(Phone Ringing)
"Hello? Sino to?", sagot ko sa tumatawag.
"Marcus! Si Obrey to. Nasaan ka?", sagot nya sa akin.
Matagal din kaming di nagkausap ni Obrey. Sya nga pala ang bestfriend ko since elementary. Bata pa lang, magkakilala na kami at saka magkakilala ang mga magulang namin kaya madalas kami nagkakasama. Nagkahiwalay nga lang nung college dahil sa Manila na sya nag-aral.
"For sure alam mo na ang nangyayari? Malapit na ako sa camp. Isa ako sa mga kalalakihan na included sa training for this crisis. Ikaw nasaan ka?", tugon ko sa kanya.
"What? Lalaki lang ba ang kasama? I thought lahat ng nagtake ng ROTC?", tanong nya sa akin.
"I forgot. Oo nga pala. Lahat ng nagtake ng ROTC. So it means papunta ka na din sa camp?", tanong ko sa kanya.
"Actually nandito na ako. Inipon lang nila lahat sa isang side lahat for the orientation.", sagot nya sakin.
"Ok. See you there. Kabababa ko lang ng sasakyan.", tugon ko.
Nabawasan ung bigat sa dibdib ko dahil kasama din pala ang bestfriend ko. Wait, what? Kasama din sya sa war?
"Marcus! Marcus! Marcus! Dito! Sa kaliwa mo.", tawag sakin ni Obrey.
The orientation begin para sa bawat cadets. Magkahalong kaba at takot ang nararamdaman ko dahil sa nangyayari. Malungkot na masaya ako dahil my kakilala na akong kasama. Malungkot kasi even my bestfriend kasama sa uncertainty ng war na to.
"We all know that this is an unfortunate time for everyone. Last night in the southern part of the country there are thousands of terrorists arrived on our shore. This terrorists is also known as Alfatih. We are asking for assistance in our allied countries but we all have the same problem as of now. All countries that are member of the United Nation are targeted. We concluded that Alfatih is responsible for the suicide bombing and terrorist attacks in the past few years. All the big names of the militant group joined forces and named their group as Alfatih to attack the countries of the UN countries. We don't want everyone especially the youth to join this war because you are the future but there's no future at all if everyone dies in this generation so we are asking for all your help not for us but for the sake of our country.", sabi ng chief of staff ng AFP.
Goosebumps. So it is real? Now it's clear. It's not a prank. How sad. Bakit ngayon pa? Ngayon pa kung kailang natutupad ko na yung mga gusto ko sa buhay. May trabaho na ako, makakatulong na dapat sa pamilya, makakabili na ng mga gusto kong bilhin. Pero sabagay madami naman akong skills sa war. Easy-peasy! Global Elite na kaya ako, the highest rank sa CS Go. Ang pinagkaiba nga lang, real life na to. Pero konting adjustment lang to for sure.
"Ok listen, Cadets! We have the list of your squad. Every squad led by staff sergeant. You need to obey him/her at all cost. It's not a law but it's a rule, it is your duty to obey the leading officer of your squad. Understood?", dugtong pa ng chief of staff.
Owww craft! Kala ko pilian ng gustong kagroup, parang sa research lang dati. Haayyy. Pero sabagay hindi lahat ng nagriresearch gusto ung mga kagroup. But whatever happens we will be the strongest squad. Fight!
"Bravo 1, Bakubak Datu, Bugayog Isko, Dalisay Joselito, Dimagiba Kidlat, Dorado Melchor, Eser Marcus...", sabi ng tagapagsalita.
Wowwwww, pangalan pa lang pangmalakasan na. I'm sure 100%, tinataya ko na ang buo kong pagkatao na malakas ang squad na to. Pang world champion sa Mobile Legends. (HAHAHA) Matapos maannounce lahat ng squad member nagkanya kanya na kami ng lakad sa bawat room na nakaassign per squad. Nagkahiwalay na kami ni Obrey. Nasa Delta 3 sya. Pero I know, kaya nya yun dahil sa aming dalawa sya lagi yung masmadaming alam at malakas ang loob, kaya nga nakapagaral sya sa manila ng sya lang. So ang dapat kong mas-alalahanin is yung sarili ko.
Tumakbo ako papunta sa room para ako yung kauna-unahan sa squad namin but in a sudden, this officer holding a two cups of coffee shows up. We bump in each other at napabuhos sa kanya lahat ng coffee. Buti na lang ice coffee. I tried to apologize pero sobrang galit yung itsura nya. So after I say sorry I ran fast papunta sa room. Unlucky day? Nope. It's just an accident.
Dumating na nga ako sa room namin and wowwww, just wowwww. They are all looking to their phone. Wala man lang naguusap. Whattt??? Mag-ice breaker muna ako, kahit wala sa personality ko. It's a war kaya need ng team work at maayos na communication. I need to apply yung mga natutunan ko sa almost 8 years' experience sa CS Go.
"Hi everyone, my name is Marcus Eser, from Batangas, Lupain ng matatapang!", aking masayang wika.
And I'm waiting for the response for almost 5 seconds and bigo. Walang umimik kahit isa. Walang pumansin sakin except this one little girl, Yumi Naoa, genius from Manila.
"Hi, nice meeting you! I'm Yumi Naoa, galing sa lupain ng mga cute.", pangiti nyang sabi sakin.
Owww. Lupain pala ng malalakas ang loob. Sabagay may itsura din naman sya, pero lahat naman ng tao my itsura, I mean a little different. Cute nga kasi cute size.
"Hi, Yumi nice meeting you din. Mukhang busy and lahat sa cellphone ahh?", patanong kong sagot sa kanya.
"Yup. Kauna-unahan akong dumating dito and when they arrive here they didn't talk to me instead naglaro na lang ng naglaro sa cellphone. Hello? It's a serious matter. The safety and success of this mission is on our hands. But they didn't care. What a losers.", tugon nya sakin.
Haaayyy, mission failed na ba agad? Binabawi ko na yung sinabi ko kanina na pangmalakasan sa mobile legends. Wahhhhhh! Mukhang nagkatotoo nga. Kala ko pangmalakas ang mga kaSquad ko. Pangmalakasan pala sa mobile games. Pano na kami nyan? We're doomed. Mukhang di na ako makakabalik ng buhay at makikita ang family ko. Pano na ang Promise ko kay Zoe. I wiil die in vain.