"bitiwan moko!" Pag piksi ng musmos na prinsesa. Tinulak niya sa tabi ang ang aliping babae, lumuhod siya sa lapag at gumapang pasulong. Nag umpisang mag sihulugan ang mga luha nito sa mukha. Inaabot niya ang mukha at pinunasan at matatag na tumitig sa ama na siya kinakatakutan noong bata pa siya. Ang boses niya ay nanginginig pero sinubukan niya manatili na nakaangat ang pustura niya, "Ama, maaaring bawiin niyo po ang kautusan." Dahan dahang banggit niya.
"Chun'er!" Sigaw ni Zhao Che at napasimangot, "Snong ginagawa mo? Tumigil ka!"
Merong kakaibang ekspresyon sa mukha ng mga tao. Sa malaking Pavillion ng Fang Gui ay isal lamang tunog ng hangin ang maririnig.
"Seventh Brother," ang munting prinsesa ay namumula ang mata na lumingon at tumingi kay Zhao Che, "maaring tulungan mo si Chun'er. Hindi hiniling ni Chun'er na ipakasal siya kanino man. Maaring mag makaawa ka kay Ama mula sa akin."
"Seventh Prince, iaalis mo ang kapatid mo rito."
Napasimangot siZhao Che patungo sa kinalalagyan nito. Mabilis na napapaayag sa huli at tumango ang ulo. Kinuha niya si Zhao Chun'er, "Opo, Kamahalan." Mababang sagot niya.
"Ama!" Sigaw ni Zhao Chun'er. Tumingin siya sa itaas, ang luha niya ay malayang umaagos sa mukha nito. "Maaring tuparin niyo ang kahilingan ko! Mas guhustuhin ko pang mag pakasala sa mga taga timog wasteland, sa dulo ng hilaga o sa hangganang. Nag mamakaawa ako, maaring bawiin niyo ang kautusan!"
"Chun'er,tigilan mo ang kahibangan mo, sumunod ka sa Seventh Brother mo!"
" Ama!" Tinulak ni Zhao Chun'er si Zhao Che sa tabi, lumuhod ito sa lupa at nag mamatigas na nag tumutungo sa lapag ng malakas. Ang tonog ng ulo niya sa pag hahampas ng ulo niya sa lapag ay dumadagundong sa paligid ni pavillion. "Ama, nag mamakaawa ako, bawiin niyo po ang kautusan niyo. Maaaring, maaaring bawiin niyo po ang kautusan…"
Ang Xia Emperor ay hindi man lang tiningnan ang Chun'er Kung hindi binaling niya ang tingin kay Zhao Che. "Seventh Prince!" Pag uutos niya.
Napasimangot si Zhao Che. Ibinababa niya ang ulo niya at pinulot sa lupa siZhao Chun'er at pinalakad patungo sa labasan bg pavillion. Naiaayos na ni Zhao Chun'er ang luha niya habang walang pag tutol. "Ama! Maaring bawiin niyo na po ang kautusan. Ama, hindi po hiniling ni Chun'er na mang pakasal. Ama, nag mamakaawa ako…" pag mamakaawa nito.
Sariwang dugo ang lumabas sa noo ni Zhao Chun'er at umaagos iyon patungo sa puting karpet sa lapag ng pavillion. Nakakagulat na makikita. Ang buong pavillion ay biglang natahimik. Lahat ay naka tingin sa Xia Emperor galing sa gilid ng mga mata at hindi sinubukang tuming sa itaas.
"Si Chun'er ay tunay na anak. Hindi dapat hinagalit ang kamahalan. Pagkatapos nito isa siyang babae kaya hindi niya kayang mawaalay sa kanyang bahay." Isang maharlikang asawa ng Xuan ang nag bitaw ng salita. Ang paligid ay nabuhayan ulit. Ang Scholar Cui galing sa Book Bureau ay nag dagdag, "Ang prinsesa ay nag dadala ng tunay na anak. Ito ay minsan lang makita. Umiiyak sa araw ng kasal ay naghihitawig sa kabitihan nito, katulad ng mga sabi sabi rito."
"Ang kamahalan ay napaka buti, pinapaliguan ng pag mamahal sa mga anak. Bilang ang anak ay aalis sa bahay ay hindi na siya nakikinig sa pantas na salita. Natural na mararamdaman nilabg lungkot."
"Tama nga naman, dapat maging ganoon."
Habang nag mamadali ang mga tao sa pavillion , walang nakukuhang atensyon ang pangalawang pavillion. Tahimik na tumayo si Chu Qiao handang umalis. Nang siya ay tumayo may kamay na humila sa manggas niya. Nakatingin sa baba si Zhuge Yue habang sumisimsim sa kanyang inumin. Nang titigan niya ito ay tumingin sa kanya na may bakas pa ng inumin ang labi na nag bigay ng masamang anyo. Pinunasan ng lalaki ng marahan ang labi at dahan dahan nag salita, "Saan ka pupunta?" Paos na tono.
Naka lahating upo si Chu Qiao at tumapat sa mukha ni Zhuge Yue at ngumiti ng mapang uyam. "Malapit ba kami ng Fourth Master?Lumalagpas ka yata sa hangganan mo?"
