Sa kabayo, may isang babae. Kahit na ang kanyang damit ay marumi at sira ,makikita parin na ang damit ay ginawa sa napakataas na kalidad na materyal. Ang mahabang luntiang damit ay nakatiklop sa
maraming mga leyer na may simpleng disenyo na mga burdadong bulaklak. Ang mga simpleng dekorasyon na ginawa sa damit upang ito ay mag mukhang magarbo ngunit hindi maluho. Ang kanyang itim na buhok na nakakabuhaghag sa kanyang likod, ang babae ay matangkad at payat, na may mahabang binti at maliit na baywang. Mula sa isang sulyap lamang, ang babae ay masasabing may potensyal na maging lubhang maganda. Ngunit ang kagandahan nito ay tila nasa mahinang estado, bilang
siya ay naabaluktot sa ibabaw ng kabayo na parang nahimatay.
"Eh? Mukha syang sleeping beauty!" Ang sabi ng isang tao, kahit na siya ay nakatali, napansin niya parin ang babae. Kaagad ay sumigaw siya, "Babae sa paligid, huwag mo akong ipahiya! Bilisan mo, kalagan mo ako! "
Tiningnan nya ang lalaki, hindi ito igagapos ng basta basta, "Hindi kita pakakawalan!.
Humangin at nilipad ng bahagya ang mahabang buhok ng babae. Sa kanyang matalas na paningin, nakilala ni Li Ce ang babae si Chu Qiao. Mabilis niyang sinabi, . "Qiao Qiao! Halika tulungan mo ako! Ako ito, Li Ce!"
Dahil sa biglaang pagsasalita ay nabulabog ang lugar.Pati na, ang kabayo ay natakot din. Pagkatapos niyang libutin ang tahimik na bundok sa mahabang panahon, biglang may sumigaw at napagkamalan niyang ang tinig ay mula sa isang lobo. Dahil sa pagkabigla ng kabayo napalundag ito at naitaas ang mga paa nito sa unahan. Ang babae sa likod nito ay tumilapon at bumagsak sa lupa. Bago siya tumigil sa paggulong, ang kabayo ay tumakbo na papalayo.
"Ah!" Nagulat si Li Ce, ang mukha niya ay naging maputla at mabilis na sumigaw, "Ano ng tinatayo tayo mo dyan. Dalian ko at iligtas mo na sya ! "
Di-nagtagal, ang mga karwahe ng pamilya Royal Tang ay lumabas mula sa bundok ng Yu Ping.
Mula sa kakahuyan, ang ilang mga nasa katanghaliang-gulang na lalaki ay iniwan ang kanilang mga pwesto ng pagtatago. Lahat sila ay nag bihis ng tila mga tagaputol ng kahoy. Binuksan ng isa ang kanyang bibig at tinawag ang iba, "Pumunta at mag-ulat pabalik kay Haring Luo.Sinubukan ng prinsipe na makatakas sa kanyang kasal nang anim na beses, at mas nakakatawa at binata kaysa sa iminumungkahi ng mga alingawngaw. Ang lahat ay magpapatuloy ayon sa plano. "
"Roger!" Isa sa mga lalaki ay sumagot at pagkatapos ay umalis. Pagkaraan ng ilang sandali, isang itim na pandigmang kabayo
mula sa loob ng kakahuyan ang lumitaw. Mabilis na pinaliko ng lalaking magtotroso ang kabayo at mabilis na umalis at naglaho sa malayo.
Ang dalawang gilid ng kalsada sa bundok ay pinalamutian ng halaman. Ang pagbuhos ng ulan sa nakaraan ilang araw ang nagbigay ng bagong buhay sa lugar na ito. At kasama ang kalsadang ito, pinasok ni Chu Qiao ang Tang Jin, ang sentro ng komersiyo sa buong kontinente. Ang tunay nyang pakay ay hanapin si Yan Xun sa Tang Jing, dahil sa lason ay nahimatay sya sa kanyang kabayo. Sa pamamagitan ng pagkakataong iyon ay narating pa rin niya ang kanyang destinasyon mula sa di magandang pangyayari.
