "Bakla? Tss. Baka gusto mong buntisin kita ngayon... dito," aniya na nagpa-init sa pisngi ko.
Hindi ko alam kung seryoso ba siya o hindi.
"Ewan ko sa iyo!" sambit ko. Bakit iba na talaga siya magpakilig?
Katahimikan ang bumalot sa amin. Buntong-hininga lang siya ng -bunting-hininga.
Nang tumunog ang elevator lumabas agad ako. I sighed. Hindi ako makahinga kanina dahil sa sinabi niyang iyon. What a relief.
"Hey, wait!" sigaw niya.
Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.
"Can I stay at your condo?" kinunutan ko siya ng noo dahil sa sinabi niya. "Kasi, 'di ba, a-alam mo na, I hate the smell of my room." pagdadahilan niyang halata namang pakulo lang.
I rolled my eyes and open my condo's door. I just can't resist him. Inigesture ko ang aking kamay na pumasok siya. Ibinaba ko pa ang aking ulo para kunyari ay isa siyang haring dapat paglingkuran.
Hindi makalat ang aking condo, I clean it before leaving last Friday.
Saan kaya siya matutulog? This is always the momentum.
"Ummm, you are going to sleep here, right? Sa sofa ka ba ulit?" tanong ko. Tumalikod ako habang nakapatong ang aking kamay sa batok. "I should get you a pillow and blanket."
"Sinong may sabing sa sofa ako?" tanong niya na nagpabalik ng tingin ko sa kaniya.
Nakataas ang kaniyang kanang kilay habang may ngisi sa labi.
I looked away, tumalikod ako muling upang maglakad papasok ng aking kwarto. "T-then I must be the one whom going to sleep there? Kukuha lang akon---" natigilan ako sa kaniyang ginawa.
He backhugged me.
"C'mon, Eloi. Just for once. Let me sleep with you. Kahit ngayon lang." aniya. "I won't do anything, promise." his husky voice got me. Nakakapanindig balahibo.
~*~
Katabi ko siya. Parehas kaming nakastraight body at nakatingin lang sa pader. Napaka-awkward. Wala ni isa sa amin ang nagalawa. We decided to let the door of my room to stay open. Ayaw niyang mag-aircon dahil baka daw----tawagin siya ng kalikasan. Hindi ko maintindihan ang sinabi niyang iyon kanina.
Hindi ko na kaya.
I said his name so did he. Nagkasabay kami na mas lalo pang nagpa-awkward ng sitwasyon.
I am pretty sure, ako na dapat ang mag-bring up nito.
"Paolo." sambit ko at nilingon siya.
Nilingon niya ako. "Hmm?"
"Yesterday..." sambit ko. I want to but I can't. "---I mean noong mga nakaraang araw, why? Bakit hindi ka nagparamdam? May problema ka ba?" tanong ko. I know he already said it to me. Pero may gusto lang akong ibring up.
Malalim siyang huminga. Ramdam ko doon na may tinatago siya. "Wala naman, stressed lang kay Lolo." aniya at ngiti sa akin.
"You're a bad liar."
"Am I?" humalakhak siya.
"Sabi mo nga 'di ba kahapon, madami lang gumugulo sa utak mo. Pero alam kong Mom mo 'yon." sambit ko. He looked at me like waiting for more. Huminga ako ng malalim at tumagilid para harapin siya ng tuluyan. "I met her last time. She asked for a favor. Makausap ka Paolo. I know you know she's dying. Please, stop being a stubborn person and by the way you can lean on me. Kung gusto mong umiyak nandito lang ako. Ayokong nagkikimkim ka. I love you, I don't want you to feel lonely."
Pumikit siya at tila pinipigilan ang kaniyang pag-iyak. "I----I can't face her right now, Eloi."
I smiled bitterly. "How about tomorrow?"
Nakuha niya ang biro ko. Napangiti siya kahit papaano.
"I am going to think about it." aniya sabay ngiti. "Sa ngayon..." he cut his line and hugged me. "---matulog na muna tayo. I want to hug you tonight, forever." pakiramdam ko namula ako sa sinabi niyang iyon isama pa ang pagyakap niya sa akin.
Who would've thought he's this sweet? Napangisi ako sa iniisip ko.
"Anong nakakatawa sa sinabi ko?" he asked.
Umiling ako. "Matulog na tayo." ani ko habang nakangiti.
"Tss, gwapo ko ba?" aniya.
I frowned. "Matulog ka na nga! Tayo."
He nodded. Nagtitigan kami at sabay napangiti. He gave me a fast smack.
