Lelaki tua itu mendongak angkuh dan memandang ke arah Huohuo. "Suruh budak kecil ini melutut dan minta maaf kepada anak murid saya!"
Memandangkan Ye Ximo sangat sayang budak kecil ini, dia pasti akan menolak syarat ini. Jadi lelaki tua itu juga boleh menarik diri dengan selamat.
Seperti yang dia jangka, mata Ye Ximo menggelap dan berkata dengan dingin, "Saya sudah cakap tadi, saya tidak akan pernah setuju dengan permintaan itu!"
Lelaki tua itu mendengus. "Memandangkan kamu tidak setuju, saya minta maaf kerana tidak dapat tunaikan permintaan kamu juga! Selamat tinggal! Rou'er, mari pergi!"
Setelah berkata begitu, lelaki tua itu berpaling berniat untuk pergi.
"Tunggu sebentar!" Ye Qi menghentak kaki. "Abang, apa salahnya kalau budak kecil ini minta maaf? Mungkinkah budak kecil ini lebih penting bagi Abang, berbanding Ibu?"
Ekspresi wajah Ye Ximo bertambah dingin. "Ye Qi, diam!"
