"Ang ingay mo." Sabi ni Jun Wu Xie na nakakunot ang nuo.
"....." Napatahimik bigla si Mo Qian Yuan.
Jun Wu Xie looked up as she retreated her hand from his wrist and happened to meet his gaze.
Pumiglas si Jun Wu Xie sa kapit ni MO Qian Yuan at napatingin sa kanyang mga mata.
"Maraming lason ang naipon sa sistema mo. Matagal tagal ka nang nalason, at kung paguusapan natin ang katawan mo, kaya ko itong pagalingin. Ngunit ang hindi ko kayang malaman ay kung saan nanggaling ang lason na ito. Para tuluyan itong mawala sa sistema mo, kailangan mong malaman kung saan ito nanggagaling para mapigilan ito, kung hindi babalik at babalik ka sa gusot na ito."
Kahit malapit nang mamatay ang lalaking ito, paano pa siya nagkakaroon ng napakaraming isipin? Halos kalahating araw na siya nagsasalita nang walang humpay.
"..." Wala nanaman nasabi si Mo Qian Yuan. Lahat ng mga sinabi niya ay ingay lamang para sa babaeng ito.
Ano ba ang problema nya? Siya naman yung nagutos sakanya na kunin ang trono pero hindi man lang siya interesado kung paano niya ito ginawa?
"Ikaw….."
"Kung paano mo haharapin itong problemang ito, nasasayo na iyon. Doktor lang ako." Tinignan siya ni Jun Xu Wei ng may blankong ekspresyon sa kanyang mukha.
Humalakhak si Mo Qian Yuan.
Iba talaga tong si Jun We Xie! Ilang taon lang siya? Ang bata nya pa pero napakakalmado nya at higit pa duon, ang lalim ng kanyang pagiisip. Oo, tama sya. Kung paano ko haharipin yung problema ko ay problema ko lang. Pag nagtagumpay ako, ang palasyo ng Lin ang magbubunyi at pangangaralang tapat na tagapagsuporta. Kapag nabigo siya, siya lang ang sasalo ng lahat ng kalalabasan ng pagkabigo na ito. Wala naman kasi siyang relasyon sa palasyo ng Lin at kay Jun Wu Xie.
"Jun Wu Xie, you're really smart and can be so cruel at the same time." He laughed wryly.
"Jung Wu Xie, sobrang talino mo at kaya mo rin maging malupit" Natawa siya ng mapanukso.
Tinignan lamang siya ni Jun Wu Xie na walang pagbabago sa kanyang nakakunot na nuo.
"Meow."
[Senyora, nagkamali ata siya ng intindi sayo! Itong mangmang na ito…]
Para kay Little Black, matagal na niyang nakasama si Wu Xie kung kaya't siya ang pinaka-nakakaintindi dito. Alam niyang walang ibang ibig sabihin si Wu Xie sa kanyang mga salita. Wala siyang binabalak na iba tulad ng kung ano ang iniisip ng tangang prinsipe na iyon. Ang ibig lamang niya sabihin na mas mabuting ang prinsipe ang humawak sa mga bagay na ito dahil siya ang may karanasan dito. Ang kailangan niya lang gawin ay pagalingin ang prinsipe para ito'y mapabuti ang lagay at makalaban ng maayos.
Ang prinsipeng tagapagmana na pinalaki sa magulong Royal Palace kung saan lahat ng masasamang balak ay hindi na bago kung kaya't lumaki siya na handang handa sa mga masasamang balak ng iba.
Sa madaling salita, ang dalawang ito ay nasa magkaibang pagiisip.
Itong di pagkakaintindihan ay nagdulot ng maling impresyon ni Mo Qian Yuan kay Jun Wu Xie na siya ay isang maparaan at sinilang na isang magaling na nakikipagsabwat sa kung kani-kanino hanggang sa hinaharap.
Not wanting Mo Qian Yuan to have any further strange thoughts, Jun Wu Xie rebutted: "Stop talking so much nonsense. If you want to live properly, you'll have to find the source of the poison."
Bago pa magisip ng kung ano ano si Mo Qian Yuan, nagsalita na si Jun Wu Xie "Tumigil ka na sa pagsasalita ng kung ano ano dyan. Kung gusto mo mabuhay ng matiwasay, kailangan mong malaman kung saan nanggagaling yung lason."
Mo Qian Yuan sighed softly: "Truth be told, when my body was getting weaker by the day, I had also faintly guessed that I may have been poisoned. In fact, only after you asked me last night was when I finally confirmed my suspicion. I do not know the source of the poison as well." He smiled bitterly, if he knew what the source was, he wouldn't let himself be in such a dire situation.
May inabot si Jun Wu Xie na maliit na porselanang bote kay Mo Qian Yuan. "Nalason ka ng wheat night flower. Inumin mo ito, at kung magkaroon ka man ng kahit na anong pagkadikit sa katas ng bulaklak na ito, magkakaroon ka ng reaksyon." Para malaman ang pinaggalingan ng lason ay isang larong pambata laman para kay Wu Xie dahil alam niya naman ang metodo kung paano, pero hindi niya ito gustong gamitin.
Dahil...
Nabanggit niya nuon na masyado itong kadiri!
Ayaw niyang maranasan ito.
Nakumbinsi ni Jun Wu Xie si Mo Qian Yuan na inumin ang laman ng bote at nagawa niya ito nang ilang lagok lamang. Pagkatapos, madalian siyang tumayo at naghanap sa silid ng masinsin.
Naghanap ng maigi si Mo Qian Yuan at wala naman siyang makitang kaduda-duda. DInaanan niya lahat ng sulok ng silid.
Wala parin nakita.
Ang marangal na prinsipe ay parang dagang naghahanap ng maliit na pagkain sa kanyang silid. Walang nasabi si Jun Wu Xie.
Dapat bang sinabi nya na ang katas ng wheat night flower ay hindi pwedeng mailantad ng matagal, kung kaya't hindi niya basta basta mahahanap yung mga bagay na kanyang hinahanap?
Habang nakatingin sa Prinsipeng abala sa paghahanap sa kanyang mga damit at pagsuri dito ng isa-isa, nagpasya siyang ilihim nalang muna ito.
Ang ehersisyo rin ay makakatulong sa paglinis ng kanyang katawan.
Ah, oo, yun nga.