Sabi nga nila new generation na daw ngayon kaya lahat ng tao nakikiuso kung anong bago.
Nanjan ang cp,computer at iba pang teknolohiyang kagamitan,pero kahit ano man mangyari o magbago sa mundo lahat tayo natututo at nagmamahal.Gaya ng buhay ni jc na ikukwento ko sa inyo . Noong bata palang si jc ay nahiwalay ang mga magulang niya at nahihikahos lang kayang mga magulang kaya sa subrang hirap nila tiniis ni jc ang mag aral ng walang salamin kahit subrang labo ng kanyang mga mata.Sa bawat pagpasok ni Jc lagi siyang nasa harapan upuan ng klase at laman lagi siya tuksuhan "bulag" "labo-labo" yan karaniwan tukso sa kanya.Dumaan pa maraming araw ay natutunan maging matatag at mag tsaga .Dumating bago ang araw ng recognition day grade 2 palang si jc noonay kinausap siyang kanyang guro.
Jc : Mam gusto niyo daw po ko makausap?
ang tanong ng batasa guro .
Guro : Oh jc may sasabihin kasi ako sayo. kasi recognition day at bigayan ng card niyo sa sabado sana makapunta ang mga magulang mo ..
Jc : mam di po ko sigurado na makakapunta sila.
Guro : Kung ako sayo mas maganda papuntahin mo sila noon..
Jc : Subukan ko mam tanungin si tatay kung makapunta siya.
At dumating ng uwian at pagkadating na pagkadating ni jc sa bahay ay sinabihan niya agad ang kanyang ama.
Jc : tay meroon daw po kami recognition day at kuhaan ng card bukas kailangan niyo daw po pumunta .
Tatay : Naku istorbo ka eh nagsusugal ako eh at tsaka pwede naman kuya mo nalang kumuha niyang card mo,sayang lang oras ko pagpumunta ako doon.
Umalis nalamang ng tahimik si jc sa harap ng tatay niyang nagsusugal at medyo nakaramdam kalungkutan ang bata papasok ng bahay.
Kinabukasan pumunta ng eskwelahan si jc at ng kuya niya.Habang naglalakad sila papunta ng room ay nakalubong nila ang guro nito .
Guro : oh jc nasaan ng tatay mo kala ko ba siya makakasama mo dito ?
Jc : mam hindi daw po makakapunta si tatay kaya si kuya nalang daw kukuha ng card ko po.
Guro : hay naku . ok lang sana kung card lang kukuhain mo ngayon.
Jc : ano po ibig niyo sabihin?
Guro : surpresa ko sana ipapaalam sa mga magulang mo at sayo na ikaw may pinakamataas na grado sa mati-matika o "math" sa ating eskwelahan at espesyal mo ito matatangap kasama ng mga gagraduate ngayong sabado ngunit wala iyong magulang para magsabit sa iyo ng medalya.
Jc : mam pwede po bang kayo nalang po magsabit sakin.
nahihiyang tanong ng bata.
Guro : Kung sa bagay pangalawang magulang mo na rin ako dito at bilib ako sayo ,ok lang sakin na ako magsabit sayo ng medalya.
Jc : salamat po teacher .
at ilang oras lang ay nag simula na ang recognition,at hindi mapakali si jc dahil sa kaba sapagkat unang pagkakataon palang niya tutung-tung ng stage ,ngunit sa kanyang pagka taranta ay may nakapansin sa kanyang isang batang babae na nag ngangalang janica at itoy lumapit sa kanya at siyay kinausap.
Janica : huy bata !!!
at nagulat naman si jc ..
Jc : haist ...bat ka nanggugulat..
Janica : kanina ka pa si jan eh ,halatang kinakabahan ka eh..
Jc :Oo nga eh..kasi ito unang pagtung-tung ko ng stage..
Janica :ah kaya pala..sige pumikit ka..
Jc : Ha? bakit ?
Janica : Basta pumikit ka.
pumikit nga jc, at sabay yakap ni janica kay jc at unti unti nawala ang kanyang kaba,at nakaramdam siya ng kakaibang galak sa kanyang dibdib,ilang minuto lang kumalas na sa pagkakayakap si janica dahil tinatawag na si jc sa stage ,at nagmamadali si jc pumunta doon.Matapos ang recognition day ay hinanap ni jc agad ang batang babae sapagkat hindi man lang nakapagpasalamat at hindi man lang niya natanong pangalan nito. Nilapitan si jc ng kuya niya.
Kuya : huy tara na.! uwi na tayo . sino ba hinahanap mo?
Jc : amp..wala tara na.
ngiting sagot ni jc sapagkat nag marka sa kanyang murang edad unang yakap napaggalak ng kanyang damdamin.😊
Unang pagwakas ng chapter 1.
wait lang po kayo sa susunod na chapter..
thank you for reading..😊😊