Nilapit ng kaonti ang katawan ni Zhuge Yue at ang ilong niyo ay malapit ng dumantay sa mukha ni Chu Qiao. "Hindi pa tapos ang piging. Ang pag alis sa gitna ng kasiyahan ay napaka bastos."
"Ano naman?" Pang uyam na sagot ni Chu Qiao sa malamig na tono.
"Ito ay palasyo ng Xia Empire hindi Qing Shan Court. Kailangan mo bang pumagitna Fourth Master?" Nang matapos niya ang salita ay hinablot niya ang pulsuhan ni Zhuge Yue. Sa malinas na galaw ay lumambot ang pag hahawak sa manggas niya at diniinan ng kamay niya ang kamay nito sa lupa.
Ang maitim na kulay ng mata ni Zhuge Yue ay kumikintab sa likuran. Ngumiti ng payak at nagsalita, "Hindi naman inaasahan ngunit gusto kong pumagitna sa mga buhay ng iba." Ang kamay ni Zhuge Yue ay parang madulas na isda na natanggal sa pag hawak sa manggas ni Chu Qiao. Hinablot niya ulit ang manggas nito.
"Ganon ba? mabilis na taon biglang nag bago ang Master. Lagi kong iniisip na malamig ang taong iyon, walang awang tao at walang ginagawa." Ginamit ni Chu Qiao ang dalawang daliri para maramdaman ang braso nito. Pinindot niya pinaka mahinang parte nito para hadlangan ang galaw ng braso.
"Binola mo pa ko. Sa bagay na malamig ako at walang awa ay tinatanggap ko na natalo mo ko."
Ang dalawa ay nag palit ng suntok sa kanilang mga upuan na nag tatago sa ilalin ng tela ng lamesa. Walang sino man ang nakakapansin. Dahil sa maraming ginagawa sa pangunahing pavillion ay walang na kakapansin sa gilid ng pavillion.
"Haha, anong pinag uusapan niyong dalawa jan? Parehas kayong masaya. Pakinig naman ng ako." Tumalon si Li Ce sa harapan nila at nakangiti.
Tinitigan ni Chu Qiao ng malamig Li Ce. Lumingon siya sa paligid at tuming kay Zhuge Yue na natatawa. "Pupunta lang ako sa palikuran. Fourth Master, gusto mo bang sumama sa akin?"
Nabigla si Zhuge Yue. Hindi niya inaasahan na sasabihin iyon ng isang babae sa harap ng lalaki na gagamiting dahilan. Angmaipap na master ng pamilyang Zhuge ay biglang namula sa kahihiyan.
Tumayo si Chu Qiao na nasisiyahan. Itinaas niya ang kamay para hawakn ang balikat ni Zhuge Yue na maliwalas ang mukha at nag salita ng may ngisi sa labi, "Wag mo kong sundan. Lagi mong ingatan ang katauhan mo. Isa ka sa mga maharlikang tao sa pamilya. Hindi tamang sinusundan ang normal na sibil."
Malutong na tunog ang umalingawngaw sa pangyayaring iyo. Lalong namula ang mukha ni Zhuge Yue na parang sasabog na sa galit. Nang handa na siyang mag salita ay naka alis na si Chu Qiao sa gilid ng pavillion at humalo sa madilim sa labas. Na pansin niya na maraming estranghero ang naka tingin sa kanya. Ang mga mayayaamng dalaga sa kipalang pamilya ay nakatingin na may gulat. Ngunit hindi parin na palitan ang pangyayari sa kanilang mga mata. Ang apat ng batang master ng pamilyang Zhuge ay mataas ang antas ay napag laruan ng mababang sibilyan!
"Kakaibang Pangitain!" Ang Prince Tang ay nakaupo sa gilid at nakatitig na may paghangga.
Biglang na pagtanto ni Zhuge Yue na ang lalaking ay nakakayamot. Umalis siya na may pag digusto at tuming sa mga mananayaw sa pavillion.
Bilang umalis na si Chu Qiao sa pavillion, ang hangin ay ang lumusob sa kanya. Napasimangot siya at lumingon at napansin niya si Li Ce na nakahawak sa sariling roba nito na sumusunod sa kanya at nahihiyang pinag kukuskos ang palad, "Madilim sa labas, hayaan mong samahan kita." Sabi nito.
Napasimangot si Chu Qiao at hindi makapaniwala sa mukha. Umabante ng dalawang lakad si Li Ce na handang dumepensa sa pustura nito. "Hihintayin na lang kita rito sa labas." Sagot naman nito.
"Saan mo gustong mag hintay?" Ang batang babae ang humawak sa kanya na may tamis ng ngiti at hindi mababakasan ng masamang intensyon.
Tumaas ang balahibo ni Li Ce. Nag mamadaling winasawas nito ang kamay at sumagot,"Tatayo lang ako rito at hihintayin kita."
Nakikitaan ang pag hinahon ni Chu Qiao. Tinaas niya ang binti niya at inabot nito ang kamay at hinawakan nito ang ulo ni Li Ce at matamis ang pag ngiti. "Mabuting lalaki."
