Kawasan sekitar itu mempunyai banyak ruang dan agak kosong. Tidak ada tempat untuk mereka sembunyikan kereta, jadi mereka terpaksa meletak kenderaan jauh dari situ.
Nasib baik, Lu Jingli mempunyai sebuah dron bersaiz lalat bersamanya. Oleh sebab ia mempunyai fungsi cahaya inframerah, ia mampu untuk merakam pada waktu malam. Dron itu sedang terbang di atas kepala Ning Xi sekarang.
"Hahaha... Abang, saya dah cakap yang ia akan berguna!" Lu Jingli begitu bangga dengan dirinya hingga ekornya terpacak tegak ke langit.
Di monitor kereta, Ning Xi sedang berbaring di atas rumput di bawah langit gelap sambil menggumam "nyamuk datang gigit saya" berulang kali...
"Kak Ipar mabuk ke? Datang ke sini semata-mata untuk beri makan kepada nyamuk?" Lu Jingli kehilangan kata-kata.
Lu Tingxiao diam, seolah-olah dia langsung tidak berasa pelik. Seluruh perhatiannya tertumpu kepada gadis di skrin itu...