Panahon ng tag-init. Na may kasamang malamig na simoy ng hanging amihan, ang bango ng mga namumulaklak na lotus ay
hinahangin papunta sa mga tore na nakapalibot sa magagandang lawa. Makikita ang dalawang babae nangangalugod na babae malaking tagahanga habang kalahating lumuluhod sa lupa. Sa loob ng ilang parisukat na trays na inilagay sa silid,
Ang bagong tipak ng yelo ay nagpadala ng mga malamig na hangin na nagpababa ng temperatura mula sa init ng panahon. Sa likod ng isang translucent na pulang kurtina, na pinalamutian ng mga makikinang na kristal, ang babae na nakadamit sa isang simpleng dilaw na damit ay maaaring makita na nagtatago sa kama. Ang kanyang buhok ay nakabuhaghag sa kama. Ang isa ay maaaring makita kung paano ang kanyang mga kilay ay bahagyang nabagbag. Ang kutis ay maputla, ngunit hindi ito nakabawas ng kanyang kagandahan. Isang manipis na kumot ng sutla na may malaking burda ng mga rosas ay nakabalot sa kanyang katawan. Ang mga rosas ay may puting kulay, bagaman, sa gitna ng mga tahi, maaaring makita ang ilang mga kulay-pilak na mga hibla na nasa pagitan ng puti. Sa ilalim ng liwanag ng
ang pagtatakda ng araw, ang kulay-pilak na mga hibla ay mukhang dumadaloy na tubig.
Ang babae sa kama ay nagising nang bahagya nang ang kamay ay nagsimulang gumalaw ng paunti unti na tulad ng pakpak ng isang paruparo, ang kanyang mga mata ay kumikislap. Binubuksan niya ang kanyang mga mata, ang kanyang kristal na malinaw na iris ay nagmasid sa paligid. Ang babaeng ito ay walang iba kundi ang Chu Qiao. Sa loob ng segundo na iyon, napabagsak siya na may pagkalito habang panagmamasdan niya ang kanyang paligid, sinusubukan na maunawaan ang kung nasaan siya.
"Oh, ikaw ay gising na!" Ang katulong na babae na nasa 13 hanggang 14 taong gulang lamang. Nang makita niyang nagising na si Chu Qiao, tila masaya siya. Tumalon, tumakbo siya at sumigaw sa mga tao sa labas, "Siya ay nagising!"
"Madam, mahiga ka muna. Darating ang doktor ng imperyo upang suriin ang iyong pulso." Habang sinasabi iyon , ang iba pang katulong na babae ay tumayo at nagsimulang mag-itabing ang isang makapal na tabing upang takpan ang kama nang sa gayon maaaring magpahinga si Chu Qiao ng hindi nag-aalala.
Sa kanyang matatalas na mga mata, agad na napansin ni Chu Qiao na sa kabila ng katotohanan na ang silid ay malamig, pati na ang sahig ay gawa sa mahal na materyal at malamig kapag hinahawakan, nagsalita ang babaeng basang-basa sa pawis, at may ilang mga hibla ng buhok na na humaharang sa kanyang noo. Nanginginig, na tinanong ni Chu Qiao, "Sino ang Madam na tinutukoy mo?"
"Ikaw!" Tumugon ang katulong na babae, na nalilito sa tanong.
Ang mukha ni Chu Qiao ay naging malungkot dahil sa kanyang sitwasyon. Maingat nyang sinuri ang kanyang paligid, at siya nagtanong, "Nasaan itong lugar na ito? Sino ka? Bakit ako nandito?"
Ang nakababatang babae na tagapagsilbi ay lubos na nagulat dahil sa mga tanong, habang siya ay bumubulong ng hindi nararapat na salita . Sa wakas natapos ang nagbulung-bulungan, "Ito ang Imperial Palace. ... ako si Qiu Sui ang inyong lingkod. Madam, ikaw ay dinala pabalik dito sa pamamagitan ng kanyang kadakilaan. "
"Imperial Palace?" Ang pagpapataas ng kilay, biglang naalaala ni Chu Qiao ang isang panaginip kung saan siya nakaharap ang isang tiyak na nakakainis na tao na nakangiti sa kanya kaya nais niyang batuhin.
Hindi ito maaari ....
Itinutulak ang batang babae sa gilid, tumalon siya mula sa kama. Hibawi niya ang mga kurtina, at tumakbo siya.
"Madam! Madam! Ang iyong sapatos!" Nalilitong ang katulong na babae sa kakaibang pangyayari, halos nagsimula siyang sumisigaw habang kinuha niya ang mga sapatos at hinabol ni Chu Qiao. Kitang kita nya mula sa kanyang kinalalagyan ang mapayapang luntiang tubig ng lawa. Sa pag-aangat niya ng kanyang palda, nakita ni Chu Qiao ang makintab na daanan. Mula sa anggulo nito, makikita ang isang anyong tubig, may nakalagay na mga dahon ng lotus, sa loob ng mga dahon ng lotus, sadyang ginawa upang magmukgang makaluma. Ganap na gawa sa di napinturahang redwood, maaaring makita parin ang bakas ng mga puno. Ang maliit na pavilion ay bukas sa lahat ng panig, na nagbibigay ng magandang bentilasyon. Ang mga manipis na belo ay nakabitin sa mga gilid, ay hinahangun na parang nagsasayaw na mga paro paro dahil sa hangin ng gabi.
