Ye Wan Wan menyeringai. "Kak, berikan itu padaku, eh."
Ye Mu Fan mengerutkan kening. "Untuk apa kau menginginkannya?"
Ye Wan Wan: "Aku ingin meminumnya!"
Ye Mu Fan menatapnya, khawatir. "YE WAN WAN! Jangan coba-coba menipu! Apakah kau berencana untuk membuat pria asing itu mabuk sehingga dia lebih mudah ditangani?!"
Ye Wan Wan terdiam, "…."
Kak, kau terlalu mengada-ada, sungguh ….
Apakah aku terlihat seperti binatang buas?
….
Demikianlah, Ye Wan Wan tetap menyambar sebotol anggur merah dari Ye Mu Fan lalu dengan senang hati bersenandung dalam perjalanan kembali ke kebun Jin.
"Sayang, aku pulang!"
Si Ye Han sedang duduk di sofa ruang tamu dengan papan catur yang diletakkan di atas meja kopi. Setelah mendengar suara Ye Wan Wan, Si Ye Han meletakkan bidak catur dengan ringan dan mengangkat matanya, memandang ke arahnya.
