"Clay saan ba kasi tayo pupunta at kailangan mo pang takpan ang mga mata ko?" natatawang tanong ni Verlaine sa kasintahan habang hawak ang isang kamay nitong nakataklob sa kaniyang mga mata but she only heard a small laugh as an answer. Napailing siya.
'may pakulo na naman ang isang 'to.'
That thought made her smile. Clayton is always like this. Even without special occasion. He treats her any day basta't maisipan niya lang. Katulad na lang ngayong araw. Oras pa ng trabaho ay panay na ang pangungulit nito na lumabas sila and now may blindfold effect pang nalalaman. Kaya nga siguro hindi na siya nagtataka kung bakit ito ang naka-sungkit ng kaniyang damdamin. He never change kahit na halos 5 taon na silang mag-kasintahan. Marami itong pakulo. He has a lot of sweet bone na sa panahon ngayon ay unusual na sa mga lalaki. One time he asked her out only to have a dinner in a restaurant wherein he rented because he wants to eat with her. The whole place was designed by scattered petals anywhere, on the table and on the floor. Samantalang may mga candle light sa bawat lamesa and there was him.. standing besides one of it.. waiting for her with a happy smile. They eat while having a violinist playing a love sone for them.
'That was one of my best romantic dinner with him.'
"Where here." natigilan siya sa pag-babalik tanaw nang marinig ang boses ng kasintahan. Tumigil ito sa paglalakad kaya napatigil rin siya..
"I want you to still close your eyes" Tumango siya. "Now open your eyes, babe" he added
Dahan-dahang iminulat ni Verlaine ang mga mata at doon na siya muntik na mapaluha nang makita ang kasintahang naka-luhod sa harapan niya samantalang may hawak-hawak itong isang maliit na box nang singsing. HE'S GOING TO PROPOSE TO HER!!!!
"5 years ago when I saw you on the corridor of our school. I instantly fell in love with you. With your smile.. your laugh.. the way you treat others and especially your good heart.. Like other relationship, ours is full of ups and and downs.. pero kahit ganun you never left my side.. you keep on understanding and caring..I wanted to stay like that. I want you forever in my life Verlaine.. I will do anything that will make you happy and now would you take the honor to be my bride? Will you marry me?" She saw tears in his eyes. Gosh.. They both getting emotional. 5 years have gone fast. Ano pa ba ang iisipin niya. Tama ito their relationships pass all those hardships.
Napatunayan na niya ang pag-ibig nito sa kaniya.
She smiled at him. "Yes. Clayton Jayse Buenavista. Yes I will marry you!!!" She said and as of cue her boyfriend stand and hugs her tight then after a while shout as if he won on a lottery..
"I love you Future Mrs. Buenavista"
"I love you more Mr. Buenavista"
***
"ARE YOU FINE, Laine? You look so pale." tinapunan ni Laine ang kararating lang na kaibigan na si Syl na isang Canadian. Ayos na ayos na ito para sa gaganaping pinaka-espesyal na okasyon sa buhay niya. The light blue gown really compliments her pale skin. She's stunning kahit na napaka-light lang naman ng make-up nito.
'Mas mukha pa siyang bride kaysa sa akin'
Napa-iling na lamang si Verlaine. Her insecurities rose again. It always win the best out of her. Napasimangot siya.
'hindi dapat ako nag-iisip ng kung ano-ano sa araw ng kasal ko. I should look fresh for my future husband. I shouldn't feel insecure,ako naman ang pinaka-maganda sa paningin ni Clayton.' She took a sigh then look at her canadian friend. "Having a wedding jitters?" Syl asked with full of concern. Verlaine just nod at her kahit pati siya ay hindi sigurado sa nararamdaman. Now that her friend mention it. Bumalik na naman ang pakiramdam na hindi niya maintindihan. Hindi niya alam kung ito ba ang sinasabing 'wedding jitters' na nararamdaman ng mga magkasintahan bago ang kasal. Kagabi niya pa ito nararamdaman nang magpa-alam ang kasintahan na pupunta sa stag party na inihanda ng mga close friends nito. Since then hindi na niya muling nakausap ang kasintahan. Hindi niya tuloy lubos na maisip kung bakit kailangan pang hindi magkita ang dalawang ikakasal bago ang kasal. Hindi ba pwedeng i-take aside na lang ang pamahiin na ito. Millenial year na hindi na uso ang mga pamahiin.
Kung hindi sana ay hindi siya napa-paranoid ngayon. kakaibang kaba at takot kasi ang nararamdaman niya.. na para bang may masamang mangyayari?
'Oh God sana wala naman po'
"It's normal. You just have to relax and get ready now.. it will only takes 2 hours before the your wedding" kinuha ni Syl ang kaniyang kanang kamay saka ito marahang pinisil. "Don't get nervous. Everything will gonna be fine" Syl smile at her and she smile back. 'Napaparanoid lang ako. Walang mangyayaring masama.' pagkukumbinsi nito sa sarili.
Ngunit tila ba hindi ito umubra sa nararamdaman niya. Naroon pa rin ang kaba at takot hanggang sa makasakay siya at ang kaniyang mga magulang sa sasakyan papunta sa simbahan.
"sweetheart okay ka lang ba? kanina pa kita pinagmamasdan.. you look like you're going to faint anytime. masama ba ang pakiramdam mo?" marahang tanong ng ina ni Laine habang hinahaplos ang likuran niya na para bang pinapagaan nito ang loob niya.
"You still have time to back out princess. kung hindi ka ba handa" suhestyon naman ng ama na siyang nasa kanang bahagi niya. Umiling siya nang maka-ilang ulit. 'no. desidido na ako na gusto kong makasama habang buhay si Clayton kay hindi siya magba-back out.'
"mahal ko po si Clay, Papa. Kinakabahan lang po ako na hindi ko maintindihan" pagtatapat niya kapagkuwan ay itinaas ang dalawang kamay upang takluban ang mukha para hindi tumakas ang ilang butil ng luha na nabuo doon.
"anak. lahat ng kinakasal nakakaranas ng nararamdaman mo ngayon. h'wag ka ng masyadong mag-isip. malapit na tayo sa simbahan dapat maganda kang haharap sa altar. Masisira ang make-up mo" ani ng ina kapagkuwan ay kumuha ng tissue para punasan ang gilid ng mata ng anak. Sinunod ni Verlaine ang sinabi ng ina. Itinuon niya na lang ang atensyon sa daan. 'Wala na dapat akong ipag-alala. Kaunting oras na lang magiging isa na sila ng lalaking pinakamamahal.
'Clayton .. mahal ko'
HUMINTO ang sasakyan sa harapan ng simbahan. Pagtataka ang makikita sa mga mata ni Laine at ang mga magulang nito. Dapat nasa ganitong oras ay nasa loob na ng simbahan ang mga bisita at abay. Bakit hanggang ngayon ay nakakalat pa rin sila. Agad na hinanap ng mga mata ni Verlaine ang lalaking naka-puting barong, ang kaniyang mapapangasaw. Ngunit nalibot na niya ang tingin.. hindi pa rin niya nakita. Agad na bumaba ang kaniyang ama para alamin sa wedding coordinator kung anong problema at bakit nasa labas pa rin ang mga bisita sa venue ng kasal nya.