Hi readers zyx here!

This story is not happily every after.. Its a ka baliwan ever after. 😊

Zyx pov:

Im 17 years exists in this earth.. Meaning I'm 17 years old... Siyempre hindi ako mabubuhay kung wala ang cell ng parents ko... Sa mama ko ako nakatira kasi war sila ni papa... My father is driver in tricycle on antipolo if you know antipolo was.. Or taga antipolo ka talaga alam mo na ang patakaran.. 😊.

MORNING😭

Like other teenagers.. Ang umaga ang pinaka masamang araw.. Andyan ang sigaw ni mama na gigisingin ka para lang mag linis ng bahay.. "mahal na prinsesa pwede na po kayong bumagon para asikasuhin yung labas na nag iintay sayo para linis in sila." ganyan si mama pag na pagod kaka tawag sa pangalan ko... "ma alam mo po ba na yung kalat sa bahay na ang magulang ko?" me. "bakit na man?" she. "kasi po sila lang yung na kakaalala sa akin na lilinisin sila... Diba ang sweet nila? Kasi minamahal na ni la ako?." me.. "anak mahal na man kita alam mo kung bakit? Kasi araw araw kitang ina alala pag may iuutos ako... Diba mas sweet yun?" she... "kaya bumagon ka na dyan at tang hali na.." she.. Sabay tingin ko sa orasan.. 🕕... 6:00 a.m...loading..... 😾"Ang aga pa ma.... Di ba po ang Gising ko dapat ay SEVEN THIRTY NG UMAGA..." me... "anak may lakad tayo mamaya ng 7 kaya pa salamat kanga at ginising kita 30 minutes bago tayo umalis kaya bumangon kana dyan at mag linis kana kung hindi hindi kita I sasama.." she.. "bakit ma saan ba tayo pupunta ng sobrang aga?" me.. "sa tatay mo... Pinapahatid ka sa kanya kasi daw may lakad daw ang pamilya nyo kaya ka pinapapunta ng maaga.." she.. "bakit ngayon nyo lang sinabi!??" me.. (tapos na akong mag linis ng kwarto ko kaya sa sala na man ako 6:40 a.m na) "kasi po kagabi ng madaling araw lang sinabi ng mabait mong ama" she.. "ma ipaalala mo sa akin mamaya na pa pagalitan ko yun si papa."..me.