Sa gitna ng pavilion, isang batang lalaki ang nakahilig sa isa sa mga haligi ng redwood. Nakaupo at ang kanyang mga binti ay bahagyang baluktot, isang pilak na bote ng alak ang nasa tabi ng kanyang kamay. Walang mga tasa, bagaman mayroong ilang mga sariwang binhi ng lotus na nakakalat sa lupa tulad ng mga perlas. Sa kanyang kamay ay isang jade green flute. Hindi siya naglalaro ng plauta at inikot ikot lamang nito ng mabilis sa paligid at nakakatuwa itong panoorin. Ang manipis na ulap mula sa
lawa ay tinatago ang kanyang mukha, at makikita ang kqnyang pulang damit na dinadala ng simoy ng hangin.
"Madam! Madam!" Isang dosenang mga katulong na babae ang nakasunod kay Chu Qiao, bawat isa sa kanila ay may hawak na mga ibang bagay. Mula sa isang sulyap lamang, maaaring makita ang sapatos, balabal, hairpins, atbp. Ang kanilang malambot na tinig na parang tunog ng isang grupo ng ibon na tumatawag sa kanya.
Habang papalapit si Chu Qiao, ang binata ay biglang ngumiti, isang malawak na ngiti. Nakangiti, siya at ang guwapo niya, katulad ng isang pinong larawan. Sa pagkakalagay ng mahabang plauta, binuksan niya ang kanyang mga braso, at nakangiting humarap sa kanya at nagpapahayag, "Halika rito, Qiao Qiao, yakapin mo ko at ipagdiriwang natin ang muli nating pagsasama-sama! "
Sa isang malakas na pag- bayo ni Chu Qiao, sa kanyang dibdib. Sa mismong sandali, may dugong umagos sa kanyang bibig at hinawakan nya ito sa kwelyo at sinabi "Li Ce Ano sa tingin mo ang ginagawa mo ?"
"Ah! Protektahan ang kanyang kadakilaan!"
"Mamamatay-tayo! Protektahan ang kanyang kadakilaan!"
Isang di magandang ingay ang maririnig. Habang umuubo, si Li Ce ay pinigilan ang mga kawal na nagmamadali ng dumating upang siya ay protektahan, upang bale-walain ang sitwasyon. "Huwag kayong mag-alala!
Kahit nagaalaangan , ang mga sundalo ay walang pagpipilian kundi ang sumunod. Matapos umalis ang mga tao, si Li Ce ay tumingin kay Chu Qiao nang may hinanakit, bago nagreklamo, "Qiao Qiao, maaari mo bang hindi sa ganitong paraan mo ipahayag ang iyong damdamin para sa akin? Napakasakit! "
"Ano ang gagawin mo? Bakit mo ako binihag?"
Walang anuman, si Li Ce ay nagbuntong hininga, bago pagtugon, "Qiao Qiao, ganyan ka ba umasta isang taong nagligtas ng iyong buhay? "
Hindi siya nakagalaw, sinabi ni Chu Qiao, "Sabihin ang katotohanan!"
"Iyan ang katotohanan." Si Li Ce nagbuntung hinga muli. "Tumatakas ako sa aking kasal nang makita kitang nahimatay kung hindi ako tumigil para ilagtas ka hindi sana ako mahuhuli at maibabalik dito sa palasyo na aking ama. Qiao Qiao Isinakripisyo ko lahat para sayo pero ito ang igaganti mo sa akin"
Tumingin pa rin sa kanya na may hinala si Chu Qiao, ngunit lumambot ang eks0resyon nito. "Talaga ba?"
Itinaas ni Li Ce ang kanyang kamay at nangako, "Talagang talaga!"
Nag-aalala, iniisip ni Chu Qiao ng mabuti ang sitwasyon at ilan pang sabdali ay niluwagan nya ang pagkakahawak kay Li Ce, at mahinang sinabi, "Patawad."
"Ayos lang!" Sa huli, si Li Ce ay ngumiti at kinubkob ito,nagpatuloy siya habang nakangiti ng malapad, "Ako ay sanay na sa
ang mga magagandang kababaihan na maging malapit sa akin. "Tulad ng sinabi niya na, siya biglang tumalon up at bumalik sa likod ng poste kung saan siya ay nakaupo dati. Kasunod nito, umupo siya sa ang parehong posisyon tulad ng dati, at ang kanyang mukha ay biglang naging mapanglaw. Habang lumilipat, mabilis niyang sinabi "Chu Qiao, Huwag mo kong iwan, sandali lamang ito at matatapos na rin."
