Chereads / I Own You (Erostiño Series #1 - Filipino Novel) / Chapter 2 - Chapter 1: No Privacy

Chapter 2 - Chapter 1: No Privacy

[Warning: SPG]

Hindi ko aakaling aabot pala ako sa punto na mas pipiliin ko na maging mapag-isa na lamang kaysa manatili dito sa bahay at ipagkakasundo sa taong hindi ko naman mahal o kilala.

I can't believe that all of this shits are happened in just one snap!

"Cristina, saan ka pupunta?" Hindi ko pinansin si Mom at nagpatuloy parin sa pag-iimpake. I don't have any choice but to leave. I'm so sorry Mom!

Bahala na kung saan ako mapunta basta ayaw ko na dito sa pamamahay na ito!

"CRISTINA SAAN KA BA PUPUNTA!" Sa huli ay nilingon ko na rin ito at tinignan ng malalim.

She looks so worried. Halos maluha na yung mga mata niya dahil sa sitwasyon namin ngayon. Kung alam mo lang Mom kung gaano ako kadismayado sa inyo ni Dad!

"I'm leaving. Its for my own sake. Don't worry kaya ko na ang sarili ko." Tipid akong ngumiti dito at nagpatuloy na ulit sa pag-iimpake.

Wala naman akong choice e! Ayaw kong magpakasal sa kung sino mang lalaking iyon! My goodness!

Nang matapos akong mag-impake ay lumabas na ako sa kuwarto at bumaba na sa hagdan. Nakita ko si Dad na kasalukuyang nagbabasa ng dyaryo.

Mukhang wala talaga siyang balak na pigilan ako. I am so stressed.

Lumapit ako dito at nagpaalam "Dad, I'm sorry but I need..."

"Leave, now." Umigting ang aking panga nang marinig mula sa kanya ang salitang iyon.

Leave now? Dad, why did you do this?

Nasasaktan ako...

"Arman, huwag mo siyang hayaang umalis!" Agad itong lumapit kay Dad at pilit itong kinukumbinsi na huwag ako paalisin. Hindi ako makapaniwala na kaya akong paalisin ni Dad dito sa bahay. "Ipinasara ko ang lahat ng bank accounts mo kaya wala kang makukuha na pera mula sa amin. You choose to leave, so leave now!"

"Arman..."

Tumalikod na ako at lumabas na sa pamamahay na iyon bitbit ang aking mga maleta. Masakit man pero kailangan kong tanggapin na hindi na magbabago ang desisyon ni Dad. Hindi ko gustong magpakasal sa taong hindi ko naman mahal.

At isa pa, may boyfriend ako!

"Maam Cristina, yung Dad niyo po..." Napatigil ako sa paglalakad at nakaramdam ng tensyon nang biglang sumigaw si Manang Fe.

Hindi kaya...

Dali-dali akong tumakbo pabalik at dumiretso kay Dad na kasalukuyang hirap na hirap sa paghinga. "Manang yung Inhaler, please pakidalian!" Utos ko dito at agad na inalo ang likod ni Dad.

Hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng pagsisisi. Kung hindi ako nagbalak ngayon umalis edi sana hindi inatake si Dad ng hika. "Dad naman kasi e!"

"I thought you are leaving..." Aniya habang patuloy paring naghahabol ng hininga.

Fuck! Now, I can't.

"No, Dad. I'm really sorry." Sambit ko at niyakap ito. Hindi ko kayang makitang nahihirapan si Mom at Dad ng dahil sa akin.

"Maam heto po!" Agad kong kinuha kay Manang ang Inhaler at agad itong ibinigay kay Dad.

"Mom, si Dad!" Sigaw ko dito pero hindi parin ito tumatahan sa pag-iyak. 

Parang walang pake sa asawa a!

Nang umayos na ang pakiramdam ni Dad ay agad kong pinuntahan si Mom na iyak parin ng iyak. Inangat ko ang mukha nito at tinignan siya. "I'm not leaving Mom. Please don't cry."

"I'm h-hurting y-you darling..." Hindi parin ito tumigil sa pag-iyak bagkus mas lumakas pa ito.

"No. Mom, I'm sorry." Niyakap ko ito at kasabay n'on ang pagpatak ng mga luhang kanina pang nagbabadyang tumulo. It makes me weak when I see them both suffering. Pero hindi talaga mangyayari ang bagay na 'to kung walang arrange marriage na magaganap!

Sa huli ay tumahan na rin ito at niyakap ako pabalik. Ang bigat na nararamdaman ko kanina pa ay unti-unting nabawasan nang maging okay na rin ito.

Ngayon, ano na ang desisyon ko?

