"Ah! Abang Ye, saya tak nak pergi! Saya tak nak pergi! Percayalah dekat kemahiran lakonan saya! Walaupun kalau saya tak rasai sendiri pengalaman ni, saya masih boleh berlakon dengan sempurna!" Sambil Gong Xu berkata begitu, dia terus bergelut dan semakin berundur ke belakang.
Ye Wan Wan terkedu. "Pelakon profesional sendiri tak berani kata macam tu, jadi dari mana awak dapat keyakinan awak? Disebabkan lakonan awak terlalu teruklah saya terpaksa hantar awak ke sini! Awak mesti berusaha sehabis boleh dan jadi askar sebenar! Awak kena buat sampai ke satu tahap, walaupun awak tak berlakon, awak masih seorang askar! Faham?"
Gong Xu kelihatan sugul. "Gun-gundik awak, saya, saya tak boleh buat…"
Ye Wan Wan memicit keningnya dan menoleh kepada Pengajar Lei. "Boleh saya bercakap dengan dia sekejap?"
Pengajar Lei jelas sekali tidak begitu berpuas hati dengan pertunjukan penakut dan manja tuan muda ini, jadi dia mengangguk bersetuju. "Boleh."
