"Tuan tua? Kalau mereka sudah mencari saya begini, pasti Ye Tianlin telah mengadu kepada mereka." Ye Ximo menyeringai lalu menoleh ke arah Yun Luofeng dan Yun Xiao. "Adik Kedua, Adik Ipar, kamu berdua boleh terus pulang ke bilik dan tunggu Abang. Abang akan uruskan orang-orang tua degil itu."
"Tidak perlu," kata Yun Luofeng dengan wajah dingin, "Kita sama-sama pergi jumpa mereka."
Ye Ximo cukup faham Yun Luofeng berasa dia bertanggung jawab dalam hal ini, jadi mana mungkin dia biarkan Ye Ximo pergi seorang diri?
Ye Ximo mengeluh lembut dan wajahnya agak lemah. "Baiklah! Tapi kamu berdua tidak perlu berkata apa-apa nanti. Cukup Abang sahaja yang uruskan semuanya."
Yun Luofeng tidak menjawab dan mata hitamnya seakan tersenyum. Manakala apa yang sedang bermain dalam mindanya ketika ini, mungkin tiada siapa yang tahu…