Sobrang importante para sa akin sila Mom at Dad. Hindi ko kakayanin kung may mangyari sa kanilang masama. Mas nanaisin ko na ako nalang ang mag-suffer kaysa sa nakikita ng dalawang mata ko na sila yung nahihirapan ng dahil sa akin. 

It's almost 3 weeks passed since that happened. Hanggang ngayon hindi parin nag si-sink in sa utak ko na ngayon ay kasal na ako sa taong hindi ko naman kilala.

He's Wilder Erostiño, and I don't fucking know him. Yeah, we're living in the same roof but still, we have some distance from each other. Wala akong pakialam sa kanya, ang gusto ko lang ngayon ay makasama yung nobyo ko na si Rylan.

Ang taong mahal ko.

"Rylan..." Hindi ko mapigilang hindi makiliti ng dahil sa paghalik ni Rylan sa aking leeg. Kasaluluyan akong nakahiga at siya naman ay nakapatong sa akin.

"Babe, what if gumawa na tayo para makaalis ka na sa puder ng lalaking iyon?" Sabi nito habang patuloy parin akong hinahalikan sa leeg.

"Rylan, ayaw kong suwayin sila—" Napatigil ako nang dahil sa kakaibang nararamdaman. Ang mga kamay nito ay kasalukuyang naglalakbay papasok sa loob ng aking damit at nang mahawakan na ang aking dibdib ay agad niya itong hinimas-himas. "Ang tagal kong inasam na mahawakan ito, Cristina. Ang lambot. Can I taste it?"

"No, Rylan. Sa tamang panahon." Sabi ko rito dahilan para kumunot ang noo nito.

"Why? Is it because of your fucking husband? Cristina, I'm your boyfriend. Pinagkasundo lang kayo." aniya habang nakatingin sa akin

"It's because of my parents, Rylan. I love them." sagot ko dito

"And you don't love me?"

"No, Rylan. I love you. But,"

"But what?" Tanong nito

"I need to settle things first." Tipid kong sabi at hinalikan ito sa labi.

I'm very lucky that Rylan really understand my situation, and he never dare to leave me. Now, I realized that he really loves me. Don't worry babe, I will do my best just to end this fucking curse.

Tumayo na ako at labag man sa kalooban ay kailangan ko ng magpaalam dito para makauwi na. Wala kasi akong tiwala kay Wilder at baka sa sitwasyong ito ay ipinagkanulo na ako n'on kay Mom at Dad. Huwag naman sana.

"I love you, bye." paalam nito

"See you again soon..." huling sambit ko at tuluyan nang umalis sa condo unit niya.

I used elevator instead of taking down stairs. Masyadong hassle para sa akin yun, at saka kailangan ko ng makauwi. Baka sinumbong na nga ako n'on.

Nang makababa na ay lumabas na ako  at dali-daling nagpara ng sasakyan. Nang may may makuha na ay agad akong sumakay at nagbayad sa driver "Erostiño Del Hiego Villa nga po. Keep the change po. Pakibilisan nalang."

Agad kinuha ng driver yung bayad at nagmaneho nang mabilis. Nakaramdam ako nang kaba na baka sinabi niya kanila Mom at Dad na nakikipagkita ako kay Rylan.

Lagot ka talaga sa akin Wilder kapag nagsumbong ka!

Nang makarating na ang sasakyan ay agad akong nagpara at mabilis na lumabas sa sasakyan. Dali-dali akong naglakad at tinahak papasok  ang mansyon ni Wilder.

Hindi pa man nakakapasok ay agad akong nakarinig ng ungol, marahil galing ito sa loob ng mansyon. Dali-dali akong pumasok sa loob at tumambad sa akin ang kasalukuyang ginagawa ni Wilder at ng isang babae.

"Faster, Wilder please..." Rinig kong ungol ng babae habang patuloy parin ang pangangabayo ni Wilder sa kanya.

Putang ina!

"Uhmm..."

Hindi ko maiwasang hindi mandiri sa kanila. Sa lahat ng parte dito sa mansyon niya bakit dito pa sa sala! Open pa yung pinto, hindi ba siya kinikilabutan na may makakita sa kanila?

Pwede namang sa kuwarto niya e!

Agad kong iniwas ang tingin sa kanila at dumiretso na sa kuwarto. Nang makapasok na ay agad ko itong ni-lock. Nang maglaon ay nakahinga na din ako ng maluwag. Siguro naman hindi siya nagsumbong kasi busy siya sa pakikipagsex!

Hindi ba sila nahihiya na nakahubad sila at nasa sala pa nagtatalik! Ako pa nahiya sa kanila a! No privacy!

Fuck! Bakit ko ba inaalala yun!

"Cristina, masanay ka na. Paniguradong lagi ka ng makakakita n'on." Fuck! Bakit ko ba kinakausap ang sarili ko!

Wala akong pake sa kanya, okay? Just think about you and Rylan, okay, Cristina?