Chapter 89: Bastos
"Dalian mo at umalis ka na rito," sabi ni Huo Mian nang sumilip siya sa pagitan ng kanyang mga daliri at napansing walang balak umalis si Qin Chu.
"Naglalakad ka dito ng hubad sa kasagsagan ng araw… sigurado ka bang hindi mo ako inaakit?" tumawa ng bahaya si Qin Chu habang hindi inaalis ang tingin sa katawan ni Huo Mian.
"Hindi ko alam na nasa bahay ka. Sinong makapagsasabing nasa bahay ka ng ganitong oras! Wala ka bang pasok?" galit na pagkakasabi ni Huo Mian habang itinuturo si Qin Chu. Ang kanyang mukha ay puno ng inis.
Nanatiling tahimik lang si Qin Chu habang sinusundan ang kurba ng katawan ni Huo Mian mula taas hanggang baba.
"Bastos ka!"
Pakiramdam ni Huo Mian ay nailantad na ang lahat sa kanya. Tinulak niya si Qin Chu at tumakbo papunta sa kwarto.
"Mrs. Qin. legal mo na akong asawa, okay?" hindi mapigilang sabihin ni Qin Chu sa kanyang sarili.
- Sa kwarto -
Ayaw umalis ni Huo Mian sa kwarto pagkatapos niya magbihis.
Hindi niya alam kung paano haharapin si Qin Chu, sobrang nahihiya siya…
At bakit siya naniwala sa isang walang kwentang biro at tinakpan ang kanyang mukha?
Dalawa lamang silang tao sa bahay, at sa pagtatangkang takpan ang kanyang mukha, nailantad lalo ng buo ang kanyang katawan. Tinukoy pa ni Qin Chu na mali ang naisip niyang pagtakip sa kanyang mukha.
Kung malalaman ni Zhu Lingling ang tungkol dito, tiyak na tatanungin nito ang kanyang status bilang henyo na may IQ na 130.
Pakiramdam niya nakalimutan na ng utak niya kung paano gumana ng maayos simula noong nakaraang pitong taon…
At ang pinakaimportante, akala ni Huo Mian ay nasa trabaho si Qin Chu.
Hindi ba dapat ang president ng GK ay palaging abala? Bakit siya nasa bahay at nagpapahinga sa kalagitnaan ng araw?
At hindi pa sabado at linggo…
Wala bang makapagsasabi sa kanya kung ano ang nangyayari?
Sa totoo lang, dapat ay nasa trabaho si Qin Chu ngayong araw, pero nag-aalala siya na baka gumising si Huo Mian nang walang pagkain.
Kaya napagdesisyunan niyang magtrabaho mula sa bahay sa pamamagitan ng telecommunications at kakalinis lamang niya ng kanyang email inbox nang mapansin na tanghali na.
Ang akala niya, magigising palang si Huo Mian kaya umalis siya mula sa study.
Wala siyang ideya na makakakita siya ng isang kawili-wiling eksena.
Totoong may nangyari na sa kanila seven years ago, pero hindi ito gaano kagandang experience dahil pareho silang bata pa at wala pang alam.
Ngayon, pareho na silang matanda at kasal na ng ilang araw. Ngunit, hindi pa rin sila nakakatulog ng magkasama sa isang kama.
Ngayong nangyari na ito, mas mahihiya sila sa isa't isa, lalo na si Huo Mian, syempre.
Ngunit para kay Qin Chu, ang nangyaring ito ay maganda. Ngayon lang niya nalaman kung gaano kakurba ang katawan ni Huo Mian.
Hindi niya inakala na ang payat at walang-lamang si Huo Mian ay may mga kurba sa tamang lugar.
Sa sandaling iyon, gusto niyang sugurin siya at hayaan siyang magmakaawa sa kanya.
Pero alam niyang hindi ito ang tamang oras, at kapag ginawa niya ito, matatakot siya.
Naghintay si Qin Chu sa sala pero hindi pa rin lumalabas si Huo Mian. Naisip niya na baka nahihiya ito.
"Uy, magtatago ka na lang ba diyan sa kwarto mo habang-buhay?" umakyat siya at kumatok sa pintuan ng kwarto nito.
"Umalis ka! Lalabas lang ako kapag wala ka na."
"Kahit na umalis pa ako hindi nito mababago ang katotohanan na nakita ko na ang lahat," ngumisi si Qin Chu.
"Huwag ka nang magsalita," tinakpan ni Huo Mian ang kanyang namumulang mukha.
"So, wala kang plano kumain ng tanghalian kasama ako?"
"Hindi ba dapat ay nasa trabaho ka ngayon?" tanong ni Huo Mian sa likod ng pinto.
"Dito lang ako sa bahay buong araw, kaya walang point para magtago ka pa."
"Bakit ang sama ng ugali mo!" pagalit na sabi ni Huo Mian.
"Masama ang ugali ko kung magtatago ako ng camera sa paliguan, hindi ba?" sabi ni Qin Chu.
Walang masabi si Huo Mian.
"Tara na, kumain na tayo."
"Ayaw ko."
"Sige, kung patuloy ang pagiging matigas ng ulo mo, tatawagan ko si Wu Zhongxing at sasabihin na ang aking asawa ay hindi na makakabalik sa trabaho, at may plano nang magtago sa kwarto niya habang-buhay," sabi ni Qin Chu habang nagkukunwaring paalis.
"Tigil! Sino ka para pakialaman ang trabaho ko!" binuksan kaagad ni Huo Mian ang pinto.
"Buti at lumabas ka na. Tara, kumain na tayo. Gutom na ako," sabi ni Qin Chu habang pababa na ng hagdan.
Suot na Huo Mian ang isang beige na sportswear at ang kanyang basang buhok ay nakalagay sa kanyang mga balikat.
Ang kanyang suot ay nagpabata sa kanya, na parang isang high school student.
-Sa loob ng Maybach -
Tinitigan siya ni Qin Chu ng ilang sandali. Ang kanyang mga mata ay nagpapakita ng kaunting pagkaamo na mahirap makita.
"Anong tinitingnan mo? Hindi ka pa ba nakakakita ng magandang babae noon?" sabi ni Huo Mian at sinadyang umiiwas ng tingin sa mga mata ni Qin Chu.