Kasey's POV
"sayang hindi natin kasama si James" malungkot na sambit ni Cherry
"yeah, sayang at wala din si Denise" dagdag ni Hanz
"but then, we prayed for them just like what they asked us, kaya tara na bumili na tayo ng good luck charms and then bumili na rin tayo ng pagkain" sambit ni Claude
"mabuti pa nga, napagod din ako sa pag akyat papunta dito sa shrine" reklamo ni Vincent
"ok, ayun yung tindahan ng good luck charms tapos dun naman sa kabila, doon natin pwedeng itali ang wishes and resolutions natin" sambit ko habang tinuturo ang stall ng good luck charms at ang wall of wishes.
"tara na, baka maubusan pa tayo" sambit ni Kris.
New year na, at sinalubong namin ang bagong taon sa ospital kasama si James. Dalawang araw na simula ng isugod sa ospital si James at hanggang ngayon ay nasa ospital pa sya. Nasabi na rin namin sa magulang nya ang nangyari, we already assured them. According naman kasi sa doktor ay normal lang daw na magka sudden heart attack sya kung hindi nya maiinom sa oras ang gamot nya.
Pero may isang bagay kaming hindi sinabi kay James, ay yun ang tunay na kalagayan ng puso nya. Alam na ito ng pamilya nya at maging ni Denise. He need to go on a transplant soon before it will be too late for him. And everyone of us are praying hard for him, for him to find his donor.
"Kasey hindi mo pa rin ba sinasabi kay Nice?" tanong ni James
"hindi pa" sagot ko
"bakit hindi pa!" sabay na sambit ni Denise at Cherry.
Kaming apat lang ngayon ang nandito, yung lima ay umuwi na muna sa bahay para daw ayusin ang mga nagahe nila dahil bukas na ng umaga ang uwi namin. Inaayos na din namin ang mga bayarin ni James, dahil pinayagan na sya ng mga doktor na lumabas ng ospital at saka stable na naman daw ang condition nya, they also said that he can travel back pauwi.
"Paano ko ba sasabihin?, eh hanggang ngayon hindi nya pa ako kinakausap"
"paanong hindi, nagiging maingat lang sya dahil alam mo naman na, yung mga ganap nitong nagdaang mga araw, and he also sad that he wants to give you space kaya ayan" sermon ni James
"aware naman ako doon eh, pero anong gagawin ko, hindi ko alam kung paano ko sa kanya sasabihin"
"ganito lang yan, pag dating natin sa Pinas sabihin mo na sa kanya, kami ang bahala sa set up" sabi ni Cherry
"Set up?, anong set up?" taka kong tanong
"set up!, as in yung tulad sa mga movies, yung romantic ang lugar para mas feel mo yung moment" kinikilig na sambit ni Cherry
"kailangan pa ba nun?"
"oo naman, kaya ikaw i-ready mo na lang sarili mo at be confident, sasabihin mo lang naman na mahal mo rin sya, anong nakakatakot dun?, di ka naman nya kakainin ng buhay eh" sabi ni Cherry
"pero kahit na"
"guys okay na, tara na uwi na tayo" sabi ni Denise as she finished the processing of James out going documents.
"Nice!" gulat na sambit ko nang maabutan ko sya sa kusina.
Bakit naman kasi hindi nya binuksan yung ilaw.
"sorry, I didn't mean to scare you, I just didn't bother to turn on the lights" he explained
"ok lang" kabado kong sambit
Bakit ba ako kinakabahan?, hindi naman ako bibitayin.
"mauna na ako, balik na ako sa kuwarto namin" he said as he put down the empty glass of water on the sink.
"o-ok" utal kong sambit
Ano ba Kasey!, si Nice lang yan.... Oo nga at si Nice lang yan, kaya wag kang mautal.
"Nteka lang" sambit ko habang hawak hawak ang braso nya.
"hmm?" tangi nyang sambit ng harapin ako
A...a....Ang lapit ng muka nya sa muka ko, For a second I got lost at his gaze at his eyes.
"ano yun?" tanong nya na nagbalik sa sakin sa sarili ko
"gu.. Gusto ko lang mag... Mag sorry, ka-kasi sinigawan kita nung isang araw" nauutal kong sabi
"wala yun, I understood it, given by the situation, sige na magpahinga ka na maaga pa ang biyahe natin bukas pabalik sa Pilipinas" sambit nya bago tuluyang maglakad pabalik sa kuwarto nila.
I was really into him, I do love him.
The next day we bid our goodbyes to my relatives specially to kuya. And on our way sa airport tanging sila Kris at Hanz lang ang nag iingay, samantalang kaming iba ay tahimi. Maging hanggang sa eroplano ay katahimikan lang ang pumapailanlang.
"Thank you po sa Vacation Mr.Okamoto" sabay sabay nilang sambit.
