'Macam mana ia boleh jadi begini? Saya telah hidup di dalam Pavilion Air Sejernih Kristal ini sudah lama. Tambahan pula, Pavilion Air Sejernih Kristal telah menurunkan legasinya sejak zaman purba sehinggalah kini. Kenapa pula ia telah musnah?'
Kakak Senior Ye segera terfikir untuk menidakkan kenyataan ini. Namun atas sebab-sebab tertentu, dia tidak boleh mengatakan apa yang dia mahukan. Pada masa yang sama, dia berasa badannya menjadi lembut dan terjatuh ke belakang.
'Apa yang berlaku? Kenapa saya kehilangan kekuatan dalam badan saya, menjadi lemah dari hujung rambut hinggalah ke hujung kaki?'
Song Shuhang yang sedang menanggalkan sut angkasanya berhampiran segera menghulurkan tangannya dan menyambut Kakak Senior Ye. Dia sangat ringan. Pada masa ini, dia berasa seperti Kakak Senior Ye hampir tiada berat langsung.
"Shuhang." Kakak Senior Ye mengangkat kepalanya dan memandang ke arah Shuhang dengan mata yang berair.