Sa simoy, at sa ibabaw ng mga maliliit na alon ng lawa, itinaas ni Li Ce ang plauta at inilagay ito sa tabi ng kanyang mga labi. Tulad ng pag-iisip ni Chu Qiao na siya ay magsisimula na maglaro ng plauta, narinig niya ang ilang mga walang kasanayan sa pagtugtog ng plauta ang naglalaro.
Gayunpaman, sa likod niya, isang malugod na himig ang nagsimulang maglaro.
Nagtataka siya , lumingon si Chu Qiao, para lamang makita ang isang puting buhok na matatanda na nasa hindi maayos ang naka skwat sa sahig, naglalaro ng plauta sa isang labis na pagod na pustura.
Si Chu Qiao ay lubos na nalilito sa tanawin sa kanyang harapan, tunog ng mataas na pitched at ang mahihinang tawa ay maaaring marinig. Pagkiling niya, nakita niya ang isang pulutong ng magagandang babae na naglalakad. Tila na nang marinig ang biglaang tunog ng plauta, lahat sila ay nagbago, ngunit sa dating at mga galaw lamang ni Li Ce sila nahuhumaling.
Si Li Ce ay hindi manlang naaapektuhan sa mga pangyayari nagpatuloy ito sa kanyang gawa. Ang kanyang tingin ay nakakatutok lamag sa mga belong hinahangin. Ito ay hindi malinaw kung ano talaga ang kanyang tinitingnan. Tulad ng manipis na mga belo sa paligid ng pavilion ay ikinadagdag ito ng pahiging misteryoso ng prinsepe.
Pagkalipas ng ilang minuto, ang mga babae ay lumayo. Nakikita ang isang alipin na nag-wawagayway ng isang pulang bandila mula sa kalayuan, "Li Ce " nagbuntong hininga siya ng tumingin sa matandang lalaki at sinabi "Iyon ay sapat na, maaari mong ihinto. "
Pagkatapos ng pag-skwatin ng mahaba oras, ang mga binti ng matanda ay namanhid at nanginginig, ng tumayo siya sinimulan niyang sabihin, "Ang iyong kamahalan ..."
"Tama na , Master Yu, pwede ka ng umalis. Maaari kong garantiya na ang iyong anak ay hindi ipapadala sa Southern Border upang bantayan ang mga hangganan. Papalitan ko siya ng ... may ... tama, magpapadala ako ng Guro na anak ni Lu bilang kapalit. Ikaw ay hindi mabutung relasyon sa kanya diba. Maaari lamang niyang sisihin ang kanyang sarili na hindi siya maaaring maglaro ng anumang mga instrumento at na ang kanyang anak na babae ay kay pangit. "
"Oo, oo, salamat, Ang iyong Kataas-taasan, sa pagtulong sa akin!" Ang matandang lalaki ay nagpasalamat sa Li Ce nang labis, bago umalis habang sinusuportahan ng mga tagapaglingkod.
Kakaibang tumingin si Chu Qiao kay Li Ce, bago sinabi habang nakasimanot. "Ano ang sinusubukan mong makamit?"
"Hindi mo ba nakikita?" Ang mga mata ni Li Ce ay nagningning ng maligaya habang patuloy siya, "Sa loob ng grupo ng mga kababaihan na dumaan sa ngayon, yung may suot na berdeng palda. Nakita mo ba siya?"
Sumagot si Chu Qiao, "Abala ako sa panonood ng iyong kahanga-hangang pagganap, paano ko mapansin mo ang isang tao tulad nito? "
"Oh, tulad ng awa ..." si Li Ce ay iniling ang kanyang ulo ng dahan-dahan. "Siya ang anak na babae ng Mister He, na makatarungan na inilipat pabalik sa kabisera. Siya ay mahusay sa plauta, at mukhang maganda rin! Ngunit ang problema ay hindi siya tumingin sa akin sa kabila ng pagkikita namin ng dalawang beses! "
"Bihira ba para sa isang tao na huwag kang tumingin sa iyo nang direkta?"
"Syempre!" Sumagot agad si Li Ce na totoo ito. "Oo, sapat na iyon. Anuman ang dahilan, hindi ka madali ang pagdating sa Tang Empire. Kailangan kong kumilos bilang isang wastong host.
Halika, dadalhin kita upang maglaro ngayon! "
Nabigla at natigilan, nagtanong si Chu Qiao, "Laro?"
Lumawak ang kanyang kamay, hinawakan ni Li Ce si Chu Qiao at sinabi . "Qiao Qiao, hindi dapat maging matigas. Bukod sa paghihiganti, bukod sa Da Tong, bukod sa pagpatay sa iba, maraming masaya sa buhay! "