Nagkasundo ang magpinsan na wag ng pagusapan ang mga malulungkot na
nangyari kaya sa tuwing bumibisita si Qiao Anhao, palagi lang silang
nagkwekwentuhan ng masasaya mga bagay, kagaya ng ginagawa nila dati. At
noong minsang may nakakita sakanilang isang nurse, palihim nitong pinuri si
Auntie Qiao sa sobrang ganda ng samahan nila.
Sa totoo lang, wala naman talagang sinuman ang pwedeng magsabi kung
tama o mali ang isang bagay.
Dahil sa mundong ito, walang tao na maituturing na sobrang bait o sobrang
sama at kadalasan, kaya lang naman nagagawa ng tao na magpatawad ay
dahil sa pagmamahal.
-
Sa sobrang bilis ng paglipas ng mga araw, hindi nila namalayan na dumating
na araw na pinakahihintay nina Qiao Anhao at Lu Jinnian.
Hanggat maari, gusto sana ni Qiao Anhao na iatras ang petsa ng kasal nila
hanggang sa makalabas si Qiao Anxia ng ospital, pero dalawang buwan na
siyang buntis sa kasalukuyan….Unti-unti ng lumalaki ang tyan niya, at kung
iaatras nila ang petsa, siguradong mas lalaki pa ito…Kung magkakaganoon,
siguradong hindi papayag ang Auntie at Uncle niya na isuot niya ang kanyang
wedding gown ng malaki ang tyan at baka pilitin siya ng mga ito na ituloy
nalang pagkatapos niyang manganak… Isa pa, nakapagpadala na sila ng mga
invitation kaya kung bigla nilang papalitan ang petsa, mas magiging abala pa
ito dahil kailangan nilang isa-isahing abisuhan ang mga bisita nila…
Kaya matapos ang matagal na pagdidiskusyon, napagdesisyunan nilang lahat
na ituloy nalang ang kasal sa orihinal na petsa.
Hindi pa rin kayang bumangon ni Qiao Anxia hanggang ngayon kaya hindi siya
pwedeng maging bridesmaid, pero kung siya lang ang masuusunod, gustong
gusto niya talagang dumalo sa kasal ng pinaka mamahal niyang pinsan. Hindi
naman talaga siya pinagbabawalang lumabas, pero dahil masyadong
nagaalala si Chen Yang, nakipagugnayan ito sa isang doktor na pwedeng
sumama sakanila sa kasal para masolusyunan kaagad kung sakanila mang
may mangyari.
-
May ilang pulis na nakabantay sa police station noong dumating si Xu Jiamu
kaya para makapasok, binola-bola niya muna ang mga ito at binigyan ng tig-
iisang sigarilyo para payagan siyang pumasok sa interrogation room.
Sa loob, sumalubong sakanya ang iisang lampara, na patay-sindi, na
nakabukas sa isang gilid at ang umaalingasaw na mapanghing amoy.
Ang taong nakaupo sa likod ng seldang bakal ay si Han Ruchu… Nang marinig
niya ang pagkaluskos ng pintuan, bahagya niyang iniangat ang kanyang ulo
para sumilip. Halos isang linggo palang noong huling beses silang magkita ni
Xu Jiamu, pero kumpara noong araw na 'yun, sobrang laki na ng itinanda niya
na lalo pang nahalata dahil pumuti na ang halos lahat ng hibla ng mga buhok
niya.
Sobrang sama ng pagkakatingin niya kay Xu Jiamu, na hindi nagtagal ay agad
niya ring ibinaling.
Kaya napayuko nalang ito at mahinahong sinabi sa katabi nitong pulis, "Pwede
bang iwanan mo muna kami ng sandali?"
Tumungo naman ang kausap nito at dahan-dahang isinarado ang pintuan.
Sobrang tahimik sa loob ng interrogation room. Pagkalipas ng ilang minuto,
dahan-dahan at punong-puno ng pagdadalawang isip na lumapit si Xu Jiamu
sa selda, at biglang lumuhod.
Pero nang marinig ito ni Han Ruchu, wala pa ring nagbago sa reaksyon niya,
at muli, tinignan niya lang ito ng masama.
"Ma, alam kong ayaw mo akong makita ngayon, pero nandito pa rin ako para
bisitahin ka."
"Baka hindi na pwedeng magkaanak si Xia Xia dahil sa sobrang lala ng
pagkakasaksak mo sakanya.
"Alam ko na inutusan mo si Aunt Yun na maghanap ng abogado, kaya
pinigilan ko siya. Pinuwi ko na siya sa probinsya niya. Si papa naman…nasa
ibang bansa siya ngayon at sabi niya, hindi raw siya pwedeng umuwi ng
basta-basta. Binenta ko na rin yung bahay natin, Ma. At base sa
pagkakaintindi ko sa kaso mo, siguro lalabas na ang magiging hatol sayo sa
makalawa."
Punong-puno ng emosyon at medyo nanginginig ang boses ni Xu Jiamu
habang nagsasalita. "Siguradong mahirap jan sa loob. Matanda ka na, at may
sakit ka pa kaya alagaan mong maigi ang sarili mo ah?"
"Pangako, dadalawin kita ng madalas…Kahit pa ayaw mo akong makita.
"Sana mapagnilayan mo na yung mga ginawa mo. At…at kung pagkalipas ng
labindalawang taon, makalabas ka rito na napagsisihan mo na ang lahat,
tatanggapin kita ulit, Mama."