Sa ika-lawang araw matapos ang kaarawan ni Qu Xin Rui, isang grupo ng mga tao ang nagtipon tipon sa
labas ng Heavenly Cloud Chambers ng bukang liwayway. Lahat sila ay babae at magkakaiba ang kanilang
hitsura, nakasuot ng iba't ibang kasuotan, ngunit ang kanilang mga mukha, ay puno ng kalungkutan.
Lahat sila ay nakatayo sa labas ng Heavenly Cloud Chambers, mga mata nila naka tingin na mayhalong
lungkot at pananabik sa kanilang mga pamilya na nagpadala sa kanila, walang alam kung kailan nila ulit
makikita ang bawa't isa.
May mga tao na lumabas galing sa loob ng Heavenly Cloud Chambers at mayroong sampung kabayo na
may karuwahe ang tumigil sa labas. Ang mga lalaki galing sa Heavenly Cloud Chambers ay minadaling
pinapasok sa karuwahe ang mga babae, tuluyang naputol ang pananabik ng kanilang mga isipan.
Habang ang gulong ng karuwahe ay umabante, lahat ng tao na nagtipon palibot ng Heavenly Cloud
Chamber ay walang magawa kundi panuorin ang kanilang mga asawa at anak na dahan dahang inilalayo
sa kanila, at kahit gaano nila hindi gusto ang nararanasan, wala silang magagawa ukol dito.
Sampung kabayong may karuwahe ang dumating sa lagusan papasok ng Thousand Beast City habang
dahan dahan silang dumarating galing sa kabundukan. Dinaanan nila ang maliit na bayan ng Thousand
Beast City.
"Tignan niyo! Nandito na sila." Isang batang nakabihis ng simple ang nagsalita at tinapik ang kaniyang
kasama.
Ang isang bata na kumakain ay inikot ang kaniyang ulo at tumingin sa maliit na bintana, at nakita niya
ang sunod sunod na karuwahe ng kabayo.
"Tagabantay, sa iyo na ang barya!" Mabilis na pinunasan ng bata ang kaniyang bibig gamit ang likod ng
kamay, at itinapon ang kapirasong pilak sa lamesa bago umalis kasama ng dalawa niyang kasama.
"Ang kanilang pagdating ay ayon sa ." Saad ni Qiao Chu habang tinititigan ang pila ng mga karuwahe, ang
mga mata niya bahagyang naningkit. Nag-antay sila sa maliit na bayan ng Thousand Beast City ng
matagal at ang kanilang pakay ay nagpakita na.
"Ipagalam ky Brother Hua at sa iba, na hindi na nila kailangan magbantay sa ibang lagusan." Itinuon ni
Qiao Chu ang kaniyang ulo at nagsabi ky Rong Ruo.
Silang lima ay naghiwa-hiwalay at binabantayan ang apat na lagusan ng lungsod ng Thousand Beast City
sa mga bayan malapit sa lagusan at si Qiao Chu ay kasamang nag-aantay dito kasama si Rong Ruo.
Pinakawalan ni Rong Ruo ang Hell Butterflies ng walang ingay at mangilan-ngilan sa mga Hell Butterflies
ay lumipad sa sikat ng araw bago lumipad patungo sa iba't ibang direksyon habang si Qiao Chu at Rong
Ruo ay sinundan ang grupo ng karuwahe, at mabilis na nawala sa kapunuan.
"Ang mga taong iyon ay umalis na." Nagising ng napaka-aga ngayong araw si Xiong Ba. Hindi siya
nagmadaling pumunta at ayusin ang mga bagay sa Fiery Blaze Clan Hall, subalit siya ay pumunta sa
kwarto ni Jun Xie.
Bawat buwan sa oras na ito, ang nakakalungkot na pangyayari at maluhang pamamaalam sa Thousand
Beast City kung saan ang matagal na pagkahiwaly ng pamilya sa bawat meyembro ay magsasamang muli
ng isang maiksing buwan at sapilitang maghihiwalay ulit.
"Young Master Jun. Sigurado ka bang mahahanap natin ang lokasyon kung saan ikinukulong ang mga
tao?" Tanong ni Xiong Ba ky Jun Xie. Matapos dumating sa Thousand Beast City, walang ginawang
hakbang si Jun Xie. Subalit alam niya na ang mga kasamahan ni Jun Xie ay naghiwa-hiwalay bago
pumasok sa lungsod, para paghandaan ang kanilang mga gagawin, hindi maiwasan ni Xiong Ban a hindi
mag-alala ng husto sa mga sandaling iyon.
Kapag hindi sila nagtagumpay sa mga oras na iyon, maghihintay nanaman sila ng isang buong buwan. At
sa loob ng isang dagdag na buwan, hindi nila alm kung ilang problema pa ang lalabas.
Habang desididong amuin ni Qu Xin Rui si Jun Xie, inaasahang mayroong siyang gagawing aksyon.
"Mm." Tumango si Jun Wu Xie, tinanggap niya ng walang reaksyon ng kagaya ng ginagawa niya.
Samantalang si Xiong Ba ay sana dulo na ng kaniyang pagaalala, paikot ikot sa loob ng kwarto ng walang
humpay.
Kung saan nahilo na si Jun Wu Xie.
Natigilan ng sandali si Xiong Ba. "Ito….. Hindi ko mapigilang mag-alala…. Mainam na maayos ito kaagad
bago pa may panibagong problema ang dumating."
"Hindi na kailangan iyan." Saad ni Jun Wu XIe: Magtagumpay man o hindi, ay isang bagay na ikaw o ako
ay hindi na mababago. Ang hangal na Qiao at ng mga kasama niya, wala tayong magagawa kung hindi
ipaubaya sa kanilang mga kamay. Kung saan wala tayong magagawa, bakit naman natin ilalagay sa
pagaalala an gating mga sarili?"
Pag-iisip ng sobra ay hindi maganda. Wari'y kung ang ibang pagpipilian ay nasa loob ng ating kakayanan
ay hindi masama, ngunit kung ang mga bagay bagay ay nasa kamay ng iba, kahit gaano pa kalaki ang
ating pagaalala, walang silbi iyon, kung hindi ay guluhin ang isipan at emosyon natin.