Maaliwalas na ang kanyang pagtulog ng biglang bumuhos ang ulan. Nais niyang ipagpatuloy ang pagtulog ngunit bigla niyang naisip si Leo na naiwan sa labas. Agad siyang bumangon at tumahak papalabas. Napakadilim.. kahit isang butil ng liwanag ay wala kang makikita ngunit mabilis niyang inihahakbang ang kanyang mga paa na para bang may dalang flashlight ang kanyang mga mata.
Napatigil siya sa kanyang nakita, dahil sa bunganga ng kweba ay nakalugmok si Leo. Tulog na tulog na ito. TInitigan niya ito. Napansin niya ang sobrang kagandahang lalaki nito. Kinuha niya ang mga dahon at saka ito ginising. Nagulat pa si Leo sa mga kamay na dumampi sa kanya. Kahit hindi lubos makita alam niyang si Rose ito. Napangiti siya dahil kahit paano ay naawa ito sa kanya at naisip pang sunduin siya dito sa labas.
Sinenyasan siya nitong sumama sa kanya sa loob. Walang pagdadalawang-isip naman siyang sumunod dito. Ang bilis nitong maglakad papasok. SIya naman ay nag-iinda sa sakit ng kanyang mga paa at ulo, dahil sa mga batong nakaharang sa bawat hakbang niya. Napakadilim talaga. Hindi na niya matiis ang sakit ng kanyang kanyang mga paa. Dahil mabilis itong maglakad, hinila niya ang mga kamay nito at saka mahigpit na hinawakan. Nabigla si Rose sa kanyang ginawa ngunit naintindihan din naman niya.
Hindi niya talaga alam kung nasaan na sila dahil sobrang dilim ng paligid. Ngunit, alam niyang andun na sila sa loob ng agad itong tumigil. Itinabi siya nito, pinaupo sa isang malambot na sulok. Maya-maya hinagisan siya nito ng isang tela. Hindi siya nagkakamali.. iyon nga ay isang tela. Salamat.. Para siyang bulag sa sitwasyong iyon. Hindi niya alam kung saang parte si Rose naroroon dahil wala naman talaga siyang nakikita.
Idinampi nito ang kanyang malalambot na kamay sa kanyang mga noo at siyay dahan-dahang pinahiga. Para bang inassist siya nito kung saan bahagi dapat lumapag. Pagkatapos nun ay umalis na si Rosa. Dama niyang siya rin ay matutulog na.
Malambot ang kanyang higaan kaya agad din naman siyang nakatulog. Goodnight Mom..Goodnight Dad. "Goodnight Rose."
============================================================================
Iyon ay bukang liwayway ng magising si Leo. May kaunting liwanag na pumapasok sa loob ng kweba kaya kitang-kita na niya kung ano ang nasa loob. Para siyang nasa loob ng isang Hawaiian na kubo kung saan ang dami-daming mga dekorasyon sa kisami. Andun pa rin ang mga maliliit na stalactites ngunit pinalilibutan ito ng mga dekorasyon. Dahan-dahan siyang bumangon. Inilibot niya ang kanyang mga mata sa paligid. Kwadrado ang hugis nito. Sa kaliwang bahagi kung saan siya nakaparoon ay may isang malapad na bato na ginawang parang mesa. Doon nakalagay ang kahit ano-anong mga bagay na maaring koleksyon ni Rose (kung tawagin niya ito). At may iba't ibang uri ng prutas pa. Sa likod na bahagi naman niya ay ang mga maliliit na butas kung saan pumapasok ang liwanag. Ang kanyang hinigaan rin pala ay mga hiblang ipinagtatagpi-tagpi gamit ang isang uri ng halaman.
Sa kanan naman ay ang isang napakalaking kurtina na seethrough. Nilapitan niya ito. Sa likod nito ay ang isa pang maaaring malapad na bato na siyang ginawang kama ni Rose. Nandoon pa rin siya at mahimbing na natutulog. Nang mapagtanto ni Leo iyon, inilayo niya ang kanyang paningin. Ngunit, bigla rin namang ipinako muli kay Rose habang itoy mahimbing na natutulog.
Sadyang napakaganda niya. Tinahak ng mahahabang buhok nito ang makikinis na mga binti. Mahahaba rin ang kanyang mga pilik-mata at malinamnam kung titigan ang kanyang mga labi. Napakahimbing ng kanyang tulog.
She's so beautiful... how I want to run my fingers right through that skin of her.. He thought. But he was not that maniac enough to that to an unconscious sleeping beauty. Wala siyang magawa kundi ang lumabas ng kweba upang pigilan ang sarili.
Napakaganda ng paligid... the morning dew brushed all over the leaves of each trees.
(MEDYO TAG-LISH NA TO DITO HA..)
Naisip niyang pumunta sa dalampasigan upang makahanap ng tulong o di kaya ay magbakasakaling may dumaang bangka o barko sa islang kinatatayuan niya. Hindi niya alam kung saan ang daanan ngunit sinundan lamang niya ang tunog ng hampas ng alon. Kasabay ng kanyang paglalakad ay ang pagtanaw-tanaw sa mga naglalakihang mga puno sa kanyang paligid. Ilang segundo ay narating niya rin ito. It was so bare. No trace of ship or living being on the ocean. Sa kabilang dako nakita niya ang mga naglulutang niyang mga gamit. Ang kanyang maleta at ilang gamit para sana sa nakalaan niyang camping.
Dahan dahan niyang binuksan ang maleta. Buti na lang at nandoon pa rin ang laman nitong mga canned goods at ilang wine. It was made of plastic kaya imposible itong malunod sa tubig dagat ng ganun-ganun na lang.
Agad niyang pinulot ang mga ito at inihabla sa kanyang balikat, pilit na dinala lahat ng sabay-sabay kahit na ito ay mabigat. He went straight to the lake to get some fresh bath. It was really cool. The waters are so blue, so clean. On the other side, he didn't notice that Rose was also there. She was naked all over. (Unknowing is innocence.) He quickly unbuckle all his belongings. Took all his tornes clothes and dive into the water.
Lumangoy lang siya ng lumangoy hanggang sa mabangga niya si Rose.
"Oh! God!" He quickly brought himself afloat. The water was so clear that he can really see right through it. Bumilog ang kanyang mga mata habang si Rose naman ay sadyang tumitig lamang sa kanya. Everything around them seems to go silent. There eyes were stuck together. Amidst the coldness of the water, she seemed warm.
Leo knew that it wasn't good. Being in this situation alone with a girl. But he totally felt numb. Hindi niya alam kung paano simulan ang paggalaw. But Rose broke off the silent commotion. She submerged quickly unto the water and went unto the other direction.