"wala iyon, ako ang dapat magpasalamat sa inyo dahil hindi nyo pinabayaan ang apo ko"
"wala po iyon" sagot ni Vincent
"oh sige ipapahatid ko na kayo pauwi at may pasok na kayo bukas, para naman makapag pahinga kayo"
"hindi na po kailangan, kaya naman na po naming mag commute pauwi" pagtanggi nila sa alok ni lolo
"sige na guys, magpahatid na kayo, para kampante kami ni lolo, saka kami ang nag aya na magbakasyon tayo sa Japan kaya dapat lang na ihatid namin kayo, kaya sige na sumakay na kayo" pagpipilit ko
Nagkatinginan lang sila at ilang sandali pa ay sumakay na rin sila.
"you've changed apo" bulong ni lolo
"po?"
"nagbalik na ang apo ko"
"bakit lolo hindi naman ako nawala ah?" taka kong sambit
"ibig kong sabihin ay nagbalik na ang ngiti mo" nakangiting sambit ni lolo
"it seems so" bulong ko.
After an hour ay naka uwi na rin kami, maging sila Denise, hinatid na muna namin sila bago kami umuwi. Si lolo naman ay dumiresto na sa kuwarto nya para magpahinga, maging ako.
Kahit na nakaupo lang naman kami sa byahe ay napagod pa din kami, kaya naman di ko namalayan na nakaidlip na pala ako. Nagising lang ako nang tumawag si Cherry.
"Hello Kasey?" sambit ni Cherry sa kabilang linya
"oh Cherry, napatawag ka"
"this was the day na"
"the day?"
"pumunta ka dito sa school bilisan mo" utos nya
"at bakit?"
"anong bakit? Ngayon na ang araw at oras para sabihin mo kay Nice yang nararamdaman mo!"
"HA?!"
"ha?, anong ha ka dyan, sige na mag ready ka na, aantayin ka namin dito, dapat bago mag 5 nandito ka na, bago pa dumating si Nice" utos nito bago ako binabaan ng telepono
Bago mag 5?, anong oras na ba?.
4:00 PM!! , less than an hour lang ang meron ako, at ang itsura ko?, muka akong nanggaling sa gera. Kaya naman ay nagmamadali na akong nag ayos ng sarili ko.
'This is it Kasey, there's no backing out. It's now or never' paulit ulit kong sambit sa sarili habang nasa biyahe papunta sa school.
"Paano nyo napapayag si manong guard na papasukin tayo dito sa school eh bukas pa namana ng pasok di ba?" bungad na tanong ko nang makarating ako sa school.
"basta, wag mo nang alamin ang dapat mong isipin at intindihin ay iyang puso mo, okay" sambit ni Denise
"saan ba tayo pupunta?" tanong ko
"basta!" sabi ni Cherry
Kaya naman sinundan ko na lang sila sa kung saan nila ako dadalhin.
"we're here" sabay nilang sabi
"Home economics garden?"
"yeah, does this ring a bell?" sambit ni Cherry
Yeah it is, dahil dito si Nice nagtapat sa akin ng nararamdaman nya. And it seems na dito din ako magtatapat sa kanya ng nararamdaman ko.
"andyan na daw si Nice" sambit ni Denise matapos ibaba ang tawag sa telepono nya
"ha?!, a-anong gagawin ko?" natataranta kong sabi
"relax ka lang, okay. Ganito maupo ka na muna dito and then pag dating nya doon mo na sabihin ang laman at guston sabihin nyang puso mo na yan" sambit ni Cherry matapos ako iupo sa bench na nandito sa garden.
"doon lang kami sa gilid, kung saan di nya kami makikita, kaya mo yan Kasey" sambit ni Denise bago sila tumakbo papunta sa pinaka sulok ng garden.
Inhale, exhale, inhale, exhale lang ang ginawa ko para mawala ang kaba ko kahit papaano. Sana lang ay hindi pa huli ang lahat, sana ay mahal at gusto nya pa din ako.
"Kasey?, pinapunta ka din nila dito?" sambit ni Nice nang makarating sa garden.
"oo" mahina kong sabi at saka sya hinarap
"ano bang pakulo ng mga iyon, paano kung may makakita na teachers sa atin edi na-guidance pa tayo" irita nyang sabi
"Nice...." panimula ko
"hmm?"
GO KASEY!, say it now!!!
"wala ka bang naalala sa lugar na ito?" tanong ko
"huh?, bakit?"
"Nice...." I uttered
"what?"
"I... I.... , in this place, you confessed to me, and.. And now at this place it was my turn to.... To ... To confess my feelings too" nauutal kong sabi
"what do you mean?" taka nyang tanong
"Nice, I like you" sabi ko matapos magpakawala ng buntong hininga
"ano?" gulat nyang tanong
"I said I like you, Nice gusto din kita, actually noon pa kaso takot lang ako na magmahal uli kaya pilit kong binabalewala ang nararamdaman ko, pero ngayon sigurado na ako na gusto talaga kita at handa na akong harapin ang bawat pagsubok ko sa buhay, at dahil yun sa inyo, dahil sa inyo kaya ngayon malaya na ako sa nakaraan ko" sambit ko
Tulala at tahimik lang si Nice, ilang segundo na ang lumipas pero wala pa rin syang sinasabi maski ang mukha nya ay walang mahihinuhang ekspresyon.
