Ako nga pala si Yajin Lim madalas akong itago sa pangalang Lora Yi hindi ko tunay na pangalan. Akoy 27 years old na nag tatrabaho sa isang malaking hospital, ako'y isang artista sa Japan at ako'y tubong pilipino ,Philippines yan yung bansa kung saan ako lumaki,hinanap ko ang aking magulang nalaman ko nalang na matagal na pala silang patay, inodopt ako nang ni "nanay Ven" hindi nya tunay na pangalan, sya ang nagbigay nang kulay sa madilim at masinop na mundo ko, nagkaroon ako nang isang kuya ang kaisa isa nilang anak at ang tawag ko sa kanya ay "kuya Jaycob" hindi nya tunay na pangalan. Naging masaya ako sa mga 10 taon, pero 10 years later iniwan na ako ni "nanay Ven" bumalik ako sa dati kong buhay , naninibago ako wala na kasi yung mga nakasanayan ko. Wala na eh wala na sila, naging working student ako, nagtatrabaho ako sa isang factory sa Bulacan, sa umaga estudyante sa hapon Factory worker 4 hours lang ang tulog ko, naka sanayan ko nayun kaylangan ko kasing makatapos. Kalagitnaan nang pangalawang taon ko sa college, inalok ako nang kaibigan ko nang isang audition daw sa Shanghai,Japan.
"Gustuhin kuman hindi po sapat ang aking pera upang makapunta dun at saka wala po akong talento sa pagkakanta o pagsasayaw." Mahinhin kong sinagot sa kanya, kalmado ako that time eh.
"Ako bahala sa lahat nang gastusin mo bayaran mo nalang pag pumuti na ang uwak" sabay tapik nang aking balikat.
Wala akong magawa hindi ko sinasadyang umoo.
2 Months later tinawagan nya ulit ako.
"Ito nayon, Pangarap mo ito diba? Goodluck, hihintayin kita dito sa Airport" masaya nyang sinabi sakin.
Iba ang aking naramdaman ,Lungkot, takot, at nerbyos. Nalulungkot ako baka kasi hindi na ako makakapag tapos nang college. Natatakot ako baka masayang nya lang ang kanyang pera. Nanenerbyos ako ba kasi baka hindi ako tanggapin.
july 18,2011, nagkita kami inakbayan nya ako at pinakilala sa kapatid nyang si Van Zue He isang Chinese citizen. Sumabay sya sa amin papuntang japan. Nung nasa back stage kami Lora Yi ang nilagay na pangalan sa aking tag. Pagkakita ko sa mga judge naiyak ako hindi ko narinig na sinabi nilang ,
"Show us Your Talent don't be afraid"
They've clap their hands hindi ko akalaing binigyan ako nang agreement certification. Hindi naman pala naging hadlang ang aking pagiging artista sa aking pagaaral. Nakapag tapos ako nang kursong Medicine. Hindi man natupad ang pangarap kong maging isang CEO pero proud ako na mabilis akong naka tapos. Hindi ako dinagdagan nang 5 Years Study. Pero ito palang ang simula nang aking kwento.Tandaan wag damayan ang taong tahimik Dahil sila ang magpapahamak sainyo.