"Roar——"
Baru sahaja Ye Wan Wan berjaya menenangkan dirinya, satu ngauman yang mengegarkan bumi tiba-tiba kedengaran begitu hampir dengan belakang tubuhnya; getaran itu terlalu kuat sehingga lantai juga turut bergegar.
"Ah!" Ye Wan Wan, yang baru sahaja mengatakan dirinya tidak takut sebentar tadi, terlalu terperanjat sehingga dia menerkam ke arah Si Ye Han.
Si Ye Han, yang baru diterkam di dada oleh gadis dengan sekeping roti. "..."
Xu Yi: "..."
Selepas Ye Wan Wan kembali ke alam realiti, dia menoleh ke arah Si Ye Han, malu. Dia kemudian ditenung tajam oleh harimau putih yang bulunya seperti salji itu telah dicemari oleh darah merah, meluru kepada gadis itu dengan ganas dan mengaum tanpa henti kepadanya. Ia kelihatan begitu berang.
'Celaka betul! Kenapa dia tiba-tiba mengaum dekat aku?!
'Aku bertahan dengan begitu lama dan usaha aku semua sia-sia!
'Ingat senang nak berlagak kuat!'
