Nakatitig lang siya rito, na para bang hindi siya nangangalay at nagmamadali,
hanggang sa mamatay na ang mga ilaw nito. Pagkalipas ng halos limang
minuto, nakita niya si Xu Jiamu na lumabas ng Xu Enterprise.
Sinalubong ito ng security, na nagbigay ng susi ng sasakyan nito at nagbukas
ng pintuan ng driver's seat. Hindi nagtagal, umalis rin ito kaagad.
Medyo mabilis itong magpatakbo pero kahit nakalayo na ito, nakatitig pa rin si
Song Xiangsi sa direksyon ng dinaanan nito hanggang sa biglang mag'ring ang
kanyang phone.
Tinawagan lang siya ni Jiang Licheng para magtanong kung bakit hindi pa siya
nakakauwi.
Pagkaputol ng tawag, sinilip niya ang oras: fifteen minutes matapos mag alas
dose ng madaling araw… Ibig sabihin, dalawang oras na pala siyang nakatayo,
at sa tagal 'nun, sampung segundo niya lang nakita si Xu Jiamu at sa malayo
pa.
Labintatlong oras nalang at babalik na siya sa America…
Kaya kahit sa ganung paraan niya lang ito nakita, masaya na siya, sobrang
saya….
-
Ilang minuto nalang bago mag'ala una ng madaling araw noong nakauwi si
Song Xiangsi sa Su Yuan apartment. Noong oras na 'yun, nakatulog na si
Jiang Licheng sa sofa kakaantay sakanya, at nang sandaling buksan nito ang
pintuan, biglang kumunot ang noo nito, na para bang nagtataka kung bakit
mukhang sobra siyang pagod. "Bakit ngayon ka lang umuwi?"
"Wala lang." Bago ang lahat, dumiretso muna siya sa kwarto para silipin si
Little Red Bean, at nang masiguradong mahimbing na itong natutulog, doon
lang siya muling humarap kay Jiang Licheng. "Pasensya na talaga kung
matagal kang nagbantay kay Little Red Bean ngayong araw."
"Okay lang." Dahil nakauwi na si Song Xiangsi, dali-daling kinuha ni Jiang
Lichen ang kanyang jacket at naglakad papunta sa pintuan para magpalit ng
sapatos, pero bago siya lumabas, muli siyang humarap kay Song Xiangsi.
"Nakapagempake na ba kayo?"
"Oo."
"Oh pano… sunduin ko nalang kayo ng alas onse."
Pagkalabas ni Jiang Licheng, humiga si Song Xiangsi sa sofa. Nakatitig lang
siya sa mga ilaw sa labas ng bintana, at halos hindi niya maramdaman ang
kanyang katawan sa sobrang bigat ng puso niya.
-
Hindi masyadong nakatulog si Song Xiangsi noong gabing 'yun, at kinabukasan
naman bago palang mag'alas siyete ay gising na si Little Red Bean, kaya
maaga silang nag'umagahan at naglaro sandali, bago siya magempake.
Halos isang buwan lang siya sa China, pero sa dami ng mga pinamili niya para
sakanya at para kay Little Red Bean, dumami ng limang beses ang mga gamit
nila, kaya sa kabuuhan, tatlong maleta ang napuno niya.
Pagsapit ng alas onse, kagaya ng pangako, dumating si Jiang Licheng. Ibinaba
muna nito ang mga maleta, at matapos siguraduhing wala ng naiwan, bumalik
ito para buhatin naman si Little Red Bean.
Patay na oras silang bumyahe kaya eleven forty palang ay nakarating na sila
sa airport. Agad nilang chineck in ang mga bagahe nila, at pagkalagpas ng
security check, ibinigay na sakanila ang mga ticket, pero nang matanggap ito
ni Song Xiangsi, bigla siyang natigilan, na para bang may gumugulo sakanya.
"Xiangsi? Xiangsi?" Nang makitang nakatulala si Song Xiangsi, hindi napigilan
ni Jiang Licheng na tapikin ang kaibigan, "Anong iniisip mo?"
Dahil dito, biglang nahimasmasan si Song Xiangsi. Dali-dali siyang umiling at
ibinigay ang kanyang passport, ID, at plane ticket.
-
Mula kahapon, ang madaldal na Little Rice Cake ay biglang ayaw nalang
magsalita at lagi lang nakasalumbaba. Hindi rin ito kumain ng gabihan, at
gusto lang nitong maglaro sa playroom. Dahil dito, sobrang kinabahan si Qiao
Anhao, at sa tulong ni Madam Chen sinubukan nilang suyuin ito, pero kahit
anong gawin nila ay hindi talaga sila pinapansin nito at naglalaro lang ng Lego.
Kinabukasan, kagaya ng nakasanayan, maagang gumising si Little Rice Cake,
at kumatok sa kwarto nina Lu Jinnian at Qiao Anhao para magpatulong sa
paghahanda papasok sa school.