"Wala ka bang sasabihin man lang" mahina kong sabi
"totoo ba yung sinabi mo?, gusto mo ako?, pero paano kayo ni Ryouma?" tanong nito
"oo nga, inulit ko pa nga di ba? At saka kami ni Ryouma? Walang kami because everything about us finally ended there's no Ryouma and me now because I want it to be you and me" medyo inis at hiya ko nang sabi
"edi ibig sabihin nyan tayo na?" abot tengang ngiti nitong tanong
"bakit? gusto mo pa rin ba ako?" naka ngiti ko na ring tanong
"oo, gustong gusto, ay hindi mahal pala, Kasey mahal na kita" masaya nyang sambit
"talaga?"
"oo" sabi nya at saka ako niyakap ng mahigpit
"mula ngayon girlfriend na kita hindi ba?" tanong nito habang hindi pa rin bumibitaw sa yakap
"oo" pigil kong ngiting sambit
"wala nang bawian yan ah" sabi nya matapos kumawala sa yakap.
He was now leaning his forehead on mine, locking my eyes on his.
"oo" sambit ko habang hindi inaalis ang tingin sa mga mata nya.
"Kasey?" seryoso nyang sabi
"yes?"
"can I kiss you?" ha?!!
"what?"
"I said can I kiss you?" he repeated
"but why?" I asked
"ano ba yan, kailangan ba na may dahilan ako para i-kiss ka, hindi ba pwede na kasi gusto ko lang, na kasi mahal kita at kasi ang ganda mo" medyo inis pero nahihiya nitong sabi
Ramdam ko ang pag init ng mukha ko dahil sa sinabi nya.
"so ano na nga, pwede ba?" tanong nya
"hmmm.. Pag iisipan ko pa" I teased him
Pero bigla bigla na lang ay hinapit nya ang bewang ko at saka marahang ikinulong ang aking muka on his warm palms.
And the next thing I knew is, that his lips was on mine. He was now kissing me, thus, I kiss him back too. As if it was just the two of us here.
"EHEM!!!"
We are both startled that's why we are driven back to reality.
"Anong ginagawa nyo dito?!" tanong ni Nice kila Cherry.
Nandito pala silang lahat.
"of course, papalampasin ba naman namin ang moment na ito" pang aasar ni Hanz
"ewan ko sa inyo" inis nitong sabi
"Congrats tol!, binata ka na!" sambit ni Kris at saka sya niyakap, ganun din sila ang iba.
"it was mission success" naka ngiting sambit ni Cherry.
"thank you" I whispered to them as we watch the boys bickering.
-Few Years Later-
"Ma'am Kasey, you have an scheduled meeting with the investors later today"
"on what time?" I asked as I continue reading the files I was holding
"around 6 pm po"
"which means I still have more than an hour to check this proposals"
"yeas ma'am"
"okay, you may go"
"My fiancee are working hard even today" a man in suit said as he enter my office
"unlike a person out there who are just going with the flow" I teased as I put down the file I was reading
"honey, malapit na ang kasal natin kaya naman don't push your self to hard, baka naman bago ang kasal natin ay magka sakit ka nyan" sambit nito
"I'm fine don't worry, and sorry if our dinner date will be a bit late today"
"It's alright, I'll just wait for you then" he said as he hold my hands and kiss me on my lips.
Many years have past and here we are now, getting married soon. Just like any other relationships, Nice and I have gone through a lot too, to the point that we almost broke up but then we conquered it all with the help or our friends and because we also learn that understanding and trust are the strongest foundation in a relationship.
There is also a time when Nice and I decided to broke up just because of a simple misunderstanding, and for almost a month we didn't talk to each other, but since we knew that we love each other we manage to settle that misunderstanding with also the help of our friends who are there for us.
I was now managing our restaurants here in Philippines while Nice was managing their hotels here. And on the other side, Kris became pilot, Cherry was a flight attendant, Hanz was a veterinarian, Claude was a lawyer, Vincent was an architect and happily married to Crystal, James was a teacher same as Denise and Ryouma was also pursuing his chosen career same as Ayase and then, Kuya Kei was now married and they will be having their first baby soon while our grandfather have retired and currently enjoying his vacation at America.
We are all now successful at our chosen career, contended and happily living with our love ones.
My life was like a storm, problems came like a rain it was dark and cold. I was hiding and running from it but as I face it, rain slowly stops and you'll see a beautiful rainbow in the sky.
I tried to run away and avoid it to protect myself but because of a certain persons who was there for me I've got a strength to face my past and accept everything thus a beautiful rainbow showed my way and light my life, a rainbow that gives color and joy to my life.
Running away from problems won't change anything instead accepting and facing your problems will show and gave a brighter and better day for you.
------- THE END --------
>>> Sa mga readers na nagbasa nito, sa mga nag tyaga na basahin ito, maraming salamat!!!
MARAMING MARAMING SALAMAT!!!
Alam ko naman na hindi ito kasing ganda at excitng tulad ng ibang mga kwento na meron ditoat alam ko rin naman na hindi ako magaling na writer but still THANK YOU for reading this.... Sana ay nagustuhan at naaliw ko kayo.