Napag tanto ni Li Ce na mas nakakatakot kapag ngumingiti kompara sa kapag malamig siya. Matapat na tauhan ni Yan Xun si Chu Qiao. At dahil sa kasal nito ay kailangan nitong pakalmahin ang mga tao at protektahan ang sinuman ang may masamang mag tangka.
Naunang gumalaw sa maliit na daanan sa nasabing palno. Naisip niya sa sarili kung hindi para kay Zhao Chun'er ay marami siyang magagawa para makatakas sa piging na iyon.
Tama lang ang oras. Ang batang babae ay nilagay niya ang daliri sa bibig nito na nag bigay ng tonog na sipol sa kuwago. Ang natatagong pigura sa lungsod ng Zhen Huang, habang nag hihintay ng hudyat sa pag aatake, mabilis na pomosisyon sa kalagitnaan ng kadiliman na kung saan ibinagay ang lubos na pag takpan. Ang batang babae ay malamig ang anyo ng mukha at nag bibigay takot sa ngiti nito. "Zhen Huang, maligayang pag dating sa impyerno."
Ang batang dalaga ay maliksing gumalaw na parang hayop. Mabilis na sumugod sa iskinita. Lumagpas ang hangin sa taengga na parang nag tatago na halimaw sa kadiliman. Hinawakan niya any punterya niya at nag kampo sa loob ng kuwarto ng mensaherong na matatagpuan sa hilagang-timog ng tarangkahan ng Xi An. Ang punterya ay namimilit pit sa higaan ng kama at ang tuktok ng paa ay banayad.
Walang pasubalit na pumasok sa gusali. Bilang isang mensahero ay dapat handa sila kung ano bang nag yayayri, mabilis natinakapan ni Chu Qiao ang kaliwang kamay ang bigbig. Itinaas niya ng dahan dahan ang kanang kamay at tumingin sa lalaki at dinala ito sa huling hantungan sa pag saksak sa leeg. Ito ay isa lamang pag saksak! At walang ano man pag papagandang paraan.
Ang pagdadala sa pag papatay ay napaka simpleng gawain lang.
Mabilis na lumabas ang sugo sa sugat ng leeg ng mensahero. Binitawan na ni Chu Qiao. Ang lalaki ay nag bigay ng nasasakal na tunog galing sa sugat sa leeg na nabuka. Dahan dahan lumabas ang maraming dugo. At ang mata nito ay dahan dahan sumara. Ang mala lawang dugo ay bumuo sa lupa.
Gumamit na tela pantakip si Chu Qiao. Lumingon siya at lumabas, naunang sumulong patungo sa susunod na destinasyon.
Ito ang misyon na nag uugnay sa trabaho niya sa guild ng Da Tong. Nadcdadala sila ng pangil labas man o loob na pag lusob sa Zhen Huang. Sa loob ng dalawang oeras ay nagbigay ng hudyat si Yan Xun, kailangan nila na masira ang sestema ng kapitolyo, at tangalin ang pakikipag usap ng Zhen Huang.
Sa loob ng dalawang oras ayang mamamtay tao na galing sa guild ng Da Tong ay maayos ang resulta. Sapag tingin ng bughaw na apoy na naka lagay sa kalangitan at pag sunod ng kuwago, malakas na napa bunting hininga si Chu Qiao. Nang umupo siya sa lapag ng hardin ay ginamit niya ang daliri para sa pag bakas ng huling hagod. Ang Chinese character ng "Zheng" ay naka ukit sa lupa.
Sa gabing iyon maraming inosente ang nawalan ng buhay. Ang trabaho nila ay kakaiba; hindi sila nag kikita o hindi na kikipag usap noon. Ang misyon dito sa guild ng Da Tong naka lahay sa hustisya sa mainland para ipahikayat ang pagkakaisa sa lipunan, para matigil na ang pang aalipin at sa pag kakapantay pantay. Bukod sa na ikinsidera ang pag impluwensya, at nakatagong kakaibang makapangyarihang angkan sa buong mundo, hindi nila dinala ang walang pag pili ang pag patay.
Tumayo si Chu Qiao. Nang lumingon siya sa paligid ay may nakita siyang mahabang anino na nakatayo sa kadaliman. Ang sinag ng buwan ay sumasalamin sa katawan nito at pinapakita ang maputla at pilak na silweta.
"Magandang paraan." Sagot ng lalaki sa kadiliman sa malamig at mababang boses.
Pangunang gulat ang rumehistro. Kung titingnan si Chu Qiao ay malamig ang harap at tahimik lamang. Gusto niya makita kung meron pa bang naririto.
"Hindi na dapat tingnan. Walang tao rito." Sumulong ng dalawang lakad ang lalaki. Sa ilalim ng buwan ay makikita ang kulay lila na robang suot nito na may pilak na manggas. Napaka gwapo nito ngunit parang dalaga. Ang tingin nito na parang isang yelo. Nag lakad ang lalaki ng dahan dahan patungo at nag salita ng mababang tinig, "Saan ka pupunta? Sino pa ang gusto mong patayin?"