"Achum!" Ye Wan Wan terbersin tatkala angin dihembuskan tepat pada wajahnya.
Dia tiada pilihan lain—dia duduk di barisan pertama yang menghadap pintu dan angin sejuk pula meniup masuk secara terus.
Disebabkan perubahan cuaca, terdapat ramai ibu bapa yang bimbang datang dengan sendiri untuk menghantar baju kepada anak mereka. Ada pula yang mengarahkan pembantu mereka untuk menghantar baju kepada anak kesayangan mereka.
Ye Wan Wan sedang berfikir sama ada untuk pulang ke asramanya semasa sedang salji untuk mengambil selimut dan dia ternampak satu susuk tubuh yang biasa dilihatnya di arah bertentangan, berhampiran kelas A.
Pada saat dia terlihat orangnya, riak muka Ye Wan Wan berubah dan dia berdiri serta-merta.
'Abang…'
