Kita sa tingin ni Lu Jinnian ang pagmamahal at emosyon sa kanyang halik. Hinawakan niya ng 2 beses ang mukha ni Qiao Anhao.
Walang bakas ng pagiging mailap si Lu Jinnian tanging matindinding pagmamahal.
Maingat na hinawakan ni Lu Jinnian ang mukha ni Qiao Anhao na parang kayamanan na kailangan protektahan, ang dahilan kung bakit siya nabubuhay. Nagsalita ng lasing si Lu Jinnian.
"Alam mo...ang simpleng ngiti mo. Ang bumubuhay sa mundo ko."
-
Matapos ang kiss scene, ang confession scene na. Dapat may putol ito pero tinuloy nito ni Lu Jinnian hanggang doon. Namangha ang lahat at ang direktor, sumenyas ang direktor ng tahimik at tinuon ang mata sa monitor ng puno ng sabik.
Wala na ito sa script. Sinong mag-aakala na dami ng NG, sa huli lalong gumanda ang acting ni Lu Jinnian at nag-improvise pa siya!
-
Ang magandang boses ni Lu Jinnian kasabay ng madamdamin linya ay direkta sa puso ni Qiao Anhao. Unti-unti siyang mabighani.
Ang mukha ni Lu Jinnian ay mukhang malambing. Tinignan niya si Qiao Anhao ng mahabang panahon, dahan-dahan na kumuha. Binulong ng mabagal ang mga salitang maraming taon na niyang gustong sabihin, "Naging pinakamasaya mga taon ko dahil sayo, kaya..."
Matapos niyang sabihin iyon, bahagya pinatong niya ang kilay niya sa noo ni Qiao Anhao. Tumigil siya sandali at tumingin sa mata niya. Ang kanyang sinabi ay may lungkot at sakit.
"Huwag mo akong iwan ulit, okay?"
54
Nagdagdag ng 2 salita si Lu Jinnian sa puso niya - Qiao Qiao...
Ang sinabi niya ay para sa kanya pero gantong paraan pwede sabihin.
Ang totoo ang gusto niyang sabihin - Masaya lang ako kapag kasama kita sa buhay ko.
Tulala si Qiao Anhao at bahagya nalimutan nasa filming sila. Isa itong panaginip para sa kanya.
Parehas silang hindi gumalaw. Hanggang sa sinabi ng direktor na tutuok sa monitor, pa-sigaw na sinabi sa microphone, "Done!"
Pinuri niya ito, "Maganda! Ang ganda ng eksena!"