Habang nakikita ang dalawang tao na nilalamon ng pita ng laman, isang bagay sa kaniyang dibdib ang
nagnanais na sumabog, ang kaniyang galit ay labis labis na hindi niya man lamang magawang magsalita.
"Kamahalan….Kamahalan…"
Ang Emperatris at ang Punong Minisgro ay biglaang natauhan, at ang dalawa ay nabalot ng takot. Agad
nilang binitiwan ang isa't isa, hindi na inisip ang kanilang mga nagkalat na damit, naglumuhod ang
dalawa sa Emperador nang may pagkatakot at panginginig.
"Kamahalan….Kamahalan… ang iyong lingkod ay walang sala…" Binanggit niya ito habang ang kaniyang
mukha ay napunta mula sa pagiging pulang-pula sa matinding kasarapan na ninamnam kanina laman,
tungo sa isang maputlang kulay na animo'y pumanaw.
Ang Punong Ministro na nakaluhod at ang ulo ay nakatungo lamang sa lupa, nanginginig sa matinding
pagkatakot, hindi man lamang makagalaw dahil sa takot para sa kaniyang buhay.
Ni minsan ay hindi nila naisip na ang Emperador ay bubungad sa kanila, at matutuklasan ang kanilang
madilim na lihim.
"Mga walang hiya! Kayong mga immoral! Papatayin ko kayong dalawa! Papatayin ko kayo!" Ang
mukhang ng emperador ay halos mangitim, ang mga mata'y pulang pula, at ang mga ugat ay
nagpuputukan dahil sa pagpupuyos ng galit
Ang Emperatris ay nagpapalahaw sa matinding pagiyak. Nasisiguro niyang tinalaga niya ang kaniyang
pinaka pinagkakatiwalaang alalay upang siya ay bigyang babala kung may ano mang panyayari, ngunit
walang nakapag sabi sa kaniya ng pagdating ng Emperador.
Lingid sa kaniyang kaalaman, ang lahat ng kaniyang mga alalay ay pinatulog at ikinulong sa pinakadulong
mga kwarto, kaya't walang nakapag sabi ng pagdating ng Emperador.
Tumingala si Lei Chen sa Emperador na sumasabog ang galit, na parang susuka na ng dugo sa sobrang
sama ng loob. Alam ni Lei Chen na naguumpisa palang ang palabas, at nasisiguro niyang ang Emperatris
at ang Punong Minisistro ay sasapit na sa kanilang katapusan. Dahil sa kanilang pagkahuli na mismong
Emperador pa ang nakamalas, walang nang patutunguhan ang dalawa kundi ang kamatayan.
Ama! Ama, huminahon ka! Pagpapanggap ni Lei Chen na animo'y nagaalala para sa Emperador.
Pinalis naman ng Emperador si Lei Chen ng may matinding galit!
Bumagsak si Lei Chen ng may malakas na pagkalabog sa paanan ng Emperador, nagmamakaawa, "Ama,
kahit na si Ina ay nagkasala, ang ikaapat kong kapatid ay…"
Isa malakas na paglagpak ang narinig!
Inilapat ng malalim ng Emperador ang palad sa pagmumukha ni Lei Chen at sinampal niya ito ng buong
lakas.
"Wag mong binabanggit ang bastardo na yon sa akin!"
Unti-unting nagising si Lei Fan at bumangon mula sa kaniyang pagkalason. Siya ay nagising ng malakas
na pagmumura ng Emperador. Siya ay bumangon na halos wala sa tamang ulirat. Parang kidlat na
tumama sa kaniyang isipan ang nangyari nang matanaw niya ang Emperatris at ang Punong Ministro na
nakaluhod sa harap na Emperador.
"Ama, Ama…" Nanginginig na parang dahong iniihip ng hangin si Lei Fan habang siya ay tumitingin sa
nagpupuyos na ama. BIgla siyang nakaramdam ng pagkahilo sa nakita.
"Ikaw na bastardo, sino ang nagpahintulot sa iyo na ako ay tawaging Ama?" Nagsusumabog sa sama ng
loo bang Emperador habang kaniyang tinitingnan si Lei Fan, habang iniisip ang lahat ng mabuting
idinulot niya sa batang ito, ngunit ang katotohanan pala ay hindi niya ito tunay na anak. Nakaramdam
siya ng matinding pagkasuklam.
Isang matinding kuryente ang dumaloy kay Lei Fan kaya't siya ay napaluhod sa lupa. Ang puso niya ay
napuno ng takot. Wala siyang kamuwang-muwang sa mga nanyayari, ngunit sa pagkakita niya sa
Emperatris at Punong Ministro na walang mga saplot at naglulumuhod sa pagmamakaawa habang
hinaharap ang matinding galit ng Emperador, naintindihan niya ang madilim na sikreto ng dalawa
habang siya walang malay, at ang masahol pa, ang Emperador mismo ang nakadiskubre.
"Ama, ano ang problema? Di mo na ba gustong makasama ang minamahal mong anak?"
Sumagot ang Emperador, "Isa ka lamang bastardo na ipinangangak sa kasalanan ng Emperatris at ng
lecheng ito."
Pinlit kumalma ni Lei Fan sa gitna ng mga pangyayari habang nagsasabi ng mga katagang, "Ama,
paanong hindi mo ako anak? Hindi ba kinikilala ng isang Ama ang mukha ng kaniyang anak? Ama!
Kinalimutan mo na ba ang wangis ni Ina?"