#RevengeOrJustice
"This is not called revenge, It's called justice." -Mystery
☜☆☞
Maxreen's POV
Andito ako ngayon sa undergound bilang si Sabrina Tyra.
"Magandang pag babalik, Tyra." ayan ang bati saakin ng mga kalahi ko rito.
Pumunta muna ako sa office ko at laking gulat ko na naroon na sila lahat.
"Leave me and Tyra, alone." nagulat ako nang mag salita si Jace pero hindi ko ito pinahalata.
Umalis muna sila Ace, Cassandra, Brent, Ashton at monica hanggang sa kaming dalawa nalang ang natira.
"What do you need?" paninimula ko at umupo sa swivel chair ko.
"Where's my child?" tanong niya.
How did he knew? "P-Paano mo nalaman?" nauutal na tanong ko.
"I have my ways, Max." sagot niya.
"Gusto mo ba talaga sila makilala?" tanong ko.
Tumango siya at ngumiti. "I will love them no matter what, Max. Hindi ako tumatakbo sa responsibilidad. Noon ko pa alam. If you think na i'm a jerk dahil kahit alam ko na noon pa pero hindi kita hinanap. No, you're wrong.
I can't change the prophecy. I can't do that. I just wait for the right time. Maybe, this is not the right time. But this is what they called a perfect time to do this." sagot niya.
I smirked bitterly. "Kung bibigyan ako ng pagkakataon na isulat ang istorya nating dalawa. Gusto ko ang ending, maging akin ka." dagdag pa niya.
"You can't fool me anymore, Devaughn." i said.
"Do you think i'm joking, Max? Simula no'ng nalaman ko ang mga sikreto natin sa nakaraan. 'yon ang araw na binago ko ang sarili ko. 'yung sex natin? Sinadya ko 'yon. No'ng sa bar? Sinadya ko 'yon. Lahat lahat. Dahil no'ng una palang... No'ng unang kita ko sa mga mata mo... Sa'yo... Alam ko ng ikaw ang babaeng minarkahan ko... 10 years ago." pag amin niya.
Alam ko. Pero ang hindi ko alam, bakit ako? "Bakit ako? Bakit ako pa ang minarkahan mo?" tanong ko.
"Dahil ikaw ang laman ng puso ko. Hindi ko alam pero nanaginip ako na ikinasal 'raw ako sa nag ngangalang Maxreen-" i cut her words.
"Maraming maxreen sa mundo-" bago ko matuloy ang sasabihin ko, nag salita rin kaagad siya.
"Maxreen na nakatayo ngayon sa harapan ko." sagot niya at hinalikan ako.
Jasmine's POV
I'm papasok na to the kwarto of my nanay. When i rinig some moans. Like wtf? I opened the door and i'm like gulat nang i saw nanay with another guy doing heaven thingy.
"Oh My Gash!" sigaw ko that make them gulat too.
"Nanay! You're with Sir Bangga Jace?" i said with a gulat face. Like omg!
"W-Wait... Let me explain, honey..." nanay said.
I just smiled. Like the pangasar one and closed the door. I went muna to my room and read possessive. Like the boys their are so yummy!
Habang nag babasa ako i heard a knock sa door ko.
"Cum-Come in!" i said.
Pumasok na si Nanay and sir bangga jace.
"Is she my... Daughter?" tanong ni sir bangga jace kay nanay.
Nanay nod. Kaya lumapit saakin si sir bangga jace and yakap me. "Anak ko..." sabi niya.
"By the way sir bangga jace, I'm Jasmine Julliana Wynter G. Del Valle." i said.
Hindi ko knows pero i yakap him. It feels like i'm with my father.
"Honey, He is your father." nanay said that make me gulat.
Mas lalong hinigpitan ko ang yakap sa father ko.
"I love you, My princess... Sorry for not being with you since you borned... But now, i will love you with all my heart... Thank you for giving me this beautiful child, Maxreen." sabi ng father ko.
"I love you too, Dad." sabi ko rito.
Cassandra's POV
Text
From: Brent
Meet me at the Park.
To: Brent
What time?
From: Brent
Ngayon na.
To: Brent
Okay.
Nag bihis na ako at umalis na. Bakit kaya siya makikipag kita? Eh, kanina lang nag usap kami at nag kita? Aish.
Nakarating na ako sa park pero walang bampira roon. Yes, it's a vampire park. Gitnang parte ito ng Vampire city.
Umupo muna ako sa bench at nag basa ng libro.
Maya maya humangin ng malakas at nagulat ako nang may yumakap saakin.
"I missed you." the manly voice said.
Liningon ko ang yumakap saakin. Nang makita ko ito, sinampal ko. Hindi sa gulat kung hindi sa bwisit.
"How dare you touch me!" i said.
"Just remember that I get jealous easily." he said.
Anong meron? Tss. "Ano trip mo, pre?" sabi ko at ngumisi.
"I'm just not comfortable with the sight of you with a guy." sabi niya pa.
"Clark... Tapos na tayo." sabi ko.
Hindi ko namalayan na nag iinit na ang mga mata ko. Umiiyak na pala ako. "I know!" sabi niya na may bahid na sakit sa mata.
Tama ba ang nakikita ko? Nasasaktan siya? "Are you mad?!" napataas na ang boses ko.
"I'm not mad, i'm just worried... Worried na baka kunin ka ng iba saakin... Worried of everything... I'm worried that i might lose you..." sabi niya.
Ramdam ko ang mabilis na pag tibok ng puso ko. "I c-can't handle it anymore..." mahinang sabi ko.
I can't handle the pain anymore...
"Take care of yourself while i'm gone. Don't make me worry, okay?" he said.
"Aalis ka?" tanong ko.
"No... I just want to make sure na okay ka kapag wala ako." he answered and smiled.
"Bakit mo 'to ginagawa saakin, Clark? Bakit mo pinapabilis ang tibok ng puso ko na dapat ay hindi na?" tanong ko.
"Hindi natin mapipigilan ang pag tibok ng puso natin kaya tayo nasasaktan... Pero hindi rin naman natin mapipigilan ang isang bagay na nakatakdang mangyare. This is not the end of us, Cassandra. This is just the beginning." sabi niya at hinalikan ako.
To be continued...