"I love you, Eloisa Ramos, remember this, papaltan ko ang apelido mo, papakasalan kita sa harap ng altar at saka aanakan. Don't you even dare to leave me. Babalik at babalik ako sayo. Ipagtulakan o iwan mo man ako." aniya. Pinalo ko ang kaniyang balikat.
We decided to sleep. I can't help looking at his angelic face. Siya lang ang lalaking mamahalin ko. Siya lang.
~*~
Paolo's Point of View
Humikab ako saka tumayo. Wala na siya sa tabi ko. Habang may naamoy naman akong mabango sa labas.
Is she cooking?
Agad-agad akong lumabas at nakita ko nga siyang nagluluto sa kusina.
She looked at me. Bigla siyang napaiwas ng mapatingin sa ibaba ko.
Tangina.
Ibinaba ko ang t-shirt ko. Dahil sa nagwawala kong ibaba. Fuck. Nakakahiya.
I cleared my throat before sitting at the dining table's chair.
Inilapag niya ang niluto niyang eggs at ham sa table. Napakabango.
She cough. "H-Here." aniya.
Napapikit ako dahil ramdam ko ang awkwardness.
"Thanks." isang salitang sinabi ko lamang. Natatameme ako sa kaniya. Why is she doing this to me? This is not me, seriously.
I looked at her. She's wearing an over-sized t-shirt and a pajamma. Napaka-hot niya kahit ganoon lamang ang kaniyang suot.
"Eloi."
"Hmm?"
This is really awkward.
"Birthday ni ate bukas. Gusto mong pumunta? Gusto ka ring makita ni Lolo." sambit ko. Bukas ay 22nd birthday ni Pauline. Wala si pa rin si dad kaya kampante akong pasamahin siya.
"Sure," aniya sa akin. Habang nakatingin sa aking mata. She's really beautiful. I would never get tired to her beauty. I love her so much.
We finished our breakfast. Umupo kami sa sofa at binuksan naman niya ang TV.
"Let's watch a movie." sambit ko habang nakatingin sa kaniya.
"What channel, then?" she asked. I frowned.
"I mean on a bigger one. I heard napaka-ganda daw talagang movie na 'yon." I said.
"What is it?"
~*~
"Fuc---!" tinakpan ko ang bibig ko para hindi masabi ang salitang iyon.
Pinagpapawisan ako ng malamig sa pinapanood namin.
"Hindi ko na kaya----- Eloi. Hindi pala maganda." May bumakas na ngisi sa labi ni Eloisa.
"Magkaibigan nga kayo." humalakhak siya. "Tara labas na tayo, baka maihi ka pa diyan sa takot." aniya.
Nang makalabas kamisa sinehan nakahinga na ako ng maluwag. I really hate horrors.
"Oh! Pawis na pawis ka." May kinuha siya sa kaniyang bag na panyo. Pinunasan niya ang pawis ko gamit 'yon. Nanlaki ang mata ko sa gulat. Nag-init ang tenga ko. "Da't sinabi mo sa aking mabilis ka pala matakot. Edi sana iba na lang pinanood natin," aniya.
"Hindi ko naman alam na horror 'yon. Kung oo---- teka. Hindi ako mabilis matakot. Ayoko lang talaga ng horror."
She smiled. "Bakit ang cute mo?"
Kinunutan ko siya ng noo saka nag-smirk. "Ngayon mo lang ba narealize? Kain na tayong lunch, gutom ka na?"
Nalaglag ang panga niya. "Iba ka talaga Paolo! Napaka---" Nagawi ang mata niya sa bandang dulo ng mall na kinalalagyan namin. "May petshop pala dito. Tingnan natin!" aniya.
Hinawakan niya ang kamay ko at naglakad kami papunta doon. Napangiti ako dahil sa pagkakahawak niya sa aking kamay.
Nang nasa harap na kami ng petshop. Umupo siya sa harap ng mga pets na nasa loob. Naghaharang lang sa kanila ay ang salamin.
"Uh, ang cute mo naman. You reminds me of him." aniya sa isang pusa at turo sa akin.
Napangiti ako. "Mukha ba akong pusa sayo?"
She shook her head. "Mas cute si Ash kesa sayo." aniya.
"You already named that Russian Blue Cat, huh? Tss. Tara na nga kain na tayo. I am hungry."
"Selos ka? Pero, teka. He's a Russian Blue Cat? Woah! Paano mo nalaman?"
"Resources."
"Tss. I want him. But, I can't." aniya.
"Tss, tara na. Gutom na ako."
"Okay, fine." sabi niya at sama sa akin.