Lu Jinnian,
Alam kong hindi mo inaasahan ang sulat na 'to, pero wag ka sanang mailang.
May nakadrawing pa na smiley face sa tabi ng salitang 'maiilang', kaya kahit
naguumpisa palang at wala pa siya sa mismong punto ay hindi niya na
napagilang mapangiti.
May kasabihan na ang lahat ng tao sa mundong ito ay nageexist para hanapin ang
kanilang kabiyak, sa tingin ko nakita ko na ang para sa akin, at ikaw yun.
Gulat na gulat si Lu Jinnian nang mabasa niya ang sumunod na linya dahil
parang sobrang pamilyar nito para sakanya, pero kung saan niya narinig, yun
ang hindi niya matandaan.
Biglang kumunot ang kanyang noo at nagpatuloy sa pagbabasa.
Wala akong ibang hinihiling dahil ang gusto ko lang ay ang makasama ka.
Hindi rin ako magaling sa mga salita, pero ang gusto ko lang sanang sabihin ay kahit na
sa susunod na fifty years ay kaya pa rin kitang mahalin kagaya ng pagmamahal ko sayo
ngayon.
Sa mga natitirang araw ng buhay ko, wala na akong mamahalin pang iba ng katulad ng
pagmamahal ko sayo.
Habang patagal ng patagal ay palakas din ng palakas ang kutob niya...
Oo...tama... siguradong narinig niya na ito noon.
Wala kang ideya kung gaano kahirap para sa akin ang lapitan ka mula noong unang
araw na nagkita tayo.
Marami akong pangarap, pero ang lahat ng iyon ay ikaw. Marami akong kahilingan,
pero ang lahat ng iyon ay ang makapiling ka. Marami akong gusto, pero ang lahat ng
iyon ay ang mahalin mo ako.
At sa wakas, naalala niya na! Parehong-pareho ito sa narinig niyang sinasabi ni
Qiao Anhao sa voice recording na binigay sakanya noon ni Qiao Anxia.
At.... sa wakas! Naalala niya na kung saan niya narinig ang mga ito... Sigurado
siya na ito ang mga narinig niyang sinabi ni Qiao Anhao sa voice recorder na
iniwan ni Qiao Anxia sa sasakyan niya noon.
Teka... Anong nangyari?
Bakit yung confession ni Qiao Anhao para kay Xu Jiamu ay biglang naging sulat
para sakanya?
Para sa mundong ito, marahil ay isa ka lang simpleng tao. Pero sa akin, ikaw ang
buong mundo.
For the rest of my life, I will only love you.
Sa ilalim ng sulat ay may dalawang linya ng kanta na nakasulat gamit ang kulay
pink na ballpen: Rainy days aren't the most beautiful / It's the house we hid to
shelter from the rain that is...
Qiao Anhao
Sa likod ng liham ay may nakasulat na petsa na limang taon na ang
nakakalipas.
Ibig sabihin limang taon na ang nakakalipas noong isinulat ito ni Qiao Anhao?
Noong mga panahon na 'yun, abala siya sa pagfifilm ng isa sa mga kauna-
unahan niyang pelikula sa Hangzhou, habang si Qiao Anhao naman ay
nagaaral sa Beijing, at pareho silang malapit ng grumaduate... Hindi pamilyar
sakanya ang eksaktong petsa na nakasulat, pero hinding hindi niya
makakalimutan ang nangyari sampung araw bago ang petsa na ito...
Noong araw na 'yun, bumyahe si Qiao Anhao ng magisa sa Hangzhou at
nanakawan ito ng wallet kaya tinawagan siya nito habang nasa kalagitnaan siya
ng pagfifilm sa Hengdian. Sa sobrang pagaalala, hindi niya inalintana ang layo
at lakas ng ulam mapuntahan lang ito kaagad... Yun din ang pinaka unang
beses na natulog sila sa iisang kwarto ng magkasama kaya sinamantala niya
ang pagkakataon na palihim itong halikan... at yun din ang gabi na pinangako
niya rito at sa sarili niya na sa oras na matapos na ang pagfifilm niya ay
manliligaw na siya dahil alam niya noong mga panahon na may kakayahan na
siya sa pinansyal dahil naguumpisa ng makilala ng buong China ang pangalan
niya bilang isang aktor.
Ibig sabihin... sinulat ito ni Qiao Anhao sampung araw bago ang gabing 'yun...
Hindi niya inaasahan na may mga ganitong rebelasyon siyang mababasa kaya
para kumpirmahin, nilapit niya ang papel sa mukha niya para titigan ito ng mas
malapitan.
Tandang tanda niya na sinabi ni Qiao Anhao sa bandang dulo ng recording:
"For the rest of my life, I will love you the most."
Na sinagot naman ni Xu Jiamu:"For the rest of my life, I will only love you."
Ha?! Bakit naman sa lahat ng isusulat ni Qiao Anhao sa love letter nito para
sakanya ay yung naging sagot pa talaga ni Xu Jiamu rito?
Teka... Ano ba talagang nangyayari?