Naalala ni Lu Jinnian na pinatawag niya itoc. Gusto niya linawin na walang na mamagitan sa kanila ni Qiao Anxia pero dahil hindi sila totoong may relasyon o mag-asawa, walang dahilan para gawin niya ito.
Matagal siyang tumahimik, iniisip ang pwedeng dahilan. Sa bandang huli, nagtanong siya, "Ikaw? Walang ka bang gustong itanong sa akin?"
Ito ang nagpatawag sa kanya at gusto niya tanongin siya... Nagtaka si Qiao Anhao sa tanong. Umiling siya at nagtanong, "Ano ang tatanungin ko?"
Naisip ni Lu Jinnian hindi naintindihan ni Qiao Anhao ang kanyang pahiwatig, "Kaninang hapon ng kumain tayo ng Tanghalian kasama si Qiao Anxia, wala ka bang gustong tanongin sa akin?"
Nalungkot si Qiao Anhao ng mabanggit si Qiao Anxia na kanina lang ay buhay dahil sa pagkain ni Lu Jinnian at tingin ang ulan. Tinignan niya ang bintana ng tahimik.
Naghintay si Lu Jinnian sa kanya, hinintay magsalita si Qiao Anhao pero matapos ng mahabang panahon, at nilamon siya ng pagkabigo.
Ano ba ang inaasahan niyang tinanong niya ito? isipin ang mga bagay na sinabi sa kanya ni Qiao Anxia tungkol sa kanilang dalawa?
Kahit sino ang babaeng kasama niya o pangyayari sa kanya. Lagi itong kakaiba kaya bakit siya iisipin nito ngayon?
Kita ang lungkot sa mata ni Lu Jinnian. Hindi niya maiwasan na matawag at maasar. Sinabi niya, "Ako at si Qiao Anxia..."
Nang maranig ni Qiao Anhao ang pangalan ni Qiao Anxia. Hindi niya maiwasan na matakot na baka silang dalawa na. Humigpit ang kanyang kamao, inunahan niya na it, "Ang kapatid ko ang napili mo, maganda siya, maganda pinanggalingan, wala masama tungkol sa kanya..."
Bago niya matapos ang sasabihin, nag-utos sa kanya si Lu Jinnian, "Pumunta ka sa banyo at maligo."