Julienne's Point of View
I don't know where plano niya akong dalhin but one thing is clear for me now, masaya ako that I'm running away from this place, habang nagtatakbo kami, which is dahil kasi iyon pinigilan ako ng mga brothers ko, nakikita ko ang mga tinginan ng mga tao samin na nagtataka.
Julienne Riley Lee, for the first time you're running away, for the first time na iyong hanggang sa isip ko binabalak na umalis everytime na nangyayari iyon ang nagawa ko na, but I know I will be in big trouble mamaya sa house. Gee.
When I realize na nasa parking lot na kami ay we stopped while catching our breaths, "Hoo! That was a nice one," and napasandal siya sa door ng kotse niya at pinunasan ang sarili niyang pawis gamit ang kaliwang arms niya.
Ako? I'm just standing sa harap niya and smiling at him, I'm just really happy and when napansin niya iyon napatitig siya sakin and ngumiti rin, "Why are you looking at me like that baby? Na iinlove ka na ba sakin?", sabay pogi sign pa niya and I just laughed at him.
Ngumiti ulit ako sa kanya after ko tumawa, "Yep! I think I'm inlove with you na Pervy! Hahaha," and I gulo his hair, but then nakita ko na tumahimik siya and napaiwas ng tingin, I saw his cheeks na namumula that made me chuckle, "Namumula ka dyan Pervy? I meant as my friend, I think you can be my friend na, thanks for saving me earlier," and this time I smile genuinely.
Napangiti naman siya agad and sumimangot bigla, "Masakit 'yan baby ah? Are you friendzoning me right now? Nag effort ako kanina akala ko maiinlove ka na sakin pero 'yon pala napasok ako sa friendzone damn," and napahawak naman siya sa chest niya na para talagang nasasaktan kaya piningot ko ilong ni pervy.
"Julienne! Come back here! Di pa tayo tapos doon!"
Napatingin kami agad sa likod na papunta na si kuya Justin dito kaya agad akong tumingin kay Pervy and nag smirk lang siya and agad akong pinag-open ng door ng kotse niya, I saw him na dali-daling pumasok sa kabila and he started the engine as soon as he got inside.
We ended up laughing habang napatingin kay kuya sa side mirror na after a long run ay huminto na kakahabol samin.
_____________
We ended up having a dinner sa rooftop ng company ng family ni Pervy and since anak siya ng may ari nakapasok kami kahit na it's almost 10 PM.
Before that we ordered pizza, burger with fries and wine, I don't care about diet na talaga, I mean since kailan pa naging ang problema ang diet sakin? Hahaha, I don't know. I just want to break free and not to be bound by rules kahit ngayong gabi lang.
Naglatag kami ng cloth sa sahig and pinwesto na ang mga pagkain and sadly parang limited lang iyong mga stars na nakikita namin today, I don't know why but sana naman hindi uulan, well, I don't mind.
"Do you know what Pervy?", tumingin ako sa kanya saglit while we're nakahiga and tumingin ulit sa sky, "They always hurt me with dagger words, and I always think about escaping pero di ko magawa because it will only add sa problema ko, but escaping with you," tumingin ulit ako sa kanya and he looks at me too, I smiled, "I felt like all the weight has been removed, I felt like nakahinga ako like it's the first time,"
He's just looking at me, and siguro that's why limitado ang stars ngayon, kinuha ata ng mga eyes ni Pervy yung iba eh, and I felt like I can stare at it forever, but then before pa mauwi sa kissing scene ang moment na iyon tumigin ulit ako sa sky, "Thank you Pervy, thank you for everything," and I just smile without looking at him.
"Wag ka namang umiyak baby," bigla niyang sabi kaya agad naman akong napatingin sa kanya na nagtataka and binatukan siya.
Ang kapal niya talaga, "Baliw! I didn't cry ano, kanina lang ako naiiyak," sabi ko kaya napatawa nalang ako, nakita ko na bigla na naman niyang hinawakan ang mukha niya.
Hindi na ako tumingin sa kanya ng may naramdaman ako na parang cold sa arms ko and when I took a glance of it ay tubig pala ito hanggang sa sunod sunod na ang pagbuhos ng ulan, "Pervy!", tinignan ko siya with a shock face pero siya nakangiti lang at naka-face sa langit.
Oh my goodness! Basang basa na ako and I'm still wearing a gown, napatayo ako and kinuha ko ang cloth na ginamit namin so agad namang tumayo si Pervy pero di man lang siya nag-panic instead kinuha niya iyong cloth and cinover ako with it, "I'll just stay here, you go down stairs para hindi ka magkasakit, I think we have extra clothes sa ibabang floor nitong rooftop, just use them," and he smiled and I saw him wore out his coat and pinatong naman sakin.
Napatingin ako sa kanya, "What about you? Ikaw ang magkakasakit niyan! May class pa tayo Pervy!", sermon ko sa kanya and he's not even bothered with it and pinat lang ang head ko. Nakikita ko pa nga na wala nang space sa suot niya na hindi basa.
He smiled once again, "I just want to stay here, the night's so beautiful," and napatingin naman ako sa kanyang tinitignan, yes it is indeed beautiful kahit umuulan, those city lights, the sound of the rain, wow.
"Sige na umalis ka na, lalagnatin ka pa. I can handle myself, I'm the Ryan--- ah, you're Ryan Yoshihara," and he even winked and push me a little kaya tumalikod na ako pero gusto ko pa rin siyang tignan.
He's somehow different, a little different, from the playful Pervy I know, maybe gusto lang talaga niya ang rain, I look up at the skies and the rain just keeps on landing on my face and it feels so good. I hate rains kapag may lakad ako, but now?
Tumingin ako kay Pervy na nakatingala pa rin sa langit, and bigla nalang akong nabigyan ng light bulb kinuha ko ang phone ko and ang speaker and iyon ang cinover ko with the cloth and his coat and I play the music "Paris in the Rain", I like this song.